Vito Acconci - Αυτό που πραγματικά θέλω είναι η επανάσταση

Αυτα ειναι τα λογια του σπουδαίου Vito Acconci (1940 - 2017) σε μια συνέντευξη του στην διαδικτυακή τηλεόραση του San Francisco Museum of Modern Art.


Η μοναξιά και η απώλεια στα έργα του Mark Morrisroe

Περπατώντας άγρια στις αίθουσες του Σχολείου Τέχνης με τα σκισμένα μπλουζάκια του, αποκαλώντας τον εαυτό του Mark Dirt, ήταν ο πρώτος πανκ...


Jacques Henri Lartigue Φωτογραφιζοντας την ευτυχια

Στην Ευρώπη κανένας κριτικός δεν θα τολμούσε να αποδώσει καλλιτεχνική εγκυρότητα σε έννοιες όπως «ελαφρότητα» και «ευτυχία»...


Η συλλογή Bennett
The Bennett Collection of Women Realists

Οι Elaine και Steven Bennett είναι αφοσιωμένο στην προώθηση της καριέρας των γυναικών καλλιτεχνών, αφού «οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται...».


Ιμπρεσιονισμός

Στις ακαδημίες του 19ου αιώνα, αισθητικά «ωραίες» θεωρούνται οι «αξιοπρεπείς» μορφές των ευγενών, των ανώτερων τάξεων. Για την ακαδημαϊκή τέχνη, οι μορφές των κατώτερων τάξεων δεν αποτελούσαν αντικείμενο της τέχνης. Οι ακαδημαϊκοί ζωγράφοι αντλούσαν τα θέματά τους από την ελληνική μυθολογία και τη ζωή της αριστοκρατίας, αποφεύγοντας την απεικόνιση όψεων της καθημερινής ζωής. Η τεχνοτροπία τους στόχευε στην εξιδανίκευση της πραγματικότητας και την ωραιοποίηση των μορφών.



Pierre-Auguste Renoir - The Swing (La Balançoire), 1876, oil on canvas, Musée d'Orsay, Paris

Την ίδια εποχή στο Παρίσι, πρωτοπόροι καλλιτέχνες αναζητούν το ωραίο στην αλήθεια και αρνούνται να διδαχθούν στις αίθουσες των ακαδημιών αναγνωρίζοντας ως μοναδικά τα διδάγματα της Φύσης. Η απεικόνιση της πραγματικότητας, η ρεαλιστική απόδοση της φύσης, ξεκίνησε ως αντίδράση στη συμβατική ωραιοποίηση της ακαδημαϊκής τέχνης.

Οι Γάλλοι πρωτοπόροι ζωγράφοι αρνήθηκαν τις συμβάσεις της ζωγραφικής μέσα σε κλειστούς χώρους. Οι συνθήκες εργασίας στα εργαστήρια των ακαδημιών δεν είχαν καμιά σχέση με τις συνθήκες που επικρατούσαν στην ύπαιθρο. Εκεί ο αέρας και το φως ήταν διαφορετικά και οι αντιθέσεις με τη σκιά έντονες. Εκεί το βλέμμα του ανθρώπου συνελάμβανε εικόνες που δεν μπορούσαν να αναπαραχθούν στον ψεύτικο κόσμο του εργαστηρίου.

Η απόπειρα ρεαλιστικών αναπαραστάσεων στη Γαλλία του 19ου αιώνα δημιούργησε την ιμπρεσιονιστική ζωγραφική, την τέχνη της εντύπωσης, που αποτυπώνει ό,τι μπορεί να συλλάβει το βλέμμα του ανθρώπου.

Οι καταξιωμένοι ζωγράφοι των εργαστηρίων αντέδρασαν στις μεθόδους των ιμπρεσιονιστών, που αμφισβητούσαν τα δεδομένα της ακαδημαϊκής τέχνης. Γι’ αυτούς, η τέχνη έπρεπε να απεικονίζει τα πράγματα όπως θα έπρεπε να είναι, στην ιδανική τους μορφή, απαλλαγμένα από την ασχήμια της πραγματικότητας.

Αρνήθηκαν να δεχτούν έργα των πρωτοπόρων ζωγράφων στην επίσημη έκθεση ζωγραφικής του 1863 στο Παρίσι. Ο αποκλεισμός αυτός προκάλεσε έντονη αναταραχή στην κοινή γνώμη της εποχής και ανάγκασε την κριτική επιτροπή να οργανώσει μια νέα έκθεση με τον τίτλο «Σαλόνι των απορριφθέντων». Το μεγαλύτερο μέρος του κοινού, ασυνήθιστο στη νέα τεχνοτροπία, αντέδρασε αρνητικά στα έργα των καλλιτεχνών επισκεπτόταν την έκθεση κυρίως για να την περιγελάσει.

➤  Γιατί είναι ενδιαφέρον ο ιμπρεσιονισμός;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου