Αυτή η σύγκρουση έδωσε, κατά τη γνώμη των ειδικών, την αρχική ώθηση για κίνηση, με τάση αύξησής της. Καθώς το κινούμενο πλέον νέφος άρχισε να αυξάνει την ταχύτητά του, η βαρύτητα και η αδράνεια το επιπέδωσαν σε έναν πρωτο-πλανητικό δίσκο με κατεύθυνση κάθετη προς τον άξονα περιστροφής του.
Η περισσότερη μάζα συγκεντρώθηκε στο μέσον του μορφώματος, ενώ μικρο-ανωμαλίες που οφείλονταν σε συγκρούσεις με κομμάτια άλλων πρωτο-πλανητών διαμόρφωσαν την περιφέρεια του διαπλασσόμενου νεφελώματος. Η συγκέντρωση του υλικού στο κέντρο, αύξησε την περιστροφική κίνηση των περιφερικών τμημάτων, με ταυτόχρονη αύξηση της αντίστασης του κέντρου ώστε να μην γίνει διάσπαση, πράγμα στο οποίο βοήθησε και η επίδραση της βαρύτητας, με ώθηση των διαφόρων τμημάτων της όλης μάζας προς το κέντρο. Αυτό δημιούργησε τεράστιο ποσό κινητικής ενέργειας στο κέντρο. Η ανικανότητα όμως αυτού του κέντρου να μεταφέρει την ενέργειά του μακριά και μάλιστα σε ποσοστό ικανό να αποτρέψει τα γινόμενα, κατέληξε στην υπερθέρμανση του κέντρου αυτού του δίσκου. Κάποια στιγμή άρχισε πυρηνική τήξη του υδρογόνου και σχηματισμός ηλίου (αέριο), στη συνέχεια δε, μετά από συρρίκνωση, ένα αστέρι, το Τ του Ταύρου, αναφλέγηκε και από αυτό σχηματίστηκε ο ήλιος. Ως εδώ για το μόρφωμα από το οποίο σχηματίστηκε ο ήλιος (Jephcoat & Refson, 2001).
Καθώς η βαρύτητα έκανε την ύλη να συμπυκνώνεται γύρω από διάσπαρτα υλικά σώματα που βρίσκονταν στην περιφέρεια του ελκτικού πεδίου του Ήλιου, σωματίδια σε σκόνη και γενικά το υπόλοιπο του πρωτο-πλανητικού δίσκου άρχισε να ξεχωρίζει σε δακτυλίους γύρω από τα εν λόγω σώματα, που αφού απέκτησαν μεγαλύτερο μέγεθος βρήκαν ισορροπία γύρω από τον Ήλιο. Αυτά είναι οι Πλανήτες.
Περιελάμβαναν και έναν που ήταν σε απόσταση εκατόν πενήντα (150) χιλιάδων χιλιομέτρων από το κέντρο, τη Γη. Η Γη δημιουργήθηκε τέσσερα κόμμα πενήντα τέσσερα (4,54) δισεκατομμύρια χρόνια πριν (με υπολογισμένη αβεβαιότητα ίση ή/και μικρότερη από ένα τοις εκατό – 1%). Επί δέκα έως είκοσι (10-20) εκατομμύρια χρόνια συμπληρωνόταν με αστρική σκόνη. Προσομοιώσεις σε υπολογιστές δείχνουν ότι όμοια εξέλιξη ακολουθούν όλοι οι δίσκοι που σχηματίζονται γύρω από ήλιους (Frankel, 1996).
Η «πρώτη Γη» αυξανόταν με προσθήκες από έξω, μέχρις ότου το εσωτερικό της ήταν αρκετά ζεστό ώστε να λιώσει τα βαριά μέταλλα που είχαν σωρευτεί στο κέντρο της. Αυτό δημιούργησε είδος κενού και ανακατατάξεις ανάμεσα στον πρωτογενή μανδύα της και το μεταλλικό κέντρο της, μόλις 10 εκατομμύρια χρόνια από τη στιγμή κατά την οποία είχε αρχίσει να σχηματίζεται και ονομάστηκε «καταστροφή σιδήρου».
Ταυτόχρονα εμφανίστηκε και μαγνητικό πεδίο και η Γη πήρε μια πρώτη μορφή. Η αύξησή της απόεξωτερικούς παράγοντες συνεπάγεται και ένα νέφος πυριτίου που την σκέπασε και που αφού στερεοποιήθηκε σε βράχους (βουνά), μας άφησε μια ατμόσφαιρα υδρογόνου και ηλίου. Δεν υπήρχε οξυγόνο. Αμέσως μετά υπήρξε μια εποχή κατά την οποία η Γη βομβαρδίστηκε κυριολεκτικά από «κοσμικό» υλικό και, αφού οι εν λόγω βομβαρδισμοί έπαυσαν, κομήτες και αστεροειδείς μας έφεραν το νερό, συμπυκνωμένο σε σύννεφα.
Έτσι σχηματίστηκαν οι πρώτοι ωκεανοί (Mathez, 2000).
Τελικά εμφανίστηκε ζωή και οι πρώτες μορφές της πλούτισαν την ατμόσφαιρα σε οξυγόνο. Η γεωχρονολογική εξέταση της Γης συνδυάζεται με ευρήματα από ζωντανούς οργανισμούς, προκαρυωτικά, κυανοβακτήρια, ευκαρυωτικά, κυανοφύκη, άλλα φύκια, φυτά, πλαγκτόν, δεινόσαυρους και άλλα ζώα.
Οι γεωλόγοι όρισαν ως τον μεγαλύτερο δυνατό χρόνο τον υπεραιώνα. Αυτός αποτελείται από αιώνες.
Οι αιώνες αποτελούνται από χρονικές περιοχές, από περιόδους, εποχές και χρόνια. Όμως, όποιος είχε κάποια ευρήματα, τα ανακοίνωνε περήφανα και συνηθέστατα τα συνόδευε και με μια θεωρία. Προέκυψε χάος.
Έτσι, το 1977, δημιουργήθηκε η International Commission on Stratigraphy με διεύθυνση ιστοτόπου http://www.stratigraphy.org/ (Παγκόσμια Επιτροπή επί της Στρωματογραφίας) και άρχισε μια προσπάθεια τακτοποίησης των στοιχείων που περιγράφονται πια σε «γεωλογική κλίμακα χρόνου». Τα διάφορα ευρήματα αποτυπώνονται ως το 2004 στον International Stratigraphic Chart (Διεθνή Χάρτη Στρωματογραφίας). Ο χάρτης, αρχίζοντας από τα 4,57 δισεκατομμύρια χρόνια δίνει την ονομασία Hadean στην μέχρι και τα 3,8 δισεκατομμύρια χρόνια περιοχή, περιγράφει μετά τον σχηματισμό του φεγγαριού και προχωρεί στην περιοχή Archean. Ακολουθούν πολλές εποχές και χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου