Προσευχη

Θρησκείες και αποχή από το φαγητό Σεξ και λαγνεία Lifting Το πέπλο Ιστορία των γυναικών Άρης Ένας πλανήτης μεταξύ μύθου και επιστήμης Sherlock Holmes Ερωτας Ναΐτες Ιππότες CRAC Όταν η οικονομία κινδυνεύει να χρεοκοπήσει Ψέμα Απαρτχάιντ Νότια Αφρική Ηθική Σαββατοκύριακο Οι δύο ημέρες που άλλαξαν τον κόσμο Προσευχη Γεωπολιτική Αμβλωση Scoop Όταν η δημοσιογραφία κάνει πρωτοσέλιδα Τεχνητή νοημοσύνη Κράτος και εκκλησία Ευρώπη Περιβαλλοντισμός Διαζύγιο Η λέξη και το σώμα Αποικίες Δικαιώματα Εικόνες Πιστη Σιωνισμός - Οι ρίζες του εβραϊκού κράτους Ωροσκόπος - Γιατι συνεχιζει να μας γοητευει

Ο Μάιστερ Έκχαρτ, Δομινικανός θεολόγος του 13ου αιώνα, θεωρείται ως ο μεγαλύτερος των Γερμανών μυστικιστών. Γεννήθηκε το1260 στο Χόκ Χάιμ και πέθανε το 1328. Στο τάγμα των Δομινικανών εισήλθε κατά το 1275, όπου σύντομα γνώρισε την εκτίμηση και αναγνώριση των ανωτέρων του.

Εικάζεται ότι στάλθηκε συνέχεια στην Κολωνία όπου μαθήτευσε στο περίφημο studium Generale των Δομινικανών και ύστερα ορίστηκε διαδοχικά ως ηγούμενος στο Έρφουρτ και εφημέριος στη Θουρινγκία.

Κατά το 1300 πήγε στο Παρίσι όπου απέκτησε τον τίτλο του διδάκτορα της Θεολογίας, ενώ το 1322 κλήθηκε στην έδρα του studium Generale, στη θέση την οποία κάποτε κοσμούσε ο Αλβέρτος ο Μέγας.

Το 1326 ο Αρχιεπίσκοπος της Κολωνίας μη κατανοώντας το εσωτερικό μήνυμα της πνευματικής διδασκαλίας του Έκχαρτ, τον παρέπεμψε στην Ιερά Εξέταση με την κατηγορία της διάδοσης των επικίνδυνων ιδεών.

Ο Έκχαρτ ο οποίος προσέφυγε στον Πάπα υποστηρίζοντας ότι δεν είναι αιρετικός. Ένα σχεδόν χρόνο αργότερα στις 27 Μαρτίου 1329 ο Πάπας χαρακτήρισε ορισμένα τμήματα του έργου του ως αιρετικά. Γεγονός πάντως είναι ότι στα κηρύγματα του Έκχαρτ συνέρρεαν πλήθη πιστών και η επίδραση που άσκησαν αυτά στη Θεολογία της εποχής του υπήρξε σημαντικότατη.

Karl Barth
Η προς Ρωμαίους επιστολή

Αν έχω ένα "Σύστημα", τότε αυτό συνίσταται στο ότι διατηρώ κατά το δυνατόν επίμονα προ οφθαλμών αυτό που ο Κίρκεγκωρ αποκάλεσε "άπειρη ποιοτική διαφορά" χρόνου και αιωνιότητας, με τη θετική και την αρνητική της σημασία. "Ο Θεός βρίσκεται στον ουρανό και εσύ στη γη". Η σχέση αυτού του Θεού προς αυτόν τον άνθρωπο, η σχέση αυτού του ανθρώπου προς αυτόν τον Θεό είναι για μένα το θέμα της Βίβλου και η σύνοψη της φιλοσοφίας εν ταυτώ. Στο σταυροδρόμι αυτό η Βίβλος βλέπει τον Ιησού Χριστό.

Προσεγγίζοντας τώρα ένα κείμενο όπως η Προς Ρωμαίους επιστολή, ασχολούμαι με αυτό υπό την προσωρινή προϋπόθεση ότι η εξίσου λιτή όσο και απροσμέτρητη σημασία αυτής της σχέσης θα πρέπει να ήταν για τον Παύλο, καθώς οικοδομούσε τις έννοιές του, προ οφθαλμών, και μάλιστα με την ίδια τουλάχιστον οξύτητα που παρουσιάζεται και μπροστά μου, καθώς τώρα καταπιάνομαι με τον προσεκτικό αναστοχασμό πάνω στις έννοιες του.

Το να προϋποθέτω προσωρινά ότι ο Παύλος στην Προς Ρωμαίους επιστολή μίλησε όντως για τον Ιησού Χριστό και όχι για κάτι άλλο είναι κατ' αρχήν μια παραδοχή τόσο καλή ή τόσο κακή όσο οποιαδήποτε άλλη από τις προσωρινές παραδοχές των ιστορικών. Αν με ρωτούσε βέβαια κανείς για ποιο λόγο προσεγγίζω την Προς Ρωμαίους επιστολή με αυτήν ακριβώς την παραδοχή, θα απαντούσα αντερωτώντας: θα μπορούσε ένας σοβαρός άνθρωπος να προσεγγίσει ένα κείμενο που εκ των προτέρων δεν είναι ανάξιο κάθε σεβασμού με μια άλλη παραδοχή από το να δεχτεί ότι ο Θεός είναι Θεός;

Και αν επέμενε κανείς να παραπονιέται για το πόση βία ασκώ στον Παύλο με αυτή την παραδοχή, τότε θα έπρεπε να διατυπώσω το αντίθετο παράπονο, ότι δηλαδή άσκηση βίας στον Παύλο είναι τούτο: όταν κανείς τον κάνει να μιλάει κατ' επίφασιν για τον Ιησού Χριστό, αλλά στην πραγματικότητα τον παρουσιάζει να ομιλεί για ένα ανθρωποσοφικό χάος από απόλυτες σχετικότητες και σχετικές απολυτότητες. Για το χάος αυτό ο Παύλος σε όλες του τις Επιστολές επιφυλάσσει μόνο εκφράσεις βαθύτατης απέχθειας.

Karl Barth

(από την πρόλογο της δεύτερης έκδοσης)

Ο Κάρλ Μπάρτ (1886-1968) γεννήθηκε στη Βασιλεία της Ελβετίας. Από το 1904 έως το 1908 σπούδασε ευαγγελική θεολογία στη Βέρνη, στο Βερολίνο, στην Τυβίγγη και στο Μαρβούργο, και από το 1911 έως το 1921 υπηρέτησε ως πάστορας στην εργατική ενορία του Σάφενβιλ.

Δίδαξε στα Πανεπιστήμια της Γοττίγγης (1921-1925), του Μύνστερ (1925-1930) και της Βόννης (1930-1935). Ανέπτυξε αντιναζιστική δράση, η οποία εκφράστηκε κυρίως μέσω της Ομολογούσας Εκκλησίας, της οποίας έγινε ο θεολογικός μέντορας. Για τη δράση αυτή διώχθηκε πειθαρχικά, αναγκάστηκε σε πρόωρη συνταξιοδότηση και υποχρεώθηκε να μετοικήσει στη γενέτειρά του Βασιλεία, όπου το 1935 εξελέγη καθηγητής.

Μεταπολεμικά έλαβε μέρος στην ιδρυτική συνέλευση του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (1948) και συμμετείχε σε διάφορες οικουμενικές συνατνήσεις.

Over the years, the brilliant and often voluminous scholarly writings of Bl. John Henry Newman (1801-1890), have drawn into the Church thousands more converts after him.

In this beautifully reproduced collection of his greatest devotions and meditations, we encounter not Newman the intellectual but Newman the simple Christian, on his knees face-to-face with God.

Discerning the voice of God was Newman's greatest desire. It awakened in him ceaseless prayer, countless good works, a profound love of the sacraments, and the habit of daily meditation which strengthened his will, deepened his understanding, and enkindled in him an ever greater love of God.

To help you discern God s voice daily, rest in it, and respond to it according to each day's opportunities and needs, Sophia Institute Press has here gathered fifty of Newman's most moving Christian meditations, each guaranteed to enkindle in your soul the very same kind of love they enkindled in his.

As they nurtured Newman's daily acts of conversion and finally made him worthy of the title Blessed, so will these Everyday Meditations call you to daily acts of conversion and finally lead you, as they led Newman, to bow down in awe before the depths of God s love.