Με το τριλογικό μυθιστόρημά του "Διά πυρός και σιδήρου" (1886), "Κατακλυσμός" και "Παν Μιχαήλ Βολοδυγιόφσκι" (1887-1888), με θέμα από την ιστορία της Πολωνίας του 17ου αιώνα, έγινε ο αγαπητός συγγραφέας του πολωνικού λαού.
Τα μυθιστορήματά του, που μεταφράσθηκαν σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες, διακρίνονται από ένταση δράσης και από πίστη στο μεγαλείο της φυλής του.
Για αρκετό χρονικό διάστημα, λόγω της τσαρικής λογοκρισίας, χειρίσθηκε σύγχρονα ψυχολογικά προβλήματα και αργότερα (1895) έγραψε το μυθιστόρημα "Quo Vadis" που διαδραματίζεται στην εποχή του Νέρωνα και που του εξασφάλισε παγκόσμια φήμη.
Με το μυθιστόρημά του "Οι ιππότες του σταυρού" (1900), στο οποίο εξιστορεί τους αγώνες μεταξύ Πολωνών και Γερμανών κατά τον 15ο αιώνα, επανήλθε στα θέματα με την ιστορία της πατρίδας του.
Το 1905 λαμβάνει το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας και κατά τον Παγκόσμιο Πόλεμο, από την Ελβετία όπου βρισκόταν, εργάσθηκε υπέρ της Πολωνίας. Ετάφη στο Βεβέ της Ελβετίας και το 1924 έγινε η μετακομιδή των οστών του στην Βαρσοβία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου