Παιδιά της επταµελούς οικογένειας του επισκόπου Μίλτωνος Ράϊτ ( Milton Wright, 1828-1917), ο οποίος αν και θαύµαζε, κάποια στιγµή έφτασε να κατακρίνει την εφεύρεση των γιων του. Οι Βίλµπουρ και Όρβιλ Ράϊτ καταξιώθηκαν σαν οι εφευρέτες του αεροπλάνου.
Έντονα επηρεασµένοι από την δράση και κυρίως το τέλος του Όθωνα Λίλιενθαλ, ξεκίνησαν το 1896, µε την σπουδή κάθε µελέτης ή πληροφορίας που προϋπήρχε. Ο Βίλµπουρ υπήρξε κυρίως ο ερευνητής & σχεδιαστής ενώ ο Όρβιλ υπήρξε κυρίως ο χειριστής και εισηγητής.
Τα πειράµατά τους ξεκίνησαν το 1899 µε την ολοκλήρωση του πρώτου δοκιµίου διπλάνου. Στο εργαστήριό τους (επίσηµα βιοτεχνία ποδηλάτων) κατασκεύασαν αεροσήραγγα την οποία χρησιµοποίησαν στα πειράµατά τους ώστε το 1901 βελτιστοποίησαν το σχήµα της πτέρυγας. Με δεδοµένη την ανάγκη ύπαρξης κινητήρα, και µε πρότυπο τους κινητήρες εσωτερικής καύσης των αυτοκινήτων, σχεδίασαν έναν βελτιστοποιηµένο τετρακύλινδρο κινητήρα ονοµαστικής ισχύος 12 ίππων που ζύγιζε 91 χιλιόγραµµα.
Η προώθηση τελικά προερχόταν από δυο έλικες που σχεδιάστηκαν µε σχήµα όχι πολύ διαφορετικό από εκείνο που γνωρίζουµε σήµερα. Ο συνδυασµός κινητήρα και ελίκων απέδιδε τελικά προωθητική ισχύ 9,5 ίππων.
Τέλος ολοκλήρωσαν την σχεδίαση ενός συστήµατος ελέγχου του αεροπλάνου. Έτσι, µετά από 1000 περίπου πτήσεις µε δοκίµια, πολλά πειράµατα και µελέτη, στις 17 ∆εκεµβρίου 1903 ήταν έτοιµοι για την πρώτη τους επανδρωµένη πτήση µε την «πετοµηχανή» τους (“Flyer”), που ήταν ένα διπλάνο µε εκπέτασµα πτερύγων 12 µέτρα (40 ποδών) και ζύγιζε συνολικά µαζί µε τον χειριστή γύρω στα 340 χιλιόγραµµα (750 pounds).
Η πρώτη από τις τέσσερις πτήσεις που πραγµατοποιήθηκαν την ηµέρα εκείνη στην περιοχή του Κιλλ Ντέβιλ Χιλλ κοντά στο Κίττυ Χωκ της βόρειας Καρολίνα (Kill Devil Hill, Kitty Hawk, North Carolina), όπου έπνεε άνεµος ισχύος 5 Μποφώρ (5 Beaufort ή 21 µίλια/ώρα), γύρω στις 10 πµ µε χειριστή τον Όρβιλ, είχε διάρκεια 12 δευτερολέπτων κατά την οποία κάλυψε απόσταση 36,5 µέτρων (120 ποδών), ενώ η τέταρτη που πραγµατοποιήθηκε γύρω στις 12 το µεσηµέρι µε χειριστή τον Βίλµπουρ ήταν η µεγαλύτερη, µε διάρκεια 59 δευτερολέπτων και κάλυψε απόσταση 260 µέτρων (852 ποδών). Λόγω όµως βαριάς προσγείωσης το τµήµα των πηδαλίων που βρισκόταν µπροστά έπαθε µεγάλη ζηµιά, εµποδίζοντας την συνέχεια των πτήσεων µέχρι το τέλος του έτους. Οι πτήσεις αυτές όµως φανέρωσαν ότι η «πετοµηχανή» µπορούσε να παραµένει µε ευστάθεια στον αέρα, ενώ παράλληλα µπορούσε να απογειώνεται και να προσγειώνεται χωρίς εξωτερική βοήθεια.
Συνέχισαν εντατικά τις εργασίες βελτίωσης του αεροπλάνου τους, ώστε να µπορεί να παραµένει περισσότερο στον αέρα και να διαγράφει κύκλους. Στις 4 Οκτωβρίου 1905 πραγµατοποίησαν πτήση µε την 3η έκδοση της «πετοµηχανής» τους (“Flyer III”) που στην ουσία ήταν και η πρώτη έκδοση πρακτικά χρησιµοποιήσιµου αεροπλάνου, διάρκειας 33 λεπτών και 17 δευτερολέπτων (Dayton).
Προσπάθησαν να πουλήσουν την εφεύρεσή τους τόσο στον αµερικανικό στρατό όσο και στην Ευρώπη, και συµµετείχαν σε αεροπορικούς αγώνες και επιδείξεις, που την εποχή εκείνη ήταν πολύ δηµοφιλείς.
Κατά την διάρκεια µιας τέτοιας περιοδείας του Βίλµπουρ στην Ευρώπη, ο Όρβιλ είχε ένα σοβαρό ατύχηµα όταν σε πτήση που πραγµατοποιούσε στις 17:18΄ της 17/9/1908 στο Φορτ Μάγιερ της Βιρτζίνια (Fort Myer, Va) µπροστά από το Εθνικό Κοιµητήριο Άρλινγκτον (Arlington National Cemetery) των ΗΠΑ, η δεξιά έλικα έσπασε µετά από 4΄:18΄΄ πτήσης, πιθανόν µετά από επαφή µε κάποιο συρµατόσχοινο, και αφού κτύπησε την αριστερή έλικα και απέκοψε τα πίσω πηδάλια κατεύθυνσης, το αεροπλάνο έπεσε απότοµα από ύψος 25 µέτρων (75 ποδών), ο συνεπιβάτης του υπολοχαγός Θωµάς Ε. Σέλφριντζ (Lieutenant Thomas E. Selfridge, 1982-1908) τραυµατίστηκε θανάσιµα κτυπώντας το κεφάλι του σε κάποιο στήριγµα του αεροπλάνου, εξέπνευσε 3 ώρες αργότερα
και έγινε ο πρώτος επιβάτης που έχασε την ζωή του στην ιστορία της αεροπορίας, ενώ ο Όρβιλ µε µερικά πλευρά και την αριστερή του κνήµη σπασµένα παρέµεινε αρκετές εβδοµάδες κλινήρης (6 εβδοµάδες στο νοσοκοµείο της περιοχής)
Παρόλα αυτά οι αδελφοί Ράϊτ απέδειξαν ότι το αεροπλάνο µπορεί να πετά µε ασφάλεια, τελειώνοντας και οι δυο την ζωή τους από φυσικά αίτια (ο Βίλµπουρ πέθανε σε ηλικία 45 ετών από τύφο, ενώ ο Όρβιλ σε ηλικία 76 ετών).
Στον επιχειρηµατικό τοµέα, οι Ράϊτ είχαν να αντιµετωπίσουν έναν ιδιαίτερα σκληρό ανταγωνισµό τόσο εντός των ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη. Ο ανταγωνισµός προερχόταν τόσο από άλλους κατασκευαστές αεροπλάνων, όσο και από την εξέλιξη του αερόπλοιου του κόµη Ζέπελιν που αποδεδειγµένα µπορούσε να εξυπηρετήσει αεροµεταφορές.
Σκληρότερος όµως ήταν ο ανταγωνισµός εντός των ΗΠΑ µε τον Γκλέν Κέρτις, ο οποίος ήδη από το 1908 είχε µετατραπεί σε κατασκευαστή αεροπλάνων (ξεκινώντας από κατασκευαστής ποδηλάτων). Ήρθαν σε δικαστική διαµάχη µε τον Γκλεν, τελικά όµως το 1916 η επιχείρηση «Ράϊτ» αγοράστηκε από την ανταγωνίστρια «Κέρτις» (“Curtiss”) που από τότε έγινε Κέρτις-Ράϊτ (Curtiss-Wright).
Να µια περιγραφή από τους αδελφούς Ράϊτ πτήσης της εποχής εκείνης:
«Αρχικά το έδαφος από κάτω σας φαίνεται θολό, αλλά καθώς ανυψώνεστε τα αντικείµενα φαίνονται καθαρότερα. Στο ύψος των 30 µέτρων, εκτός από τον αέρα που σας κτυπά στο πρόσωπο δεν αισθάνεστε πλέον ότι κινείστε. Αν δεν προνοήσατε πριν την απογείωσή σας να στερεώσετε το καπέλο στο κεφάλι σας, το πιθανότερο είναι ότι θα το χάσετε. Ο χειριστής κινεί ένα µοχλό, η δεξιά πτέρυγα σηκώνεται και το αεροπλάνο κλίνει προς τα δεξιά. ∆ιατρέχει τότε ένα διάστηµα ταχύτατα χωρίς να αισθάνεστε καµία ναυτία. Τότε βρίσκεστε µπροστά στο σηµείο από όπου αναχωρήσατε. Τα αντικείµενα στη γη φαίνονται τώρα να κινούνται µε µεγαλύτερη ταχύτητα µολονότι η πίεση του αέρα στο πρόσωπό σας παραµένει η ίδια. Τούτο διότι προχωρείτε κατά τον άνεµο. Όταν πλησιάζετε προς το έδαφος ο χειριστής σταµατά τον κινητήρα µολονότι βρίσκεστε ακόµη αρκετά ψηλά. Η µηχανή κατεβαίνει κλίνοντας προς το έδαφος πάνω στο οποίο διατρέχει 15 - 20 µέτρα και µετά σταµατά. Μολονότι το αεροπλάνο κατεβαίνει µε ταχύτητα 27 µέτρων το δευτερόλεπτο (96 χλµ την ώρα) δεν αισθάνεστε κανένα τίναγµα και δεν µπορείτε να προσδιορίσετε ακριβώς την στιγµή που αγγίξατε το έδαφος. Η µηχανή καθόλη την πτήση έκανε εκκωφαντικό θόρυβο τον οποίον όµως ούτε καν προσέξατε από την ταραχή σας.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου