Jeremy Rifkin
Το τέλος της εργασίας και το μέλλον της
Η δύση του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού και το χάραμα της μετά την αγορά εποχής
Σε αυτό το βιβλίο, ο Τζέρεμι Ρίφκιν υποστηρίζει πως εισερχόμαστε σε μια νέα φάση της ιστορίας – μια εποχή που χαρακτηρίζεται από τη σταθερή και αναπόφευκτη μείωση εργασιών. Η ανεργία, παγκοσμίως, βρίσκεται σήμερα στο υψηλότερο επίπεδο από την εποχή της μεγάλης κρίσης της δεκαετίας του 1930. Ο αριθμός των υποαπασχολούμενων ή των ανέργων αυξάνεται ραγδαία, καθώς εκατομμύρια νεοεισερχόμενοι στο εργατικό δυναμικό διαπιστώνουν ότι είναι θύματα μιας άνευ προηγουμένου επανάστασης στο χώρο της υψηλής τεχνολογίας. Υπερσύγχρονοι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, ρομπότ, τηλεπικοινωνίες και άλλες μορφές τεχνολογίας αιχμής αντικαθιστούν με τεράστια ταχύτητα τους ανθρώπους σε όλους τους τομείς και τους κλάδους – από τη βιομηχανική παραγωγή, τη λιανική πώληση και τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες μέχρι τις συγκοινωνίες, τη γεωργία και τον τομέα της διακυβέρνησης.
Ο κόσμος, υποστηρίζει ο Ρίφκιν, πολώνεται ταχύτατα σε δυο δυνητικά ασυμβίβαστες δυνάμεις: από τη μια πλευρά, μια αριστοκρατία της πληροφορικής, που ελέγχει και διαχειρίζεται την παγκόσμια οικονομία της υψηλής τεχνολογίας· από την άλλη, οι ολοένα μεγαλύτεροι αριθμοί των μόνιμα εκτοπισμένων εργατών, που έχουν μικρές προοπτικές κι ελάχιστες ελπίδες για μια εργασία με κάποιο νόημα, σε έναν κόσμο που αυτοματοποιείται όλο και πιο πολύ.
Ο Ρίφκιν προτείνει να δώσουμε ένα τέλος στην αυταπάτη της επανεκπαίδευσης γι’ ανύπαρκτες εργασίες. Πιστεύει ότι πρέπει να προετοιμάσουμε τους θεσμούς και τους εαυτούς μας για έναν κόσμο που περιθωριοποιεί τη μαζική απασχόληση στους χώρους της παραγωγής και του μάρκετινγκ αγαθών και υπηρεσιών.
Ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου του ατόμου σε μια κοινωνία η οποία δεν θα προσφέρει σχεδόν καθόλου εργασία πιθανότατα θα αποτελέσει το πιο καυτό ζήτημα στις δεκαετίες που έρχονται. Θα πρέπει να περιμένουμε μια νέα, μετά-την-αγορά εποχή. Επιβάλλεται να επινοήσουμε καινούριες εναλλακτικές λύσεις στη θέση της τυπικής, επίσημης απασχόλησης. Θα πρέπει να εφαρμοστούν νέες μέθοδοι προσέγγισης όσον αφορά την παροχή εισοδήματος και την ενδυνάμωση της αγοραστικής δύναμης.
Θα χρειαστεί να στηριχτούμε περισσότερο στον αναδυόμενο «τρίτο τομέα», για να βοηθήσουμε στην αποκατάσταση των κοινοτήτων και τη δημιουργία ενός βιώσιμου πολιτισμού. Το τέλος της εργασίας θα μπορούσε να σημαίνει το θάνατο του πολιτισμού όπως τον ξέρουμε ή την απαρχή μιας μεγάλης κοινωνικής μεταμόρφωσης και την αναγέννηση του ανθρώπινου πνεύματος.
Paul Lafargue
Το δικαίωμα στην τεμπελιά
Ένα εμβληματικό βιβλίο, ένα μανιφέστο για το τι σημαίνει ανθρώπινη ζωή. Μια από τις πλέον εμπνευσμένες επιθέσεις στην έννοια της εργασιακής ηθικής.
"Στην καπιταλιστική κοινωνία, η εργασία είναι η αιτία κάθε πνευματικού εκφυλισμού και κάθε σωματικής παραμόρφωσης [...] Το προλεταριάτο, η μεγάλη τάξη που περιλαμβάνει όλους τους παραγωγούς των πολιτισμένων εθνών, η τάξη που, απελευθερώνοντας τον εαυτό της, θα απελευθερώσει την ανθρωπότητα από τη δουλική εργασία και θα καταστήσει το ανθρώπινο ζώο ελεύθερο ον, το προλεταριάτο ακριβώς αφέθηκε να διαφθαρθεί από το δόγμα της εργασίας, προδίδοντας τα ένστικτά του και αγνοώντας την ιστορική του αποστολή. Σκληρή και τρομερή υπήρξε η τιμωρία του.
Όλες οι ατομικές και κοινωνικές δυστυχίες γεννήθηκαν από το δικό του πάθος για την εργασία".
Το δικαίωμα στην τεμπελιά
Ένα εμβληματικό βιβλίο, ένα μανιφέστο για το τι σημαίνει ανθρώπινη ζωή. Μια από τις πλέον εμπνευσμένες επιθέσεις στην έννοια της εργασιακής ηθικής.
"Στην καπιταλιστική κοινωνία, η εργασία είναι η αιτία κάθε πνευματικού εκφυλισμού και κάθε σωματικής παραμόρφωσης [...] Το προλεταριάτο, η μεγάλη τάξη που περιλαμβάνει όλους τους παραγωγούς των πολιτισμένων εθνών, η τάξη που, απελευθερώνοντας τον εαυτό της, θα απελευθερώσει την ανθρωπότητα από τη δουλική εργασία και θα καταστήσει το ανθρώπινο ζώο ελεύθερο ον, το προλεταριάτο ακριβώς αφέθηκε να διαφθαρθεί από το δόγμα της εργασίας, προδίδοντας τα ένστικτά του και αγνοώντας την ιστορική του αποστολή. Σκληρή και τρομερή υπήρξε η τιμωρία του.
Όλες οι ατομικές και κοινωνικές δυστυχίες γεννήθηκαν από το δικό του πάθος για την εργασία".
Πολ Λαφάργκ
Waiting for the Weekend is a book published in 1991 by Canadian architect, professor and writer Witold Rybczynski.
In Waiting for the Weekend, Rybczynski recounts the evolution of the seven-day week, which came into being with the Babylonian calendar, and the later, more modern, development of the two-day weekend. In so doing, he tells the history of leisure and time off; starting first with "taboo" days, market days, public festivals and holy days and how, with the coming of the Industrial Revolution the practice of "keeping Saint Monday", that is, staying home from work, evolved into the modern weekend.
In Waiting for the Weekend, Rybczynski recounts the evolution of the seven-day week, which came into being with the Babylonian calendar, and the later, more modern, development of the two-day weekend. In so doing, he tells the history of leisure and time off; starting first with "taboo" days, market days, public festivals and holy days and how, with the coming of the Industrial Revolution the practice of "keeping Saint Monday", that is, staying home from work, evolved into the modern weekend.
In Praise of Idleness and Other Essays is a 1935 collection of essays by the philosopher Bertrand Russell.
The collection includes essays on the subjects of sociology, philosophy and economics. In the eponymous essay, Russell argues that if labour was equitably shared out amongst everyone, resulting in shorter work days, unemployment would decrease and human happiness would increase due to the increase in leisure time, further resulting in increased involvement in the arts and sciences.
The collection includes essays on the subjects of sociology, philosophy and economics. In the eponymous essay, Russell argues that if labour was equitably shared out amongst everyone, resulting in shorter work days, unemployment would decrease and human happiness would increase due to the increase in leisure time, further resulting in increased involvement in the arts and sciences.
Πατηστε εδω...
ΤΟ ΕΒΡΑΙΚΟ SHABBAT
Στο βιβλίο της Εξόδου, ο Θεός λέει: Για έξι ημέρες θα δουλέψετε και την έβδομο θα ξεκουραστείτε.
ΚΥΡΙΑΚΗ 321 μ.Χ.
Με εντολή του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου για πρώτη φορά καθιερωνεται η Κυριακή ως μερα ξεκούρασης με τον νόμο του 321 μ.Χ.. Ο νόμος όριζε ότι εκείνη την ημέρα όλοι οι πολίτες πρέπει να απέχουν από την εργασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου