Το Index Librorum Prohibitorum είναι μια πολύ ζωντανή βιβλιοθήκη, και όχι μόνο επειδή η λέξη «διαβολική», ακόμη και για εκείνους που πιστεύουν στο διάβολο, σημαίνει «συναρπαστικό». Η αλήθεια είναι ότι, αν χρησιμοποιηθεί αντίστροφα, το Index Librorum Prohibitorum είναι ακόμα ο πιο πλήρης κατάλογος, με αλφαβητική σειρά, από τον Alfieri Vittorio έως το Zola Emile, των βιβλίων που πρέπει να διαβαστούν, ένα εξαιρετικό κέντρο προσανατολισμού, το βάπτισμα του πυρος για όποιον προσπαθεί να κατανοήσει τον κόσμο μέσω των βιβλίων.
Στον κατάλογο για παράδειγμα, κατέληξε μαζί με το Ταλμούδ, το Κοράνι και η Βίβλος , που επιτρέπεται μόνο σε μια έκδοση που εγκρίθηκε από την Αποστολική Έδρα". Η Βίβλος, στην πραγματικότητα, είναι ένα από τα πιο «διαβολικά», και συναρπαστικά κείμενα που υπάρχουν. Για αυτόν τον λόγο η Εκκλησία έχει καθορίσει μια «σωστή» εκκλησιαστική ερμηνεία την οποία οι Χριστιανοί μελετητές είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν.
Το Index Librorum Prohibitorum ("Κατάλογος Απαγορευμένων Βιβλίων") είναι κατάλογος εντύπων τα οποία λογοκρίθηκαν από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία καθώς τα θεωρούσε επικίνδυνα για την ίδια και για την πίστη των μελών της. Στις διάφορες εκδόσεις του περιέχονται οι εκκλησιαστικοί κανόνες σχετικά με την ανάγνωση, την πώληση και τη λογοκρισία των βιβλίων.
Ο σκοπός του καταλόγου ήταν η αποτροπή της ανάγνωσης ανήθικων βιβλίων και έργων, τα οποία περιείχαν θεολογικά σφάλματα, και της διαφθοράς των πιστών. Ο κατάλογος δεν συμπληρωνόταν αποκλειστικά ως αντίδραση σε βιβλία που είχαν ήδη κυκλοφορήσει. Οι Καθολικοί συγγραφείς είχαν τη δυνατότητα να υπερασπίσουν τα γραφόμενά τους και μπορούσαν στη συνέχεια να ετοιμάσουν μια νέα έκδοση του έργου τους με τις απαιτούμενες διορθώσεις ή περικοπές έτσι ώστε να αποφύγουν ή έστω να περιορίσουν την απαγόρευσή του. Η λογοκρισία πριν την έκδοση των βιβλίων ενθαρρυνόταν.
Ο πρώτος κατάλογος αυτού του είδους δεν δημοσιεύθηκε στην Ρώμη, αλλά στην Ολλανδία το 1529. Η Βενετία και το Παρίσι ακολούθησαν αυτό το παράδειγμα (1543 και 1551). Το πρώτο ρωμαϊκό Index (Κατάλογος) ήταν έργο του Πάπα Παύλου Δ' (1557, 1559). Το έργο της λογοκρισίας θεωρήθηκε πολύ αυστηρό και, μετά από τον επαναπροσδιορισμό της εκκλησιαστικής νομοθεσίας στο ζήτημα της απαγόρευσης των βιβλίων, ο Πάπας Πίος Δ΄ ανακοίνωσε επίσημα το λεγόμενο Tridentine Index (Κατάλογος του Τριδέντου), την βάση όλων των μετέπειτα καταλόγων μέχρι που ο Πάπας Λέων ΙΓ΄, το 1897, δημοσίευσε το Index Leonianus (Λεόντειος Κατάλογος). Οι πολύ πρώιμοι κατάλογοι ήταν έργο της Επιτροπής της Ιερής Υπηρεσίας (Congregation of the Holy Office) της Καθολικής Εκκλησίας (πρόκειται για την Επιτροπή της Ιεράς Εξέτασης [Sacred Congregation of the Inquisition], αργότερα γνωστής ως Επιτροπή για τo Δόγμα της Πίστης [Congregation for the Doctrine of the Faith]).
Διάσημοι συγγραφείς που περιλήφθηκαν στον Κατάλογο
Τζόζεφ Άντισον - Φράνσις Μπέικον - Ονορέ ντε Μπαλζάκ - Τζορτζ Μπέρκλεϋ - Τζιορντάνο Μπρούνο
Τζιάκομο Καζανόβα - Νικόλαος Κοπέρνικος - Ντάνιελ Ντεφόε - Ρενέ Ντεκάρτ - Ντενί Ντιντερό
Αλέξανδρος Δουμάς (πατέρας) - Αλέξανδρος Δουμάς (υιός) - Ντεζιντέριους Έρασμος - Γκυστάβ Φλωμπέρ - Ανατόλ Φρανς - Γαλιλαίος Γαλιλέι - Έντουαρντ Γκίμπον - Αντρέ Ζιντ - Βιντσέντσο Τζιομπέρτι - Τόμας Χομπς - Βίκτωρ Ουγκό - Ντέιβιντ Χιουμ - Ιμμάνουελ Καντ - Νίκος Καζαντζάκης
Hughes Felicité Robert de Lamennais - Τζον Λοκ - Νικολό Μακιαβέλι - Μορίς Μαίτερλινκ - Νικολά Μαλμπράνς - Καρλ Μαρξ - Τζον Μίλτον - Μπλεζ Πασκάλ - Φρανσουά Ραμπελαί - Σάμιουελ Ρίτσαρνσον - Ζαν Ζακ Ρουσώ - Γεωργία Σάνδη - Ζαν-Πωλ Σαρτρ - Μπαρούχ Σπινόζα - Λώρενς Στερν
Εμάνουελ Σβέντενμποργκ - Τζόναθαν Σουίφτ - Τέοντορ Χέντρικ φαν ντερ Φέλντε - Βολταίρος -MΕμίλ Ζολά - Gerard Walschap
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου