Γεννήθηκε στις 13 Ιουνίου του 1931 στην Ουάσιγκτον. Οι γονείς του είχαν μεταναστεύσει από τη Ρωσία στην Αμερική αρκετά χρόνια πριν τη γέννησή του. Πήρε το πρώτο του πτυχίο το 1952 από το Πανεπιστήμιο GeorgeWashington και το 1956 ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βοστώνης.
Το 1962 ξεκίνησε να διδάσκει στη Σχολή Ιατρικής του Πανεπιστημίου Στάνφορντ και το 1973 έγινε καθηγητής ψυχιατρικής. Μετά τη συνταξιοδότησή του, το 1994, ανακηρύχθηκε ομότιμος καθηγητής του πανεπιστημίου.
Στο ερευνητικό του έργο περιλαμβάνονται οι διαρκείς συνεισφορές του στην ομαδική ψυχοθεραπεία και η ανάπτυξη ενός μοντέλου της υπαρξιακής ψυχοθεραπείας του. Τα γραπτά του σχετικά με την υπαρξιακή ψυχολογία επικεντρώνεται σ’ αυτό που αναφέρει ως τα τέσσερα «δεδομένα» της ανθρώπινης κατάστασης: απομόνωση, έλλειψη νοήματος, ελευθερία και θάνατος, και υποδεικνύει τρόπους με τους οποίους ο άνθρωπος μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτές τις καταστάσεις, είτε με λειτουργικό, είτε με δυσλειτουργικό τρόπο.
Το πρώτο του βιβλίο «Θεωρία και Πράξη της Ομαδικής Ψυχοθεπείας» («Theory and Practice of Group Psychotherapy») έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες (και στα ελληνικά) και αποτελεί βασικό διδακτικό εγχειρίδιο σε πολλές σχολές ψυχιατρικής και ψυχοθεραπείας. Ο Γιάλομ έχει γράψει πολλά ακόμη επιστημονικά βιβλία και άρθρα και είναι ο συγγραφέας του εγκυρότερου και πληρέστερου εγχειριδίου για την υπαρξιακή ψυχοθεραπεία («Existential Psychotherapy»).
Η υπαρξιακή ψυχοθεραπεία είναι το μόνο είδος ψυχοθεραπείας που σχετίζεται περισσότερο στη φιλοσοφία, παρά στην ψυχολογία και βασίζεται στη σχέση που δημιουργείται μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου. «Είναι η σχέση που θεραπεύει, είναι η σχέση που θεραπεύει, είναι η σχέση που θεραπεύει» υποστηρίζει χαρακτηριστικά ο Γιάλομ.
Ο θεραπευτής που ασκεί την πρακτική αυτή είναι υπεύθυνος για τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος που χαρακτηρίζεται από συνεκτικότητα, υποστήριξη και αίσθηση ολοκλήρωσης.
Η αλληλεπίδραση μεταξύ των μελών της ομάδας παρέχει την κινητήρια δύναμη που οδηγεί στην αλλαγή· ο ρόλος του θεραπευτή είναι να διευκολύνει και να ομαλοποιήσει την εμπειρία αυτή.
Ο Γιάλομ έχει προσδιορίσει έντεκα παράγοντες που οδηγούν στην επίτευξη δραστικών αλλαγών μεταξύ των μελών της ομάδας:
1. Ενστάλαξη ελπίδας: δημιουργεί μια αίσθηση αισιοδοξίας.
2. Καθολικότητα: βοηθά το κάθε μέλος της ομάδας να συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι το μόνο που καλείται να αντιμετωπίσει τα ερεθίσματα και τα προβλήματα με τα οποία έρχεται σε επαφή.
3. Μετάδοση πληροφοριών: βοηθά το άτομο να αποκτήσει τις γνώσεις που χρειάζεται σχετικά με την αντιμετώπιση και διαχείριση της εκάστοτε ψυχολογικής κατάστασης που βιώνει.
4. Αλτρουισμός: επιτρέπει στο άτομο να αποκτήσει μία αίσθηση αξίας και σπουδαιότητας μέσα από την προσφορά βοήθειας στα υπόλοιπα μέλη της ομάδας.
5. Διορθωτική ανακεφαλαίωση: βοηθά το άτομο να επιλύσει ζητήματα που αφορούν την οικογένειά του και την παιδική του ηλικία μέσα στο πλαίσιο ασφάλειας που του παρέχει η αίσθηση της ομαδικότητας.
6. Τεχνικές κοινωνικοποίησης: προωθούν την κοινωνική ανάπτυξη, την ανεκτικότητα, την ενσυναίσθηση και την καλλιέργεια αρκετών διαπροσωπικών δεξιοτήτων.
7. Μιμητική συμπεριφορά: το κάθε μέλος μαθαίνει να υιοθετεί τους τρόπους που αντιμετωπίζουν τα διάφορα προβλήματά τους τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας.
8. Διαπροσωπική μάθηση: το άτομο διδάσκεται πώς να αναπτύξει υποστηρικτικές διαπροσωπικές σχέσεις.
9. Ομαδική συνεκτικότητα: καλλιεργεί στα μέλη της ομάδας το αίσθημα του ανήκειν, την έννοια της αποδοχής, της αξίας του εαυτού και της ασφάλειας.
10. Κάθαρση: βοηθά στην απελευθέρωση καταπιεσμένων συναισθημάτων και προάγει την επούλωση μέσα από την αποκάλυψη ενδόμυχων σκέψεων και πληροφοριών στα υπόλοιπα μέλη της ομάδας.
11. Υπαρξιακοί παράγοντες: ενσωματώνουν στη θεραπευτική διαδικασία το πώς μπορεί να μάθει το άτομο να υπάρχει απλώς και μόνο ως μέρος ενός ευρύτερου συνόλου που ξεπερνά τα όρια του εαυτού. Μέσα από τον υπαρξιακό τρόπο ζωής, το άτομο συνειδητοποιεί ότι η ζωή συνεχίζεται και ότι είναι φυσικό να περνά μέσα τα στάδια του πόνου, του θανάτου, της θλίψης και της χαράς. Το άτομο μαθαίνει, επίσης, να αποδέχεται τις καταστάσεις αυτές χωρίς να προσπαθεί να τις αποφύγει.
Είπε:
«Κάθε άτομο πρέπει να επιλέξει πόση αλήθεια μπορεί να αντέξει».
«Αργά ή γρήγορα πρέπει να παρατήσεις την ελπίδα για ένα καλύτερο....χθες!»
«Για να αρχίσεις να αγαπάς τον εαυτό σου, χρειάζεται να αρχίσεις να συμπεριφέρεσαι με τρόπους που θαυμάζεις».
Ευρύτερα γνωστός είναι για το λογοτεχνικό του έργο, που αποτελεί προέκταση του επιστημονικού έργου του.
Το λογοτεχνικό του έργο άρχισε όψιμα και περιλαμβάνει δύο συλλογές διηγημάτων «Ο Δήμιος του Έρωτα» («Love's Executioner») και «Η Μάνα και το Νόημα της Ζωής» («Momma and the Meaning of Life»), καθώς και τα μυθιστορήματα «Όταν έκλαψε ο Νίτσε» («When Nietzsche Wept»), «Το Ντιβάνι» («Lying on the Couch») και «Η θεραπεία του Σοπεγχάουερ («The Schopenhauer Cure»).
Όλα τα λογοτεχνικά βιβλία του, που έχουν γίνει μπέστ-σέλερ σε πολλές χώρες (και στην Ελλάδα), αποτελούν ιστορίες ψυχοθεραπείας και ο ίδιος τα θεωρεί προέκταση του διδακτικού του έργου, το οποίο, όπως λέει, βρίθει ούτως ή άλλως ιστοριών και διηγήσεων.
Όλα τα λογοτεχνικά βιβλία του, που έχουν γίνει μπέστ-σέλερ σε πολλές χώρες (και στην Ελλάδα), αποτελούν ιστορίες ψυχοθεραπείας και ο ίδιος τα θεωρεί προέκταση του διδακτικού του έργου, το οποίο, όπως λέει, βρίθει ούτως ή άλλως ιστοριών και διηγήσεων.
Ο Ίρβιν Γιάλομ ήταν παντρεμένος έως το θάνατό της τον Νοέμβριο του 2019, με την ιστορικό και συγγραφέα Μέριλιν Γιάλομ, με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου