Το φολκλόρ ερευνά τομείς που είναι εν μέρει διαφορετικοί μεταξύ τους, ανάλογα με τις διάφορες ανθρωπολογικές σχολές: ενώ σε κάποιες χώρες η μελέτη αγκαλιάζει την άγραφη παράδοση οποιασδήποτε κοινότητας, στην Ιταλία, τη Γαλλία και τη Γερμανία εξετάζει κυρίως τις πιο περίπλοκες κοινωνίες ( των δευτερευόντων κοινωνικών τάξεων), αφήνοντας στην εθνολογία τη διερεύνηση των απλούστερων ή των πρωτόγονων.
Το φολκλόρ δεν περιορίζεται, όπως θα πίστευε κανείς, στις αγροτικές και μόνο κοινότητες. Η λαϊκή παράδοση στην πραγματικότητα έχει εξαπλωθεί και στα αστικά κέντρα.
Χάρη στην έρευνα ανθρωπολόγων, εθνολόγων, ιστορικών των λαϊκών παραδόσεων, κοινωνιολόγων, ψυχολόγων, γλωσσολόγων κ.λπ., οι λαϊκές παραδόσεις δεν θεωρούνται πλέον γραφικά ή ρομαντικά στοιχεία μιας κοινωνίας ή μια «κατώτερη» μορφή κουλτούρας σε σχέση με την κυρίαρχη «υψηλή»: το φολκλόρ θεωρείται αντ 'αυτού μέρος της εξέλιξης του πολιτισμού και σημαντική πηγή πληροφοριών για την ιστορία της ανθρωπότητας.
Το πεδίο έρευνας του φολκλόρ μπορεί να ταξινομηθεί σε πέντε ευρείες κατηγορίες: ιδέες και πεποιθήσεις, παραδόσεις, αφηγήσεις, λαϊκά ρητά και λαϊκή τέχνη. Οι πεποιθήσεις αντανακλούν την ανθρώπινη πρόθεση να δώσει μια απάντηση σε φαινόμενα που προκαλούν τις ανησυχίες και τις ελπίδες της ανθρωπότητας: από ασθένειες και τρόπους θεραπείας τους έως εικασίες για τη μεταθανάτια ζωή. Αυτή η κατηγορία περιλαμβάνει επίσης δεισιδαιμονίες, μαγεία, μαντεία. Η δεύτερη ομάδα, αυτή των παραδόσεων, αφορά γιορτές, παιχνίδια, χορούς. κατ 'επέκταση θα μπορούσε επίσης να περιλαμβάνει γαστρονομία και ενδυμασία. Στην τρίτη κατηγορία, αφηγήσεις, υπάρχουν τα διάφορα είδη θεάτρου, οι λαϊκές μουσικές, τα οποία μπορούν εν μέρει να εμπνευστούν από χαρακτήρες ή γεγονότα του παρελθόντος. Τα λαϊκά ρητά περιλαμβάνουν αινίγματα, μαγικές φόρμουλες, παροιμίες, νανουρίσματα (όπως τα nursery rhymes, στις αγγλόφωνες χώρες). Τέλος, η λαϊκή τέχνη, η μόνη μη λεκτική κατηγορία, αφορά οποιαδήποτε μορφή τέχνης που εκφράζει τον χαρακτήρα της κοινοτικής ζωής.
ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ
Επιστημονικές μελέτες για το φολκλόρ ξεκίνησαν πριν από τρεις αιώνες. Ένα από τα παλαιότερα βιβλία για το θέμα αυτό ήταν το Traité des superstitions (1679) του Γάλλου σατιρικού συγγραφέα Jean-Baptiste Thiers. Ένα άλλο έργο της ίδιας περιόδου, το Miscellanies (1696) από τον Άγγλο αρχαιολόγο John Aubrey, ασχολήθηκε με λαϊκές πεποιθήσεις και έθιμα όπως οι οιωνοί, τα όνειρα, η διόραση και τα φαντάσματα.
Το πιο σημαντικό έργο για το φολκλόρ είναι το Antiquitates Vulgares (1725) του Βρετανού κληρικού και αρχαιολόγου Henry Bourne, ένας απολογισμός δημοφιλών εθίμων που σχετίζονταν με θρησκευτικές γιορτές. Το Reliques of Ancient English Poetry (1765), που εκδόθηκε από τον Άγγλο ποιητή και επίσκοπο Thomas Percy, είναι μια συλλογή από αγγλικές και σκωτσέζικες μπαλάντες. Το 1777 ο Βρετανός κληρικός και αρχαιολόγος John Brand καταλόγισε και περιέγραψε την προέλευση των διαφόρων εθίμων στις Observations on the Popular Antiquities of Great Britain, οι οποίες έγιναν το πρότυπο για τα επόμενα αγγλικά έργα επί του θέματος.
Στη Γερμανία, τα πρώτα έργα για το φολκλόρ οφείλονται στον φιλόσοφο Johann Herder και τους φιλόλογους Jacob e Wilhelm Grimm: Ο Herder δημοσίευσε μια συλλογή γερμανικών λαϊκών τραγουδιών το 1778, ενώ οι αδελφοί Γκρίμ έγραψαν μαζί μια σειρά από παραμύθια για παιδιά και οικογένειες ( 1812-22).
ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ
Τον 19ο και στις αρχές του εικοστού αιώνα, το ενδιαφέρον για τη συλλογή και την ανάλυση του λαογραφικού υλικού αυξήθηκε στην Ευρώπη. Γεννήθηκαν πολλές εφημερίδες και εταιρείες που ασχολήθηκαν με την καταγραφή και τη διατήρηση των εκφράσεων της λαϊκής παράδοσης. Η έρευνα του Γερμανού Theodor Benfey φιλόλογου και μελετητή της Σανσκριτικής γλώσσας έθεσε τα θεμέλια για όλες τις επακόλουθες συγκριτικές μελέτες σε αυτόν τον τομέα. Τις θεωρίες του ακολούθησαν μελετητές όπως ο σκωτσέζος λαογράφος Andrew Lang, ο οποίος έγραψε το Custom and Myth (1884) και το Myth, Literature and Religion (1887), και ο Βρετανός ανθρωπολόγος James George Frazer, συγγραφέας του διάσημου The Golden Bough - O Χρυσός Κλώνος (1890 που επεκτάθηκε σε 12 τόμους το 1915 ). Τα έργα τους ήταν ορόσημα της λεγόμενης ανθρωπολογικής σχολής στις μελέτες για το φολκλόρ.
➤ James George Frazer - Διαβαστε εδώ...
Ήδη από το 1905, το Δανικό Λαογραφικό Αρχείο χρησιμοποίησε τον φωνογράφο του Thomas Alva Edison για να ηχογραφήσει τραγούδια της Δανίας, της Γροιλανδίας και των Νήσων Φερόε. Μεταξύ των πολλών Σκανδιναβών μελετητών, ο πιο σημαντικός ήταν ο Φινλανδός Antti Aarne, ο οποίος ερεύνησε τον τόπο προέλευσης και την κατά προσέγγιση ημερομηνία δημοφιλών αφηγήσεων: το 1910 δημιούργησε ένα σημαντικό σύστημα καταγραφής δημοφιλών ιστοριών, που αργότερα μεταφράστηκε και επεκτάθηκε από τον Αμερικανό Stith Thompson στο The Types of the Folk Tale (1928).
➤ The Folklore Society (FLS)
➤ Société des traditions populaires - 'Revue des traditions populaires'
➤ Αmerican Folklore Society
➤ Folklore Fellows
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου