Το "Περπατώντας" βασίζεται σε δύο διαλέξεις που έδωσε ο Θορώ προς το τέλος της ζωής του (το 1862) και συνοψίζει τις ιδέες του για τη φύση και τον άνθρωπο όπως διαμορφώθηκαν κατά τη μόνιμη παραμονή του στα δάση. Στη φύση δεν βλέπει μόνο την ομορφιά που τον περιβάλλει, αλλά και όλα τα εχέγγυα για την αληθινή ελευθερία και την ανάπτυξη του ατόμου, αφού εξάλλου «όλα τα σπουδαία πράγματα είναι άγρια και ελεύθερα». Και μας προτείνει το περπάτημα, τον καλύτερο δηλαδή τρόπο για να αποκαταστήσει κανείς την επαφή του με τη φύση και να βρει ξανά τον πρωτόγονο και δημιουργικό εαυτό του, που έχει διαφθαρεί και παρακμάσει από τα «επιτεύγματα» του πολιτισμού.
Στη λογοτεχνία, μόνο το ανήμερο μας συναρπάζει. Η νωθρότητα δεν είναι παρά ένα ακόμη όνομα για την εξημέρωση. Η απολίτιστη, ελεύθερη και άγρια σκέψη είναι που μας συναρπάζει στον Άμλετ και στην Ιλιάδα – σε όλες τις ιερές γραφές και τις μυθολογίες που δεν μαθαίνουμε στο σχολείο.
Όπως η άγρια πάπια είναι πιο γρήγορη και πιο όμορφη από την ήμερη, έτσι κι αχαλίνωτη σκέψη ανοίγει σας αγριόπαπια τα φτερά της ανάμεσα στις δροσοσταλίδες για να πετάξει πάνω από τους φράχτες. Ένα πραγματικά καλό βιβλίο είναι κάτι τόσο φυσικό και απροσδόκητο, τόσο ανεξήγητα ωραίο και τέλειο, όσο και το αγριολούλουδο που ανακαλύπτει κανείς στις πεδιάδες της Δύσης ή στις ζούγκλες της Ανατολής.
Το πνεύμα είναι ένα φως που κάνει το σκοτάδι ορατό σαν και το φως της αστραπής μπορεί να κάνει κομμάτια μέχρι και τον ίδιο τον ναό της γνώσης. Δεν είναι ένα κερί αναμμένο στην εστία της φυλής, που ωχριά μικρό μπροστά στο φως της μέρας.
Από το πρώτο κιόλας γράμμα του Θορώ στον Χάρρισον Μπλέικ, ανοίγεται ένα ευρύ πεδίο εξερεύνησης των ονείρων, των σκέψεων, των εσωτερικών προβληματισμών και των διε-ρωτήσεων που αφορούν στην ανώτερη ζωή, την ηχώ της οποίας αφουγκράζονται και οι δύο.
Ο αναγνώστης παρατηρεί τη φιλοσοφική διάσταση των λόγων του Θορώ, που εφάπτεται με τις υπαρξιακές του ενατενίσεις για τα πράγματα, όπως αυτές αποκαλύπτονται μέσα από τις επιστολές του.
Αντιλαμβάνεται κανείς μιαν ακόμη διάσταση: αυτή της σχέσης επικοινωνίας που μπορεί να δημιουργηθεί μεταξύ δύο αγνώστων.
Ο αναγνώστης θα βρει σε αυτές τις σελίδες της αλληλογραφίας μια συντροφιά, μια κάποια παραμυθία, και θα γίνει φίλος με τον συγγραφέα, γνωρίζοντας τον ευφυή, ενίοτε ειρωνικό, πάντοτε όμως ομιλητή της αλήθειας Θορώ, που είναι ικανός να διεξάγει με . ταπεινότητα και σεβασμό ακόμα και τις πιο αυστηρές και απαιτητικές συζητήσεις.
➤ Walden, ένα βιντεοπαιχνίδι εμπνευσμένο από τη ζωή του Thoureau στο δάσος
Όπως η άγρια πάπια είναι πιο γρήγορη και πιο όμορφη από την ήμερη, έτσι κι αχαλίνωτη σκέψη ανοίγει σας αγριόπαπια τα φτερά της ανάμεσα στις δροσοσταλίδες για να πετάξει πάνω από τους φράχτες. Ένα πραγματικά καλό βιβλίο είναι κάτι τόσο φυσικό και απροσδόκητο, τόσο ανεξήγητα ωραίο και τέλειο, όσο και το αγριολούλουδο που ανακαλύπτει κανείς στις πεδιάδες της Δύσης ή στις ζούγκλες της Ανατολής.
Το πνεύμα είναι ένα φως που κάνει το σκοτάδι ορατό σαν και το φως της αστραπής μπορεί να κάνει κομμάτια μέχρι και τον ίδιο τον ναό της γνώσης. Δεν είναι ένα κερί αναμμένο στην εστία της φυλής, που ωχριά μικρό μπροστά στο φως της μέρας.
Ο αναγνώστης παρατηρεί τη φιλοσοφική διάσταση των λόγων του Θορώ, που εφάπτεται με τις υπαρξιακές του ενατενίσεις για τα πράγματα, όπως αυτές αποκαλύπτονται μέσα από τις επιστολές του.
Αντιλαμβάνεται κανείς μιαν ακόμη διάσταση: αυτή της σχέσης επικοινωνίας που μπορεί να δημιουργηθεί μεταξύ δύο αγνώστων.
Ο αναγνώστης θα βρει σε αυτές τις σελίδες της αλληλογραφίας μια συντροφιά, μια κάποια παραμυθία, και θα γίνει φίλος με τον συγγραφέα, γνωρίζοντας τον ευφυή, ενίοτε ειρωνικό, πάντοτε όμως ομιλητή της αλήθειας Θορώ, που είναι ικανός να διεξάγει με . ταπεινότητα και σεβασμό ακόμα και τις πιο αυστηρές και απαιτητικές συζητήσεις.
➤ Walden, ένα βιντεοπαιχνίδι εμπνευσμένο από τη ζωή του Thoureau στο δάσος
