Η βιβλιοθεραπεία γεννήθηκε το 1930 στις Ηνωμένες Πολιτείες, χάρη στον ψυχίατρο William Menninger.
Έκτοτε, ακολούθησαν αρκετές μελέτες. Μια ειδικότερα. που δημοσιεύθηκε το 1995 στο Journal of Counsulting and Clinical, επιβεβαίωσε ότι η βιβλιοθεραπεία είναι αποτελεσματική στην ανακούφιση των καταθλιπτικών συμπτωμάτων, του άγχους και των σεξουαλικών διαταραχών ".
Ο ψυχολόγος Raymond Mar του Πανεπιστημίου του York στο Τορόντο διεξήγαγε πρόσφατα μελέτες που δείχνουν ότι οι άνθρωποι που μόλις διάβασαν ενα βιβλιο ανταποκρίνονται καλύτερα σε ένα τεστ για κοινωνικές αλληλεπιδράσεις από οτι τα άτομα της δευτερης ομάδας που συμμετειχαν στο πειραμα και ειχαν αντιθετα διαβάσει ένα άρθρο σε ένα περιοδικό ».
Αρκετές εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης εφαρμόζουν βιβλιοθεραπεία. Αυτές είναι καθοδηγούμενες διαδρομές ανάγνωσης, που γίνονται με δυνατη φωνη στους κοινόχρηστους χώρους των τμημάτων. Τα βιβλία επιλέγονται από τον θεραπευτή και σχετίζονται με την ψυχική διαταραχή ή την παθολογία των ασθενών. Μπορούν να προταθούν βιβλία γραμμένα από άτομα που μιλανε για την προσωπικη τους διαδικασία θεραπείας.
Βιβλιοθεραπεία για τα παιδια.
Ποιες Θεματικές Ενότητες αφορούν την Βιβλιοθεραπεία για τα παιδια.
Η ζήλια ανάμεσα στα αδέλφια ή σε φίλους, η φτώχια, το διαζύγιο και τα προβλήματα στις σχέσεις της οικογένειας, ο φόβος για έναν πόλεμο, για το σεισμό ή την πυρκαγιά, η κακοποίηση, η παιδική εκμετάλλευση και η παρενόχληση παιδιών από άλλα παιδιά ή μεγάλους, η διαχείριση του θυμού του στρες ή κάποιων άλλων συναισθημάτων, η απόρριψη κοινωνικών ομάδων και η συμπεριφορά απέναντι στον ξένο, ο φόβος του θανάτου, η αντιμετώπιση μιας αρρώστιας σε συγγενικό ή φιλικό περιβάλλον, η αλλαγή τόπου διαμονής ή κατοικίας, η υιοθεσία ή απουσία ενός γονέα, , η χαμηλή αυτοεκτίμηση ή το αντίθετο, η εφηβεία, ο εθισμός σε ουσιές όπως το αλκοόλ, η φιλία,, η θλίψη του παιδιού και η τάση αυτοκαταστροφής και επιθετικότητας, η αντιμετώπιση των ειδικών παιδιών κ.ά.
Η μέθοδος αυτή για την αξιοποίηση της ανάγνωσης και της γλωσσικής έκφρασης για την διασφάλιση του δικαιώματος του ανθρώπου στο ευ ζην χρονολογείται στο 300 π.Χ. και συνδέεται ιστορικά με μια επιγραφή σε βιβλιοθήκη των Θηβών της Αιγύπτου, η οποία αναφέρει «Ψυχής Ιατρείον». Για πρώτη φορά ο όρος Βιβλιοθεραπεία εμφανίζεται σε άρθρο του G.O.Ireland το 1930 με θέμα την θεραπευτική και ψυχολογική χρήση της ανάγνωσης.
Η βιβλιοθεραπεία ως βοήθεια μέσω των βιβλίων για τα παιδιά χρησιμοποιήθηκε από το 1946 περιλαμβάνοντας τα οφέλη που προκύπτουν από τη συζήτηση, το συντονισμένο διάλογο ανάμεσα στα παιδιά και το δάσκαλο που προϋποθέτει την ενασχόλησή τους με έναν κοινό τόπο που είναι ένα λογοτεχνικό βιβλίο, μια αφήγηση. Σαν δραστηριότητες μετά την ανάγνωση περιλαμβάνονται το ημερολόγιο, το δημιουργικό γράψιμο, η ζωγραφική, το δημιουργικό παιχνίδι, δράσεις που εξαπλώθηκαν στη σχολική τάξη με την επέκταση της χρήσης των εικονογραφημένων βιβλίων μετά το 1980.
Η τάση να δοθεί έμφαση σε ρεαλιστικά αφηγήματα με αληθοφανείς ρεαλιστικούς ήρωες που στέκονται πιο κοντά στην καθημερινότητα του αναγνώστη-μαθητή και στα προβλήματά του ως το κατάλληλο βιβλίο για την κατάλληλη περίπτωση παιδιού, με σκοπό να τον βοηθήσει να τα δει και να τα αντιμετωπίσει αποτελεί εφαλτήριο για την καθιέρωση συναισθηματικών στόχων στη σχολική μάθηση που αξιοποιεί τους γνωστικούς στόχους μέσα από την παράθεση πληροφοριών σε γνώσεις για τον εαυτό που χτίζουν έναν πολιτισμό διαπροσωπικής μάθησης και γνώσεις για τον κόσμο σε σχέση με την προσωπικότητα του παιδιού.
Πιο συγκεκριμένα, η βιβλιοθεραπεία ως διαδικασία επικοινωνιακής γλωσσικής αλληλεπίδρασης στην τάξη χρησιμοποιεί τα επιτεύγματα μίας μορφής τέχνης, της λογοτεχνίας για παιδιά και ως διδακτική μέθοδος που ακολουθεί κάποια στάδια εφαρμογής στη σχολική τάξη βοηθά τα παιδιά σε κοινωνικά και πολιτισμικά επίπεδα συνεύρεσής τους στο σχολείο να αναπτύξουν κοινωνικά και συναισθηματικά την προσωπικότητά τους γνωρίζοντας καλύτερα τον εαυτό τους και τον κόσμο γύρω τους.
Έκτοτε, ακολούθησαν αρκετές μελέτες. Μια ειδικότερα. που δημοσιεύθηκε το 1995 στο Journal of Counsulting and Clinical, επιβεβαίωσε ότι η βιβλιοθεραπεία είναι αποτελεσματική στην ανακούφιση των καταθλιπτικών συμπτωμάτων, του άγχους και των σεξουαλικών διαταραχών ".
Ο ψυχολόγος Raymond Mar του Πανεπιστημίου του York στο Τορόντο διεξήγαγε πρόσφατα μελέτες που δείχνουν ότι οι άνθρωποι που μόλις διάβασαν ενα βιβλιο ανταποκρίνονται καλύτερα σε ένα τεστ για κοινωνικές αλληλεπιδράσεις από οτι τα άτομα της δευτερης ομάδας που συμμετειχαν στο πειραμα και ειχαν αντιθετα διαβάσει ένα άρθρο σε ένα περιοδικό ».
Αρκετές εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης εφαρμόζουν βιβλιοθεραπεία. Αυτές είναι καθοδηγούμενες διαδρομές ανάγνωσης, που γίνονται με δυνατη φωνη στους κοινόχρηστους χώρους των τμημάτων. Τα βιβλία επιλέγονται από τον θεραπευτή και σχετίζονται με την ψυχική διαταραχή ή την παθολογία των ασθενών. Μπορούν να προταθούν βιβλία γραμμένα από άτομα που μιλανε για την προσωπικη τους διαδικασία θεραπείας.
Βιβλιοθεραπεία για τα παιδια.
Ποιες Θεματικές Ενότητες αφορούν την Βιβλιοθεραπεία για τα παιδια.
Η ζήλια ανάμεσα στα αδέλφια ή σε φίλους, η φτώχια, το διαζύγιο και τα προβλήματα στις σχέσεις της οικογένειας, ο φόβος για έναν πόλεμο, για το σεισμό ή την πυρκαγιά, η κακοποίηση, η παιδική εκμετάλλευση και η παρενόχληση παιδιών από άλλα παιδιά ή μεγάλους, η διαχείριση του θυμού του στρες ή κάποιων άλλων συναισθημάτων, η απόρριψη κοινωνικών ομάδων και η συμπεριφορά απέναντι στον ξένο, ο φόβος του θανάτου, η αντιμετώπιση μιας αρρώστιας σε συγγενικό ή φιλικό περιβάλλον, η αλλαγή τόπου διαμονής ή κατοικίας, η υιοθεσία ή απουσία ενός γονέα, , η χαμηλή αυτοεκτίμηση ή το αντίθετο, η εφηβεία, ο εθισμός σε ουσιές όπως το αλκοόλ, η φιλία,, η θλίψη του παιδιού και η τάση αυτοκαταστροφής και επιθετικότητας, η αντιμετώπιση των ειδικών παιδιών κ.ά.
Η μέθοδος αυτή για την αξιοποίηση της ανάγνωσης και της γλωσσικής έκφρασης για την διασφάλιση του δικαιώματος του ανθρώπου στο ευ ζην χρονολογείται στο 300 π.Χ. και συνδέεται ιστορικά με μια επιγραφή σε βιβλιοθήκη των Θηβών της Αιγύπτου, η οποία αναφέρει «Ψυχής Ιατρείον». Για πρώτη φορά ο όρος Βιβλιοθεραπεία εμφανίζεται σε άρθρο του G.O.Ireland το 1930 με θέμα την θεραπευτική και ψυχολογική χρήση της ανάγνωσης.
Η βιβλιοθεραπεία ως βοήθεια μέσω των βιβλίων για τα παιδιά χρησιμοποιήθηκε από το 1946 περιλαμβάνοντας τα οφέλη που προκύπτουν από τη συζήτηση, το συντονισμένο διάλογο ανάμεσα στα παιδιά και το δάσκαλο που προϋποθέτει την ενασχόλησή τους με έναν κοινό τόπο που είναι ένα λογοτεχνικό βιβλίο, μια αφήγηση. Σαν δραστηριότητες μετά την ανάγνωση περιλαμβάνονται το ημερολόγιο, το δημιουργικό γράψιμο, η ζωγραφική, το δημιουργικό παιχνίδι, δράσεις που εξαπλώθηκαν στη σχολική τάξη με την επέκταση της χρήσης των εικονογραφημένων βιβλίων μετά το 1980.
Η τάση να δοθεί έμφαση σε ρεαλιστικά αφηγήματα με αληθοφανείς ρεαλιστικούς ήρωες που στέκονται πιο κοντά στην καθημερινότητα του αναγνώστη-μαθητή και στα προβλήματά του ως το κατάλληλο βιβλίο για την κατάλληλη περίπτωση παιδιού, με σκοπό να τον βοηθήσει να τα δει και να τα αντιμετωπίσει αποτελεί εφαλτήριο για την καθιέρωση συναισθηματικών στόχων στη σχολική μάθηση που αξιοποιεί τους γνωστικούς στόχους μέσα από την παράθεση πληροφοριών σε γνώσεις για τον εαυτό που χτίζουν έναν πολιτισμό διαπροσωπικής μάθησης και γνώσεις για τον κόσμο σε σχέση με την προσωπικότητα του παιδιού.
Πιο συγκεκριμένα, η βιβλιοθεραπεία ως διαδικασία επικοινωνιακής γλωσσικής αλληλεπίδρασης στην τάξη χρησιμοποιεί τα επιτεύγματα μίας μορφής τέχνης, της λογοτεχνίας για παιδιά και ως διδακτική μέθοδος που ακολουθεί κάποια στάδια εφαρμογής στη σχολική τάξη βοηθά τα παιδιά σε κοινωνικά και πολιτισμικά επίπεδα συνεύρεσής τους στο σχολείο να αναπτύξουν κοινωνικά και συναισθηματικά την προσωπικότητά τους γνωρίζοντας καλύτερα τον εαυτό τους και τον κόσμο γύρω τους.