Guido Crepax (1933-2003)
Πρωτοεμφανίζεται στο επιστημονικό περιοδικό Tempo Medico και, στη συνέχεια, ως εικονογράφος δίσκων τζαζ μουσικής.
Για να προκύψει το 1965 η αλησμόνητη Valentina. Ελεύθερη με το σώμα της και δέσμια των φαντασιώσεών της. Είναι χειραφετημένη ή γυναίκα-αντικείμενο; Ο Κρέπαξ αφήνει το ερώτημα να αιωρείται. Θα ακολουθήσουν κι άλλες: η Μπιάνκα, η Μπελίντα, η Ανίτα
Πέρα από την πολύ σοφιστικέ και εγκεφαλική Βαλεντίνα, ο Κρέπαξ καταπιάστηκε με την εικονογράφηση κι άλλων συγγραφέων του ερωτισμού, τον Μαρκήσιο ντε Σαντ, τον Ζάχερ-Μάζοχ, την Εμανουέλ Αρσάν, την Πολίν Ρεάζ, ακόμα και τον Ζορζ Μπατάιγ.
Υπάρχει ένα κείμενο του Ρολάν Μπαρτ (του μόνου που έγραψε σχετικά με την τέχνη των κόμιξ, ως εισαγωγή στο άλμπουμ Η Ιστορία της Ο) στο οποίο επισημαίνεται ότι ο Κρέπαξ χειρίζεται την αφηγηση με τέτοιο τρόπο που ακριβώς να καθυστερεί τη δράση, να παρατείνει την αναμονή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου