Rudyard Kipling

Ράντγιαρντ Κίπλινγκ (Joseph Rudyard Kipling, 1865–1936)

Άγγλος πεζογράφος και ποιητής, γεννήθηκε το 1865 στην Βομβάη της Ινδίας, από πατέρα αρχαιολόγο αρχιτέκτονα, και έλαβε την βασική μόρφωση στην Αγγλία. Το 1882 επανήλθε στην Ινδία, εργάσθηκε ως υποδιευθυντής της "Πολιτικής και Στρατιωτικής εφημερίδας" της Λαχώρης, μετά ταξίδεψε στην Κίνα, στην Ιαπωνία και την Αμερική.

Κατά την διαμονή του στην Ινδία δημοσίευσε το σατιρικό ποίημα "Επαρχιακά τραγούδια" (Department Ditties, 1886), τα πεζά "Απλές ιστορίες από τους λόφους" (1887). "Τρεις στρατιώτες", "Ιστορία των Γκάτσμπι", "Μαύρο και άσπρο", "Υπό τους κέδρους", "Το φάντασμα Ρίκσοου", "Ουίλλι Ουίνκι" (1889) κ.λπ.

Το 1892 εγκαταστάθηκε στο Βερμόντ της Βορείου Αμερικής, έζησε εκεί κάποια χρόνια, και μετά επανήλθε στην Αγγλία. Τότε δημοσίευσε το μεγάλο διήγημα "Το φως που έσβησε" (1891) και μετά από λίγο τα δημοφιλή διηγήματα "Οι αναποδιές της ζωής" (1891), "Πολλαπλά επινοήματα" (1893) και το ποίημα "Τραγούδια του στρατώνα" (1892). Επακολούθησαν "Το βιβλίο της ζούγκλας" (1894), "Το Δεύτερο βιβλίο της ζούγκλας" (1895), "Οι επτά θάλασσες" (ποίημα, 1896), "Η εργασία της ημέρας" (1898), "Τα πέντε έθνη" ποιήματα που εκδόθηκαν το 1903 και στα οποία περιλαμβάνεται το περίφημο ποιήμα "Αποχώρηση" (που πρώτα δημοσιεύθηκε στους Τάιμς του Λονδίνου στις 17 Ιουλίου του 1897, με την ευκαιρία του δευτέρου ιωβηλαίου της βασίλισσας Βικτωρίας), "Κιμ" (1901), "Απλές ιστορίες μόνον" (1902), "Δράσεις και αντιδράσεις" (1909), "Δούναι και λαβείν" (1922) κ.ά.

Ο Κίπλινγκ ως πεζογράφος, είναι ένας από τους πιο δόκιμους Άγγλους αφηγητές. Τα έργα του διακρίνονται για την έμπνευση της υπόθεσης, την ποικιλία των χαρακτήρων, την ζωηρότητα του διαλόγου, κατά τον οποίο ο Κίπλινγκ μεταχειρίζεται το γλωσσικό ιδίωμα που ταιριάζει στο κάθε πρόσωπο. Τα ποιήματά του είναι αριστοτεχνικός συνδυασμός λέξεων και ρυθμών, γεμάτα μελωδικούς τόνους και πατριωτικές δονήσεις.

Από τα πεζά έργα του τα καλύτερα είναι ο "Κιμ", τα δύο "Βιβλία της ζούγκλας" και οι "Απλές ιστορίες μόνον".

Εξαιρετική είναι η ικανότητά του στις σύντομες διηγήσεις. Το όνομά του έγινε γνωστό και αγαπητό στον βρετανικό κόσμο ιδιαίτερα για τα ποιήματα εκείνα στα οποία εμφανίζεται ως απόστολος του βρετανικού ιμπεριαλισμού. Η ποίησή του διαπνέεται από πνεύμα μυστικισμού, όμως αγγλοσαξωνικού μυστικισμού, που υπαγορεύει θετική ενέργεια προς επικράτηση των Βρετανών ως εκλεκτού λαού του Θεού. Κατά την διάρκεια του Παγκοσμίου πολέμου, ο Κίπλινγκ δημοσίευσε κάποια πατριωτικά πεζά και ποιήματα, ανάμεσα στα οποία "Ο νέος στρατός" (1915), "Η Γαλλία και ο πόλεμος" (1915), "Ο κατά θάλασσαν πόλεμος" (1916) κ.ά.

Το 1907 του απενεμήθη το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, και πολλά βρεττανικά πανεπιστήμια του απένειμαν τιμές και τον αναγνώρισαν ως ακαδημαϊκό πολίτη τους.

Ράντυαρντ Κίπλινγκ

ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ...

Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι ψηλά όταν γύρω σου όλοι

τον εαυτό τους εχάσαν δειλά, και για τούτο μαζί σου τα βάζουν,

στον εαυτό σου αν μπορείς να 'χεις πίστη όταν όλοι για σένα αμφιβάλλουν

μα κι αδιάφορος να 'σαι κι ορθός στις δικές τους μπροστά αμφιβολίες,

αν μπορείς να υπομένεις χωρίς ν' αποστάσεις ποτέ καρτερώντας,

ή μπλεγμένος με ψεύτες, μακριά να σταθείς, αν μπορείς απ' το ψέμα

κι αν γενείς μισητός, να μη δείξεις στρατί στο δικό σου το μίσος,

κι ούτε τόσο καλός να φανείς κι ούτε τόσο σοφά να μιλήσεις,

αν μπορείς να ονειρεύεσαι δίχως να γίνεις του ονείρου σου σκλάβος,

αν μπορείς να στοχάζεσαι δίχως τη σκέψη να κάνεις σκοπό σου,

αν μπορείς την λαμπρήν ανταμώνοντας Νίκη ή τη μαύρη φουρτούνα,

να φερθείς με τον ίδιο τον τρόπο στους δυο κατεργάρηδες τούτους,

αν μπορείς να υποφέρεις ν' ακούς την αλήθεια που ο ίδιος σου είπες,

στρεβλωμένη από αχρείους, να γενεί μια παγίδα για ηλίθιους ανθρώπους,

ή αν τα όσα η ζωή σού έχει δώσει αντικρίσεις συντρίμμια μπροστά σου,

κι αφού σκύψεις, ν' αρχίσεις ξανά να τα χτίζεις με σκάρτα εργαλεία,

αν μπορείς να σωριάσεις μαζί τ' αγαθά και τα κέρδη σου όλα,

κι αν τολμήσεις με μια σου ζαριά όλα για όλα να παίξεις

και να χάσεις τα πάντα και πάλι απ' την πρώτη σου αρχή να κινήσεις,

και να μην ψιθυρίσεις ποτές ούτε λέξη για τα όσα έχεις χάσει,

κι αν μπορείς ν' αναγκάσεις με βία, την καρδιά σου, τα νεύρα, το νου σου,

να δουλέψουν για σέναν ακόμα κι αφού τσακιστούνε στο μόχθο,

και ν' αντέξεις σ' αυτό σταθερά όταν τίποτε εντός σου δεν θα 'χεις

άλλο εξόν απ' τη θέληση που όρθια θα κράζει σε τούτα «Κρατάτε»,

αν μπορείς να μιλάς με τα πλήθη κι ακέριος στο ήθος να μένεις,

ή αν βρεθείς με ρηγάδες χωρίς τα μυαλά σου να πάρουν αέρα,

κι αν ποτέ, ούτε οι φίλοι ούτε οι εχθροί να σε κάνουν μπορούν να πονέσεις,

τον καθένα αν ζυγιάζεις σωστά και κανέναν πιο πρόσβαρα απ' άλλον,

αν μπορείς να γεμίζεις το αμείλιχτο ένα λεφτό της κάθε ώρας

στην αξία των εξήντα μοιραίων δευτερόλεφτων της διαδρομής του,

τότε θα 'ναι όλη η Γη σα δικιά σου, ως και κάθε που υπάρχει σε τούτη,

και —περισσότερο ακόμα— θε να 'σαι ένας άνθρωπος πλέριος, παιδί μου.