Οι γονείς του ζούσαν σε μια μικρή πόλη κοντά στο Μοντερέι και ο Τζον, που ως νεαρός δούλευε τα καλοκαίρια σε αγροκτήματα της περιοχής, γνώρισε από πολύ νωρίς και από κοντά, τη δύσκολη ζωή των μεταναστών και των εργατών, την οποία περιέγραψε με μεγάλη δραματουργική δύναμη στο έργο του.
Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, αλλά πριν πάρει το πτυχίο του πήγε στη Νέα Υόρκη όπου έκανε διάφορες δουλειές, ενώ παράλληλα άρχισε να γράφει. Την περίοδο της Μεγάλης Ύφεσης, την οποία αποτυπώνει γλαφυρά σε πολλά από τα έργα του, ζει με την πρώτη του γυναίκα σε ένα εξοχικό στο Μοντερέι, το οποίο του έχει προσφέρει ο πατέρας του μαζί με ένα γενναίο δάνειο, για να μπορέσει να αφιερωθεί στο γράψιμο.
Το πρώτο του μυθιστόρημα, Η χρυσή κούπα, δημοσιεύτηκε το 1929. Έγινε γνωστός με το μυθιστόρημα Τορτίγια Φλατ το 1953, αλλά η μεγάλη επιτυχία ήρθε το 1937 με το Ανθρωποι και ποντίκια, ενώ το 1940 τιμήθηκε με το Βραβείο Πούλιτζερ για Τα σταφύλια της οργής. Ανάμεσα στα πιο γνωστά και πολυδιαβασμένα έργα του είναι και τα Ο δρόμος με τις φάμπρικες, Ανατολικά της Εδέμ, Το φεγγάρι έπεσε, Η αμφίβολη μάχη, Ουράνιες βοσκές.
Το 1962 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ο Στάινμπεκ θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του πρώτου μισού του 20ού αιώνα , κύριος εκπρόσωπος του νατουραλισμού και της κοινωνικής πεζογραφίας στην Αμερική.
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα-σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής. Ο Στέινμπεκ περιγράφει με μοναδικό και ανεπανάληπτο τρόπο το Μεγάλο Κράχ, την αρχετυπική οικονομική κρίση που εντυπώθηκε με τρόμο στο συλλογικό φαντασιακό.
Τα Σταφύλια της οργής είναι η ιστορία μιας από τις χιλιάδες οικογένειες του αμερικανικού Νότου που έχασαν τα πάντα στη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, όταν καταστράφηκαν οι σοδειές τους από την παρατεταμένη ξηρασία και από τους θυελλώδεις ανέμους. Με τα λιγοστά υπάρχοντά τους φορτωμένα σε ένα σαραβαλιασμένο φορτηγάκι ταξιδεύουν προς τη Γη της Επαγγελίας, την Καλιφόρνια, ελπίζοντας να βρουν δουλειά και ψωμί.
Μα ακόμα και όταν φτάνουν στον προορισμό τους, δεν αργούν να αντιληφθούν ότι τα πράγματα δεν ήταν όπως είχαν ελπίσει. Τα Σταφύλια της οργής είναι ένας ύμνος στον άνθρωπο και την ανθρωπιά, στη δύναμη της οικογένειας, στη μάχη για τον επιούσιο, στις μικρές πράξεις καλοσύνης των ανθρώπων.
«Κι η Αμερική, μη νομίζεις πως είναι και τόσο μεγάλη. Δεν υπάρχει χώρος για μένα και για σένα, για τους όμοιούς μου και για τους όμοιούς σου, δε χωράνε μαζί πλούσιοι και φτωχοί στην ίδια χώρα, δε χωράνε κλέφτες και τίμιοι άνθρωποι μαζί, ούτε η πείνα μαζί με το πάχος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου