Ωγκύστ και Λουί Λυμιέρ

Εφευρέτες, παραγωγοί και σκηνοθέτες, ο πρώτος γεννήθηκε στη Besançon στις 19 Οκτωβρίου 1862 και πέθανε στο Bandol στις 10 Απριλίου 1954, ο δεύτερος γεννήθηκε στο Besançon στις 5 Οκτωβρίου 1864 και πέθανε στο Bandol στις 6 Ιουνίου 1948.

Η σημασία των αδελφών Lumière στην ιστορία του κινηματογράφου, μπορεί να γίνει κατανοητή με τα λόγια του Abel Gance: «Η εφεύρεσή σας, κύριε Lumière, είναι η γραμματική μας, η γλώσσα μας, ο λόγος μας. Πριν δημιουργησετε την τρίτη διάσταση, είχατε ήδη προικίσει το ανθρώπινο πνεύμα με ένα μάτι που μας επέτρεψε, μέσω της καταστολής των εννοιών του χρόνου και του χώρου, να εισχωρήσουμε στην τέταρτη διάσταση "(Chardère, Borgé 1985; σελ. 184).

Πέρα από τη λυρική έμφαση, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εφεύρεση του Cinématographe σηματοδότησε ένα αποφασιστικό σημείο καμπής, μια πραγματική επανάσταση, στην τέχνη, τον πολιτισμό και την κοινωνία του 20ού αιώνα, παράγοντας όχι μόνο μια νέα τεχνική αναπαραγωγής της πραγματικότητας, αλλά και μια νέα οπτική ευαισθησία, ένα νέο τρόπο παρατήρησης των φαινομένων και βίωσής τους.

Παιδιά του φωτογράφου Antoine (1840-1911), παρακολούθησαν την επαγγελματική σχολή και αποφοίτησαν ο Auguste στη χημεία και ο Louis στη φυσική πριν αφιερωθούν στην έρευνα στο πατρικό εργαστήριο.

Μεταξύ των πολλών διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας που κατέθεσαν οι δύο αδελφοί μεταξύ 1885 και 1912 (ογδόντα εννέα, που αναφέρονται στον τόμο Résumé des travaux Scientifiques de MM. Auguste et Louis Lumière, 1914), τα περισσότερα από τα οποία αφορούν τη φωτογραφία και τις εφαρμογές και τις τροποποιήσεις της , μια εξέχουσα θέση καταλαμβάνει εκείνη της 13ης Φεβρουαρίου 1895, "Appareil slave à l'obtention et à la vision des épreuves chronophotographiques", με τα σχετικά πιστοποιητικά προσθήκης 30 Μαρτίου και 6 Μαΐου 1895 και 28 Μαρτίου και 28 Νοεμβρίου 1896 , στα οποία μπορούν να προστεθούν άλλα διπλώματα ευρεσιτεχνίας και πιστοποιητικά που τελειοποίησαν την εφεύρεση ή ανέπτυξαν τις δυνατότητές της.


 Με τη συσκευή τους για μαγνητοσκόπηση και αναπαραγωγή της πραγματικότητας σε κίνηση, που αργότερα ονομάστηκε Cinématographe (αρχικά, μετά από πρόταση του πατέρα του Antoine, θα έπρεπε να ονομαζόταν Domitor), άρχισαν να κάνουν την πρώτη τους ταινία, La sortie des usines Lumière, η οποία παρουσίασαν στις 22 Μαρτίου 1895 στο Παρίσι στο Société d'encouragement pour l'industrie nationale και στη συνέχεια, στις 17 Απριλίου, στο αμφιθέατρο της Σορβόννης.

Στη Λυών, στις 10 Ιουνίου, κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου των Γαλλικών Φωτογραφικών Εταιρειών, οι Lumière παρουσίασαν ένα ευρύ πρόγραμμα το οποίο, εκτός από το La sortie des usines Lumière, περιλάμβανε επτά μη δημοσιευμένες «απόψεις», Place des Cordeliers, Voltige, Forgerons , Pêche aux poissons rouges, Pompiers: attaque du feu, Le jardinier et le petit espiègle, Repas de bébé.

Ο Léon Vidal έγραψε γι 'αυτό: "Εάν η επιτυχία ήταν μεγάλη για τις πολυχρωμικές προβολές, ήταν τεράστια, ωθούσε στον απόλυτο ενθουσιασμό, για τις προβολές των κινούμενων σκηνών" (στο "Le moniteur de la photographie", juillet 1895, 13).

Αυτός ο ενθουσιασμός επαναλήφθηκε με την ευκαιρία της πρώτης δημόσιας προβολής (δηλαδή για ενα μη εξειδικευμένο κοινό) του Cinématographe Lumière στο Παρίσι στις 28 Δεκεμβρίου 1895, στο «Salon indien» του Grand café στη Boulevard des Capucines. Το πρόγραμμα αυτής της πρώτης βραδιάς περιελάμβανε δέκα «προβολές» περίπου ενός λεπτού η καθεμια, μερικές από τις οποίες ειχαν ήδη παρουσιαστεί στη Λυών: ένα πρόγραμμα που άλλαξε μερικώς και ενημερώθηκε τις επόμενες εβδομάδες, καθώς το ενθουσιώδης κοινό, έσπευσε να δει τι θεωρείται το θαύμα της σύγχρονης τεχνολογίας.

Από την άλλη πλευρά, οι Lumière είχαν γυρίσει αρκετές δεκάδες ταινίες κατά τη διάρκεια του 1895, έτσι ώστε να εχουν συσσωρεύσει αρκετό υλικό για να διαφοροποιούν τα προγράμματα συχνά, παρόλο που τα περισσότερα από τα θέματα ήταν παρόμοια τόσο για το θέμα όσο και για τον χαρακτήρα της παράστασης.

Κυμαίνονταν από τα τρέχοντα γεγονότα (από τα προαναφερθέντα La sortie des usines Lumière και Place des Cordeliers ως La Rue de la République à Lyon, Arrivée d'un train en gare de La Ciotat κ.λπ.) έως μικρα ντοκιμαντερ (Arrivée des Congresserseses à Neuville-sur-Saône, οι προαναφερθείσες Pêche aux poissons rouges και Voltigeecc.), από οικογενειακες σκηνές (οι προαναφερθείσες Repas de bébé, Enfants aux jouets, Partie d'écarté κ.λπ.) μεχρι κωμικές μικρο-εκπομπές (L'arroseur arrosé - δηλαδή, το προαναφερθέν Le jardinier et le petit espiègle -, Chapeau à transformation κ.λπ.).

Φαίνεται ότι το La sortie des usines Lumière και Le jardinier et le petit espiègle, είχαν περισσότερες από μία εκδοχές. Ο πρώτος κατάλογος που εκδόθηκε από τους Lumière το 1897, περιλαμβάνει εκατοντάδες τιτλους, χωρισμενους σε διαφορες κατηγοριες οπως , Vues générales, Vues comiques, Vues de voyage και αποτελεί ένα πλούσιο ρεπερτόριο, το οποίο αργότερα θα αντλήσουν οι περισσότεροι από τους κινηματογραφιστες των άλλων κινηματογραφικων εταριων που δημιουργηθικαν μετά την επιτυχία των παραστάσεων Lumière.

Το ενδιαφέρον του κοινού, στην πραγματικότητα, δημιουργηθηκε από την περιέργεια να δει την φαινομενική πραγματικότητα να αναπαράγεται με μεγάλη ακρίβεια τόσο στην αναπαράσταση των μορφών, των αντικειμένων, της φύσης, των ζωντανών όντων, όσο και στις κινήσεις τους. Ήταν ο «ρεαλισμός» της παράστασης που έκανε εντυπωση στο έκπληκτο ακροατήριο, ήταν η φυσικότητα και η «αλήθεια» των αντικειμένων και των κινούμενων χαρακτήρων που συνθέτουν τη γοητεία και την καινοτομία της παράστασης (απλά διαβάστε την μαρτυρία του Georges Brunel στο βιβλίο του Les projections mouvementées , που δημοσιεύθηκε στο Παρίσι το 1897).

Δεδομένου ότι η πραγματικότητα της οθόνης ήταν αντικειμενικά διαφορετική από την καθημερινή πραγματικότητα, οι θεατές αντιμετώπιζαν, αν και ασυνείδητα, μια αναπαράσταση που υπογράμμιζε μόνο ορισμένες πτυχές της πραγματικότητας, δίνοντάς τους μια ασυνήθιστη «δραματική» εμφαση, τονίζοντας τις λεπτομέρειες που κανονικά δεν προσεχουμε.

Έτσι, η περιέργεια να παρακολουθουν τη μηχανική αναπαραγωγή των καθημερινών ενεργειών, μέσω μιας συσκευής που είχε κάτι το θαυματουργό, ενώθηκε με τη γοητεία του να παρατηρουν προσεκτικά γεγονότα και καταστάσεις σαν να ήταν πρώτη φορά.

Η επιτυχία του κινηματογράφου των Lumière βρισκονταν ουσιαστικά σε αυτή τη διπλή έλξη. Η νέα πραγματικότητα της οθόνης, δηλαδή ο νέος χρόνος και ο νέος χώρος που δημιούργησαν οι μεγάλες δισδιάστατες και κινούμενες εικόνες, δημιουργούσε νέες σχέσεις με την πραγματικότητα, δίνοντας σταδιακά ζωή σε αυτό που αργότερα θα ονομαζόταν «ο πολιτισμός της εικόνας» ".

Πρέπει να προστεθεί ότι η δραστηριότητα των Lumière συνεχίστηκε για πολλά χρόνια, τόσο από την πλευρά της παραγωγής ταινιών, καθώς και από την πλευρά της έρευνας και της εφευρέσης.

Εκατοντάδες κινηματογραφιστες εκπαιδεύτηκαν στο σχολείο τους, οι οποίοι άρχισαν να γυρίζουν «ζωντανές» σκηνές σε όλο τον κόσμο.

Οι κατάλογοι τους εμπλουτίστηκαν με χιλιάδες «προβολές», θέτοντας έτσι τα θεμέλια για τον επόμενο κινηματογράφο.

Το 1994 δημοσιεύθηκαν οι Correspondances τους 1890-1953, επιμελημένες από τον J. Rittaud-Hutinet.