Οι κυρίες είναι νεαρές αριστοκράτισσες. Ο έρωτάς τους και τα παρεπόμενά του (ζηλοτυπίες, διαψεύσεις, πόνος, δάκρυα, ανατροπές κτλ.) όχι πάντα αριστοκράτης. Το τέλος όμως πάντοτε απροσδόκητο και η αφήγηση λεπτοφυής.
Ο Χάρντυ κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη και τον μεταφέρει με άνεση στο παρελθόν και τις ιδιαιτερότητές του.
Οι αφηγήσεις δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά της εποχής και όλες μαζί εκδόθηκαν το 1891.
Ο Thomas Hardy, (1840 – 1928) ήταν Βρετανός συγγραφέας και ποιητής του κινήματος του νατουραλισμού. Στα έργα του συχνά απεικονίζει χαρακτήρες που παλεύουν ενάντια στα πάθη τους, καθώς και ενάντια στις περιστάσεις. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του, που τοποθετείται στην ημι-φανταστική περιοχή του Ουέσσεξ, χαρακτηρίζεται από ποιητικές περιγραφές, και από μια τάση μοιρολατρίας.
Ο Τζουντ βγήκε έξω και νιώθοντας περισσότερο παρά ποτέ ότι η ύπαρξη του ήταν αζήτητη, ξάπλωσε ανάσκελα πάνω σ' ένα σωρό άχυρα κοντά στο στάβλο. Η ομίχλη εκείνη την ώρα είχε πια γίνει πιο διαφανής και μέσα της φαινόταν η θέση του ήλιου. Τράβηξε το ψάθινο καπέλο του επάνω στο πρόσωπό του και κοίταξε μέσα από τις τρύπες το άσπρο φως που έκανε μια θαμπή αντανάκλαση.
Έβρισκε ότι το να μεγαλώνεις φέρνει ευθύνες. Τα γεγονότα δεν ταίριαζαν μεταξύ τους έτσι όπως είχε πιστέψει. Η λογική της φύσης ήταν πολύ φρικτή για να τον απασχολεί. Το γεγονός ότι το έλεος προς ένα είδος πλασμάτων ήταν βία προς ένα άλλο, αμαύρωνε την αίσθηση αρμονίας του.
Όσο μεγάλωνες και ένιωθες τον εαυτό σου να βρίσκεται στο κέντρο της εποχής του και όχι σε κάποιο σημείο της περιφέρειάς της όπως όταν ήσουν μικρός, σ' έπιανε ένα ρίγος, σκεφτόταν. Παντού τριγύρω σου έμοιαζε να υπάρχει κάτι άγριο, εκτυφλωτικό, θορυβώδες, και οι θόρυβοι και οι λάμψεις χτυπούσαν επάνω στο μικρό κελί που ήταν η ζωή σου και το ταρακουνούσαν και το στράβωναν…
