Vito Acconci - Αυτό που πραγματικά θέλω είναι η επανάσταση

Αυτα ειναι τα λογια του σπουδαίου Vito Acconci (1940 - 2017) σε μια συνέντευξη του στην διαδικτυακή τηλεόραση του San Francisco Museum of Modern Art.


Η μοναξιά και η απώλεια στα έργα του Mark Morrisroe

Περπατώντας άγρια στις αίθουσες του Σχολείου Τέχνης με τα σκισμένα μπλουζάκια του, αποκαλώντας τον εαυτό του Mark Dirt, ήταν ο πρώτος πανκ...


Jacques Henri Lartigue Φωτογραφιζοντας την ευτυχια

Στην Ευρώπη κανένας κριτικός δεν θα τολμούσε να αποδώσει καλλιτεχνική εγκυρότητα σε έννοιες όπως «ελαφρότητα» και «ευτυχία»...


Η συλλογή Bennett
The Bennett Collection of Women Realists

Οι Elaine και Steven Bennett είναι αφοσιωμένο στην προώθηση της καριέρας των γυναικών καλλιτεχνών, αφού «οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται...».


Από πού προέρχεται ο βιολογικός ρατσισμός;

Essai sur l'inégalité des races humaines
(Δοκίμιο περί της ανισότητος των ανθρωπίνων φυλών, 1853-1855)
Arthur de Gobineau



Μέχρι τον 18ο αιώνα, οι διαφορές μεταξύ των ανθρώπων δεν εξετάστηκαν από επιστημονική άποψη. Ηδη απο το 1700 ξεκινησαν να παρατηρουν τις σωματικες διαφορες μεταξυ διαφορων ανθρωπινων ομαδων, συγκρινοντας τες με αυτες αλλων θηλαστικων και συμφωνα με τους αισθητικους κανονες της εποχης, χωρις ομως να εμβαθυνουν στις βιολογικες αιτιες αυτων των διαφορων.

Τα πραγματα αλλαζουν το 1800.

Επιστήμονες όπως ο Camper, ο Winckelmann και ειδικά ο Lavater συνέβαλαν στην ανάπτυξη μιας ψευτοεπιστημης, της φυσιογνωμίας, η οποία προσπαθουσε να δικαιολογήσει τον χαρακτήρα και τη διάθεση ενός ατόμου σε σχέση με τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του (ειδικά το πρόσωπο). Ο Gall ήταν ο δημιουργός της φρενολογίας που στόχευε να δείξει ότι απο το σχημα του προσωπου εξαρτωνται οι δυνατοτητες του εγκεφαλου..

Το 1800 ο Carus προσπάθησε να αποδείξει πώς το ανοιχτό χρώμα του δέρματος και των ματιών εκανε τα ατομα να ανηκουν στους «ηλιακούς» ανθρώπους, οι οποίοι προφανώς υποτίθεται ότι ήταν ανώτεροι από τους «νυχτερινούς» σκοτεινούς ανθρώπους, τους μελαμψους δηλαδη . Το 1853, ο conte de Gobineau συνόψισε τις επιστημονικές γνώσεις των δύο προηγούμενων αιώνων και δημοσίευσε το δοκίμιο του σχετικά με την ανισότητα των ανθρώπινων φυλών.

Ο Gobineau χρησιμοποίησε ανθρωπολογικά, γλωσσικά, ιστορικά και πολιτιστικά θέματα για να δείξει ότι ο κόσμος κατοικήθηκε από τρεις κυριες ρατσες και ότι κάθε μια απ αυτες ειχε συγκεκριμένα φυσικα και διανοητικα χαρακτηριστικα. Ο στόχος ήταν να αποδειχθεί ότι η γερμανική φυλή ήταν ανώτερη από τις άλλες και ότι για να διατηρηθεί καθαρή ήταν απαραίτητο να αποφευχθεί η διασταύρωση και η μόλυνση με τις κατώτερες φυλές.

Η πολιτική και κοινωνική εκμετάλλευση από ορισμένες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις του έργου του Gobineau επέτρεψε την ευρεία διάδοση αυτών των θεωριών, απομακρύνοντάς τις από οποιαδήποτε επιστημονική κριτική. Η γνώση σε γενετικό επιπεδο αυτής της περιόδου δεν επαρκούσε για την πραγματική εμβάθυνση αυτών των θεωριών.

Ο Lapouge, και στη συνέχεια ο Knox, κατάφεραν να ενσωματώσουν τις ρατσιστικές θεωρίες του Gobineau με τις εξελικτικές θεωρίες του Δαρβίνου, προειδοποιώντας για τον κίνδυνο μόλυνσης μεταξύ των διαφορετικών φυλών. Οι νέες έννοιες της φυσικής επιλογής χρησιμοποιήθηκαν για να υποστηρίξουν την ανάγκη εξάλειψης ατόμων με συγγενείς δυσπλασίες και κληρονομικές ασθένειες.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1900, ο Galton ίδρυσε το National Eugenics Laboratory στην Αγγλία για να μελετήσει ένα σύστημα που θα αύξανε την αναπαραγωγιμότητα των καλύτερων ατόμων και θα μείωνε αυτό του ακατάλληλου.

Στις αρχές του αιώνα, ολόκληρη η Ευρώπη άρχισε να μελετά την κληρονομικότητα με καθαρα σκόπιμους ρατσιστικούς σκοπούς. Οι περιβαλλοντικές επιρροές κρίθηκαν ότι επηρεάζουν ελάχιστα τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά.