Κήνσορες και θεράποντες
Θεωρία και ιδεολογία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης
Όταν το 1964 έγινε η πρώτη έκδοση αυτού του βιβλίου η έκφραση "Κήνσορες και θεράποντες" αποτελούσε απλώς έναν τίτλο. Έκτοτε έγινε έκφραση τρέχουσας χρήσης, παροιμιακή σχεδόν αντίθεση.
Όταν εμφανίστηκε το βιβλίο, η χρήση οργάνων της αυστηρής έρευνας σε θέματα όπως τα κόμικς, το καταναλωτικό τραγούδι, το λαϊκό αφήγημα, φαινόταν εξωφρενική σε πολύ κόσμο: σήμερα, οι ίδιες οι γενεές, που απάντησαν με τις τεχνικές της εναλλακτικής πληροφόρησης και της αντιπληροφόρησης στην εισβολή των μαζικών μέσων, απέδειξαν ότι το πρόβλημα αυτών των μέσων αγγίζει τον πυρήνα της κοινωνίας μας, διαβρώνει την ιδεολογία, προσφέρει σ' όλους όργανα, τα οποία αποτελούν τμήμα του καθημερινού τρόπου ομιλίας και σκέψης και έτσι θα πρέπει να ερευνώνται σε βάθος, χωρίς φόβο να φανούν επιφανειακά, για το μόνο λόγο ότι ένα δοκίμιο αφιερώνεται στον Στηβ Κάνυον και όχι σ' έναν ήσσονα ποιητή του 15ου αιώνα.
Πολλά απ' αυτά τα δοκίμια περιλαμβάνονται πια στη διεθνή σχετική βιβλιογραφία, παρ' όλο που αρκετά ανακλούν το κλίμα και την προβληματική της εποχής.
Η έκδοση ενός "κλασικού" πλέον βιβλίου αποσκοπεί στο να προτείνει κάποια κείμενα που ακόμη και σήμερα αποτελούν θέμα συζήτησης και δεν έχουν χάσει τη δύναμη της διανοητικής πρόκλησης.
Ryszard Kapuscinski
Αυτοπροσωπογραφία ενός ρεπόρτερ
Ο Ρίσαρντ Καπισίνσκι, ο πρώτος ξένος ανταποκριτής της Πολωνίας, μία από τις επιφανέστερες δημοσιογραφικές προσωπικότητες, αποτελεί θρύλο για τους συναδέλφους του σε όλο τον κόσμο. Στο βιβλίο αυτό συγκεντρώνονται αποσπάσματα από συνεντεύξεις και διαλέξεις που έδωσε κατά καιρούς και φωτίζουν πτυχές της δουλειάς του ρεπόρτερ.
"Μια ασυνήθιστη διήγηση [...] για το πάθος του να ταξιδεύει, για το ξεχωριστό ρεπορτάζ που ο ίδιος έκανε, για την αναγκαιότητα του να ρισκάρεις τη ζωή σου για τα μεγάλα ιδανικά, για τη μοναξιά και τον φόβο που συντροφεύουν τον ρεπόρτερ, για τη δυσκολία του γραψίματος και τον ζυγό της δόξας.
Προβάλλει μέσα από αυτά τα κείμενα η αυτοπροσωπογραφία ενός ανθρώπου, στον οποίο η ζωή έδωσε απλόχερα στενοχώριες, του οποίου η παιδική ηλικία κύλησε στην ξενιτιά, στο κρύο και στην πείνα και ο οποίος κατάφερε να μετατρέψει εκείνη τη δύσκολη εκκίνηση σε συμπόνια. Μια συμπόνια που έγινε το κεφάλαιό του μέσα στη φτώχεια του Τρίτου Κόσμου, το γερό του χαρτί τις στιγμές του θανάσιμου κινδύνου και εντέλει η εξουσιοδότηση που του δόθηκε να κρίνει αυστηρά τον σύγχρονο κόσμο των μέσων ενημέρωσης. Συνέβη, αυτός ο πασίγνωστος σε όλο τον κόσμο συγγραφέας, ο ρεπόρτερ-ιεραπόστολος, να γυρίσει από ταξίδι με ένα παντελόνι τζιν, ένα τηγάνι και... ένα μπαούλο βιβλία. Αποσκευές που λένε πολλά."
Guy de Maupassant
Ο φιλαράκος
Ο "Φιλαράκος" είναι από τα καλύτερα μυθιστορήματα του Μωπασάν, κυρίως από την άποψη της απεικόνισης της κοινωνικοπολιτικής ζωής και των ηθών στη Γαλλία, στις τελευταίες δεκαετίες του δέκατου ένατου αιώνα.
Αποτελεί μια τοιχογραφία εκπληκτικής τέχνης στην αποτύπωση σκηνών και χαρακτήρων, αλλά και τέτοιας πυκνότητας, ώστε να προκαλεί το θαυμασμό του αναγνώστη η δεξιοτεχνία του συγγραφέα στο ανάγλυφο ξεχώρισμα νοοτροπιών και συμπεριφορών μέσα στο συνωστισμό πλήθους ανθρώπων και των πεπραγμένων τους.
Επικεφαλής όλων φυσικά βρίσκεται ο κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος Ζορζ Ντιρουά, ο Φιλαράκος δηλαδή, όπως τον επονόμασε μία από τις ερωμένες του, αυτός ο αδίσταχτος αριβίστας, που χρησιμοποιεί τα ταλέντα του, με πρώτο το ταλέντο του στον έρωτα, για να αποκτήσει χρήματα, φήμη και δύναμη στην παρισινή πραγματικότητα της Belle Epoque. Είναι μια προσωπικότητα που δεν γνωρίζει ηθικούς φραγμούς στην επιδίωξη των σκοπών της - μια προσωπικότητα-προφήτισσα του αριβισμού της δικής μας εποχής, που πάει να μονοπωλήσει τη μέχρι λατρείας αφοσίωσή μας...
Jean Baudrillard
The Perfect Crime
Baudrillard investigates the murder of reality—“the most important event of modern history.”
In his new book, perhaps the most cogent expression of his mature thought, Jean Baudrillard turns detective in order to investigate a crime which he hopes may yet be solved: the “murder” of reality. To solve the crime would be to unravel the social and technological processes by which reality has quite simply vanished under the deadly glare of media “real time.”
But Baudrillard is not merely intending to lament the disappearance of the real, an occurrence he recently described as “the most important event of modern history,” nor even to meditate upon the paradoxes of reality and illusion, truth and its masks. The Perfect Crime is also the work of a great moraliste: a penetrating examination of vital aspects of the social, political and cultural life of the “advanced democracies” in the (very) late twentieth century. Where critics like McLuhan once exposed the alienating consequences of “the medium,” Baudrillard lays bare the depredatory effects of an oppressive transparency on our social lives, of a relentless positivity on our critical faculties, and of a withering 'high definition' on our very sense of reality.
Αυτοπροσωπογραφία ενός ρεπόρτερ
Ο Ρίσαρντ Καπισίνσκι, ο πρώτος ξένος ανταποκριτής της Πολωνίας, μία από τις επιφανέστερες δημοσιογραφικές προσωπικότητες, αποτελεί θρύλο για τους συναδέλφους του σε όλο τον κόσμο. Στο βιβλίο αυτό συγκεντρώνονται αποσπάσματα από συνεντεύξεις και διαλέξεις που έδωσε κατά καιρούς και φωτίζουν πτυχές της δουλειάς του ρεπόρτερ.
"Μια ασυνήθιστη διήγηση [...] για το πάθος του να ταξιδεύει, για το ξεχωριστό ρεπορτάζ που ο ίδιος έκανε, για την αναγκαιότητα του να ρισκάρεις τη ζωή σου για τα μεγάλα ιδανικά, για τη μοναξιά και τον φόβο που συντροφεύουν τον ρεπόρτερ, για τη δυσκολία του γραψίματος και τον ζυγό της δόξας.
Προβάλλει μέσα από αυτά τα κείμενα η αυτοπροσωπογραφία ενός ανθρώπου, στον οποίο η ζωή έδωσε απλόχερα στενοχώριες, του οποίου η παιδική ηλικία κύλησε στην ξενιτιά, στο κρύο και στην πείνα και ο οποίος κατάφερε να μετατρέψει εκείνη τη δύσκολη εκκίνηση σε συμπόνια. Μια συμπόνια που έγινε το κεφάλαιό του μέσα στη φτώχεια του Τρίτου Κόσμου, το γερό του χαρτί τις στιγμές του θανάσιμου κινδύνου και εντέλει η εξουσιοδότηση που του δόθηκε να κρίνει αυστηρά τον σύγχρονο κόσμο των μέσων ενημέρωσης. Συνέβη, αυτός ο πασίγνωστος σε όλο τον κόσμο συγγραφέας, ο ρεπόρτερ-ιεραπόστολος, να γυρίσει από ταξίδι με ένα παντελόνι τζιν, ένα τηγάνι και... ένα μπαούλο βιβλία. Αποσκευές που λένε πολλά."
Ο φιλαράκος
Ο "Φιλαράκος" είναι από τα καλύτερα μυθιστορήματα του Μωπασάν, κυρίως από την άποψη της απεικόνισης της κοινωνικοπολιτικής ζωής και των ηθών στη Γαλλία, στις τελευταίες δεκαετίες του δέκατου ένατου αιώνα.
Αποτελεί μια τοιχογραφία εκπληκτικής τέχνης στην αποτύπωση σκηνών και χαρακτήρων, αλλά και τέτοιας πυκνότητας, ώστε να προκαλεί το θαυμασμό του αναγνώστη η δεξιοτεχνία του συγγραφέα στο ανάγλυφο ξεχώρισμα νοοτροπιών και συμπεριφορών μέσα στο συνωστισμό πλήθους ανθρώπων και των πεπραγμένων τους.
Επικεφαλής όλων φυσικά βρίσκεται ο κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος Ζορζ Ντιρουά, ο Φιλαράκος δηλαδή, όπως τον επονόμασε μία από τις ερωμένες του, αυτός ο αδίσταχτος αριβίστας, που χρησιμοποιεί τα ταλέντα του, με πρώτο το ταλέντο του στον έρωτα, για να αποκτήσει χρήματα, φήμη και δύναμη στην παρισινή πραγματικότητα της Belle Epoque. Είναι μια προσωπικότητα που δεν γνωρίζει ηθικούς φραγμούς στην επιδίωξη των σκοπών της - μια προσωπικότητα-προφήτισσα του αριβισμού της δικής μας εποχής, που πάει να μονοπωλήσει τη μέχρι λατρείας αφοσίωσή μας...
Ο Μωπασάν έχει βάλει όλη την αφηγηματική του επιτηδειότητα, έτσι ώστε ο αναγνώστης να αναζητάει με βουλιμία τη συνέχεια της ιστορίας, για να απολαύσει κι άλλα συναρπαστικά επεισόδια κι άλλους έξυπνους διαλόγους, περισσότερες περιγραφές της φύσης, των ανθρώπων και του περιβάλλοντός τους. Φτάνοντας στο τέλος της ιστορίας, ο αναγνώστης μένει με τη βαθιά αίσθηση ότι απόλαυσε ένα αριστούργημα, αλλά και με πολλές σκέψεις μέσα του για τη θέση της ηθικής στη βιοτική περιπέτεια του ανθρώπου.
The Perfect Crime
Baudrillard investigates the murder of reality—“the most important event of modern history.”
In his new book, perhaps the most cogent expression of his mature thought, Jean Baudrillard turns detective in order to investigate a crime which he hopes may yet be solved: the “murder” of reality. To solve the crime would be to unravel the social and technological processes by which reality has quite simply vanished under the deadly glare of media “real time.”
But Baudrillard is not merely intending to lament the disappearance of the real, an occurrence he recently described as “the most important event of modern history,” nor even to meditate upon the paradoxes of reality and illusion, truth and its masks. The Perfect Crime is also the work of a great moraliste: a penetrating examination of vital aspects of the social, political and cultural life of the “advanced democracies” in the (very) late twentieth century. Where critics like McLuhan once exposed the alienating consequences of “the medium,” Baudrillard lays bare the depredatory effects of an oppressive transparency on our social lives, of a relentless positivity on our critical faculties, and of a withering 'high definition' on our very sense of reality.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου