 |
| Κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων, η «Μεγάλη Στρατιά» προκάλεσε στην υπόλοιπη ευρωπαϊκή ήπειρο τη διάλυση του φεουδαρχικού συστήματος, τη φιλελευθεροποίηση των ιδιοκτησιακών νόμων, το τέλος των φεουδαρχικών φόρων, την κατάργηση των συντεχνιών, τη νομιμοποίηση του διαζυγίου, τη διάλυση των εβραϊκών γκέτο, την κατάρρευση της Ιεράς Εξέτασης, τη μόνιμη καταστροφή της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, την εξάλειψη των ιεροδικείων και του θρησκευτικού αυταρχισμού, την εγκαθίδρυση του μετρικού συστήματος και την ισονομία για όλους τους ανθρώπους ενώπιον του νόμου. |
Ναπολέων Βοναπάρτης (1769 — 1821)
Κατά την περίοδο της Τρομοκρατίας, διέπρεψε ως ένα από τα "πρωτοπαλίκαρα" του Ροβεσπιέρου,
Τον Μάρτιο του 1796 νυμφεύτηκε τη Ιωσηφίνα (Josephine) ντε Μποαρναί, αριστοκράτισσα με ισχυρές πολιτικές γνωριμίες και υιοθέτησε τα παιδιά της. Τότε διορίστηκε διοικητής των γαλλικών δυνάμεων στο μέτωπο της Ιταλίας.
Στις 9 Νοεμβρίου 1799 μονάδες στρατού ανέλαβαν δράση και διέλυσαν τα νομοθετικά συμβούλια, που αντιδρούσαν στην πρόταση νέου Συντάγματος και ο Βοναπάρτης, ο Σιεγιές και ο Ντυκό αναδείχθηκαν προσωρινοί Ύπατοι και ανέλαβαν τη διακυβέρνηση του κράτους.
Ο υπουργός Εξωτερικών, Ταλλεϋράνδος, πρότεινε στον Ναπολέοντα την μελλοντική του αναρρίχηση στον θρόνο, και τελικά ο Ναπολέων πείστηκε να αναλάβει τον ρόλο του Αυτοκράτορα της Γαλλίας, παρόλο που οι αρχικές του φιλοδοξίες ήταν μάλλον (αν ήταν αληθινές) πολύ ταπεινότερες: τον ενδιέφερε μόνο μία θέση καθηγητή Μαθηματικών στο πανεπιστήμιο, όπως είχε εξομολογηθεί στον Ταλλεϋράνδο.
Από διοικητική άποψη, κατάφερε -στην αρχή τουλάχιστον της κυβερνητικής του σταδιοδρομίας- να επανιδρύσει ουσιαστικά το γαλλικό κράτος. Ενίσχυσε περαιτέρω την εικόνα του, επεκτείνοντας τα έργα δημόσιας ωφελείας σε πόλεις και επαρχίες, ενώ έκανε την κρατική μηχανή να λειτουργεί αποτελεσματικότερα. Η πολιτεία πρόνοιας και δικαίου που προσδοκούσε η Επανάσταση απέκτησε μία πρώτη υπόσταση. Η μεταμόρφωση του Γάλλου από υπήκοο σε πολίτη ανταποκρίθηκε περισσότερο στην πραγματικότητα. Η ενίσχυση αυτής της ιδέας δεν υπονομεύτηκε ούτε την περίοδο της Αυτοκρατορίας.
Το αστικό έθνος-κράτος είχε πλέον γεννηθεί στην ηπειρωτική Ευρώπη.
Ναπολεόντειος Κώδικας
Ο Ναπολέων επέβαλε μια σειρά νομοθετικών, διοικητικών και θεσμικών μέτρων που διαμόρφωσαν καθοριστικά το χαρακτήρα της Γαλλίας και γενικότερα της Ευρώπης. Ίσως η πιο σημαντική, είναι ο Ναπολεόντειος Κώδικας του 1807. Μέχρι τότε το νομικό πλαίσιο στη Γαλλία ήταν χαώδες. Αφενός η χώρα ήταν διαιρεμένη μεταξύ Βορρά (όπου επικρατούσε το ρωμαϊκό δίκαιο) και Νότου (όπου επικρατούσε το εθιμοτυπικό δίκαιο). Αφετέρου, η Γαλλική Επανάσταση είχε αφήσει πληθώρα νόμων πολλοί από τους οποίους δεν εφαρμόστηκαν ποτέ, συμβάλλοντας περαιτέρω στη νομική σύγχυση που επικρατούσε στη χώρα. Ο Ναπολεόντειος Κώδικας απλοποίησε σημαντικά το νομικό πλαίσιο και επιπλέον, εφόσον ήταν γραμμένος σε απλή γλώσσα και απέφευγε την ειδική νομική ορολογία, μπορούσε να γίνει εύκολα κατανοητός από το μέσο Γάλλο. Ο ίδιος ο Βοναπάρτης είπε εξόριστος πλέον για τον Κώδικα: «Η πραγματική μου δόξα δεν είναι ότι κέρδισα 40 μάχες [...] Το Βατερλώ θα σβήσει την ανάμνηση τόσων πολλών νικών [...] Αυτό που τίποτα δεν μπορεί να καταστρέψει, αυτό που θα ζει για πάντα, είναι ο Κώδικάς μου.»
--------------------------------------------------------------------
Το 1797 ο Jacques-Louis David γνωρίζει τον Ναπολέοντα Α΄. Από το 1799 ως το 1815 γίνεται ο επίσημος ζωγράφος του Ναπολέοντα, απεικονίζοντας τη ζωή του σε διάφορα έργα.
