Το 19ο αιώνα, η τέχνη αρχίζει να θεωρείται πνευματικό προϊόν.
Η υψηλή κοινωνία αγαπά την τέχνη και την αγοράζει! Ευγενείς συγκεντρώνονται στο κατάστημα του Ζερσαίν, εμπόρου έργων τέχνης. Βαττώ, Η ταμπέλα του Ζερσαίν (λεπτομέρεια), 1720, Βερολίνο, Ανάκτορο του Σαρλοττενμπουργκ.
Η αστική κοινωνία ζητά από την τέχνη να την εφοδιάζει με πνευματικά αποθέματα ως αντιστάθμισμα σ’ έναν κατά κύριο λόγο υλιστικό πολιτισμό. Για το λόγο αυτό πολλοί μελετητές θεωρούν ότι για τους μορφωμένους η τέχνη παίζει το ρόλο που παραδοσιακά κατείχε η θρησκεία. Εξυψώνει πνευματικά τον άνθρωπο και αναπτύσσει τη σκέψη του.
Παρά το γεγονός ότι άφθονο χρήμα δινόταν για την απόκτηση έργων τέχνης, αυτά δεν αποτελούσαν πλέον υλικά αγαθά αλλά αντιπροσώπευαν το πνεύμα. Αντίστοιχα, τα πιο καλλιεργημένα στρώματα της αστικής τάξης αντιμετώπιζαν τους καλλιτέχνες με σεβασμό και εκτίμηση.
Η υψηλή κοινωνία αγαπά την τέχνη και την αγοράζει! Ευγενείς συγκεντρώνονται στο κατάστημα του Ζερσαίν, εμπόρου έργων τέχνης. Βαττώ, Η ταμπέλα του Ζερσαίν (λεπτομέρεια), 1720, Βερολίνο, Ανάκτορο του Σαρλοττενμπουργκ.
Η αστική κοινωνία ζητά από την τέχνη να την εφοδιάζει με πνευματικά αποθέματα ως αντιστάθμισμα σ’ έναν κατά κύριο λόγο υλιστικό πολιτισμό. Για το λόγο αυτό πολλοί μελετητές θεωρούν ότι για τους μορφωμένους η τέχνη παίζει το ρόλο που παραδοσιακά κατείχε η θρησκεία. Εξυψώνει πνευματικά τον άνθρωπο και αναπτύσσει τη σκέψη του.
Παρά το γεγονός ότι άφθονο χρήμα δινόταν για την απόκτηση έργων τέχνης, αυτά δεν αποτελούσαν πλέον υλικά αγαθά αλλά αντιπροσώπευαν το πνεύμα. Αντίστοιχα, τα πιο καλλιεργημένα στρώματα της αστικής τάξης αντιμετώπιζαν τους καλλιτέχνες με σεβασμό και εκτίμηση.
Η επαφή με τους καλλιτέχνες αρχίζει να θεωρείται δείγμα καλλιέργειας και πνευματικής υπεροχής. Έτσι, στα τέλη του 1860, ο πρωθυπουργός της Αγγλίας Γλάδστων προσκάλεσε στο γραφείο του ανθρώπους των τεχνών και των γραμμάτων.
Την ίδια εποχή καλλιεργείται και η εικόνα του ιδιόρρυθμου καλλιτέχνη, που δεν αποδέχεται τις αστικές αξίες και δεν ακολουθεί τους παραδεκτούς τρόπους συμπεριφοράς. Τα σκάνδαλα που δημιουργεί ο εκκεντρικός Βάγκνερ θεωρούνται μέρος της καλλιτεχνικής του φύσης και της δημιουργικότητάς του.
Από τα τέλη του 19ου και κυρίως στον 20ό αιώνα, παράλληλα με την υψηλή τέχνη, δημιουργείται και μια νέα, η μαζική τέχνη. Στην ανάπτυξη αυτής της λαϊκής και δημοφιλούς τέχνης βοηθά η παράλληλη ανάπτυξη της τεχνολογίας και της μαζικής αγοράς που ξεπερνά τα εθνικά σύνορα. Με τον τρόπο αυτό, η τέχνη διαδίδεται πλέον και έξω από το γεωγραφικό χώρο παραγωγής της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου