Γεννήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 1924 στη Νέα Ορλεάνη της Λουιζιάνα και το πραγματικό του όνομα ήταν Τρούμαν Πέρσονς. Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν 4, τη φροντίδα του ανέλαβε η γιαγιά του.
Το 1933 η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε του έδωσε το όνομα του δεύτερου συζύγου της και τον πήρε μαζί της στη Νέα Υόρκη.
Ο Καπότε έγραφε για την σχολική εφημερίδα στο Γυμνάσιο και τελειώνοντας το αποφάσισε να μην προχωρήσει τις σπουδές σε κολλέγιο αλλά να αφιερωθεί στο γράψιμο.
Το 1945, δημοσιεύτηκε το πρώτο του διήγημα, ενώ το 1948 το πρώτο τους μυθιστόρημα «Άλλες φωνές άλλοι τόποι» είχε μεγάλη εμπορική επιτυχία. Έκτοτε ασχολήθηκε με την συγγραφή, το θέατρο, τη δημοσιογραφία και τον κινηματογράφο.
Η πρόζα του Καπότε ανάγκασε τον Νόρμαν Μέιλερ να παραδεχθεί ότι «ο Καπότε είναι ο πιο τέλειος συγγραφέας της γενιάς μου».
“Νομίζω ότι είχα δύο καριέρες. Η μία ήταν η καριέρα της αυθάδειας, ο νεαρός που δημοσίευσε μια σειρά βιβλίων που ήταν πραγματικά αξιοσημείωτα. Μπορώ να τα διαβάσω ακόμα και να τα εκτιμήσω, σαν να ήταν το έργο ενός ξένου… Η δεύτερη καριέρα μου ξεκίνησε, υποθέτω ότι ξεκίνησε πραγματικά με Πρωινό στο Τίφανις. Παρουσιάζει μια διαφορετική άποψη, διαφορετικό στυλ της πεζογραφίας. Στην πραγματικότητα, το ύφος της πεζογραφίας είναι μια εξέλιξη από το ένα στο άλλο – ένα κλάδεμα και αραίωση σε μια πιο συγκρατημένη, σαφέστερη πεζογραφία. Δεν το βρίσκω ως υποβλητικό, από πολλές απόψεις, όπως το άλλο, ή ακόμη και ως πρωτότυπο, αλλά είναι πιο δύσκολο να το κάνω. Μάλλον δεν είμαι κοντά σε αυτό που θέλω να κάνω, που θέλω να πάω. Πιθανώς αυτό το νέο βιβλίο είναι τόσο κοντά όσο μπορώ να φτάσω, τουλάχιστον στρατηγικά”.
Ο Καπότε έδινε περιβόητα πάρτι στη Νέα Υόρκη και προκαλούσε την προσοχή των μέσων ενημέρωσης με την ταραχώδη κοινωνική του ζωή, τις σχέσεις του με διάσημους, τις ακρότητες κι εκκεντρικότητες του, καθώς και την δηλωμένη ομοφυλοφιλία του. Το 1975 δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Esquire», απόσπασμα του ημιτελές έργου του: «Όταν οι προσευχές εισακούονται» όπου περιέγραφε την ζωή των πλούσιων και διάσημων φίλων του. Οι φίλοι θύμωσαν μαζί του, ο Καπότε σταδιακά απομονώθηκε και βυθίστηκε στο αλκοόλ και τις ουσίες. Πέθανε στις 25 Αυγούστου 1984. Η διάγνωση του ιατροδικαστή είναι «ασθένεια του ήπατος και τοξική κατάχρηση
Ως το τέλος της ζωής του, δεν θα μάθει ποτέ την αλφαβήτα, ούτε καλή αριθμητική. Θα ξέρει, όμως, να δακτυλογραφεί εξήντα λέξεις το λεπτό.«Αυτό που συμβαίνει με ανθρώπους σαν κι εμένα είναι πως ξέρουμε εξαρχής τι θέλουμε να κάνουμε» δήλωνε ο Τρούμαν Καπότε το 1978. «Οι περισσότεροι άνθρωποι περνούν τη μισή ζωή τους, χωρίς να το γνωρίζουν. Εγώ, όμως, ήμουν ένας ιδιαίτερος άνθρωπος και έπρεπε να έχω μια ιδιαίτερη ζωή. Ήξερα από νωρίς, πως ήθελα να γίνω συγγραφέας, πλούσιος και διάσημος».
Έργα του Καπότε μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο. Αρχικά το μυθιστόρημα Πρόγευμα στο Τίφφανυς, το 1961, σε σκηνοθεσία του Μπλέικ Έντουαρντς και με πρωταγωνίστρια την Όντρεϊ Χέπμπορν. Θεωρείται πως ο Καπότε δεν ενέκρινε τις αλλαγές του σεναρίου της ταινίας σε σχέση με το βιβλίο. Το μυθιστόρημα Εν Ψυχρώ μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1967, σε σκηνοθεσία του Ρίτσαρντ Μπρουκς, ενώ σκηνοθετήθηκε το 1996 και από τον Τζόναθαν Κάπλαν ως τηλεοπτική σειρά [3]. Το 2005 προβλήθηκε η βιογραφική ταινία Truman Capote (Capote) σε σκηνοθεσία του Μπένετ Μίλερ, με θέμα την περίοδο έρευνας και συγγραφής για το Εν Ψυχρώ.
Ο Καπότε συμμετείχε ακόμα στη συγγραφή του σεναρίου της ταινίας Πιο Δυνατός απ`τον Διάβολο (Beat the Devil, 1953) ενώ εμφανίστηκε ως ηθοποιός στις ταινίες Πρόσκληση σε γεύμα από έναν υποψήφιο δολοφόνο (1976), σε σκηνοθεσία του Ρόμπερτ Μουρ και σενάριο του Νηλ Σάιμον και Ο Νευρικός Εραστής (1977) του Γούντι Άλεν, όπου υποδύεται τον σωσία του εαυτού του, σε έναν μικρό ρόλο.
«Θα ήθελα να είμαι ακόμα ο εαυτός μου όταν θα ξυπνήσω ένα πρωί και θα πιω τον πρωινό μου καφέ έξω απ’ το Τίφφανυς. Δεν έχει ποτό», είπε βλέποντάς με να μην κρατάω τίποτα. «Ράστυ! Φέρε, παρακαλώ, στον φίλο μου ένα ποτό».
Χάιδευε πάντα το γάτο.
«Καημένε αλήτη», είπε, χώνοντας τα δάχτυλά της στο σβέρκο του, «δεν έχει όνομα και αυτό δεν είναι καθόλου βολικό. Δεν έχω όμως δικαίωμα να του δώσω εγώ όνομα. Πρέπει να περιμένει μέχρι να ανήκει σε κάποιον. Γνωριστήκαμε τυχαία στον ποτάμι, δεν ανήκουμε ο ένας στον άλλο: Eίναι ανεξάρτητος, όπως κι εγώ. Δε θέλω να έχω τίποτα στην κατοχή μου, μέχρι να ξέρω ότι βρήκα το μέρος όπου ανήκουμε εγώ και τα υπάρχοντά μου. Δεν ξέρω πού βρίσκεται αυτό. Ξέρω όμως πώς είναι.».
Χαμογέλασε κι άφησε το γάτο να πηδήσει στο πάτωμα.«Είναι σαν το «Τίφφανυς».
Όχι πως δίνω δεκάρα για τα κοσμήματα. Διαμάντια, ναι. Είναι όμως κακογουστιά να φοράς διαμάντια πριν από τα σαράντα σου. Κι επικίνδυνο. Δείχνουν σωστά μόνο στις πραγματικά ηλικιωμένες γυναίκες. Στη Μαρία Ουσπένσκαγια, για παράδειγμα. Ρυτίδες, κόκαλα, λευκά μαλλιά και διαμάντια – ανυπομονώ φοβερά.
Δεν είναι πάντως αυτός ο λόγος που τρελαίνομαι για το «Τίφφανυς». Άκου. Ξέρεις τις μέρες που τα’χεις βάψει όλα κόκκινα;»
«Εννοείς μαύρα;»
«Όχι», έκανε σιγανά. «Τα βάφεις μαύρα επειδή χόντρυνες ή επειδή βρέχει συνέχεια. Σε πιάνει μελαγχολία, αυτό είναι όλο. Όταν τα βλέπεις κόκκινα, σημαίνει ότι τα πράγματα έχουν ζορίσει για τα καλά. Φοβάσαι και ιδρώνεις ολόκληρος, αλλά την ίδια στιγμή δεν ξέρεις τι είναι αυτό που φοβάσε. Μόνο ότι κάτι πολύ κακό πρόκειται να σου συμβεί, χωρίς να ξέρεις τι είναι. Σου’ χει τύχει ποτέ;»
«Συχνά. Μερικοί το λένε Angst», υπαρξιακό άγχος».«Έστω, Angst. Kαι τι κάνεις για να το αντιμετωπίσεις;»
«Ένα ποτηράκι βοηθάει καμιά φορά».
«Το δοκίμασα. Όπως και την ασπιρίνη. Ο Ράστυ λέει να δοκιμάσω και τη μαριχουάνα. Το επιχείρησα για λίγο και το μόνο που μου φέρνει είναι νευρικό γέλιο. Αυτό που βρήκα ότι μου κάνει το μεγαλύτερο καλό είναι να μπω σ’ ένα ταξί και να πάω στο «Τίφφανυς». Με ηρεμεί αμέσως. Τίποτα κακό δεν είναι δυνατό να σου συμβεί εκεί, ανάμεσα σ’ αυτούς τους ευγενικούς κυρίους με τα όμορφα κοστούμια και την υπέροχη μυρωδιά του ασημιού και του δέρματος από κροκόδειλο. Αν έβρισκα ένα μέρος που στην
κανονική ζωή θα με έκανε να αισθάνομαι όπως στο «Τίφφανυς», τότε θα αγόραζα μερικά έπιπλα και θα έβγαζα όνομα στο γάτο μου.»
➤ Τρούμαν Καπότε - Εν Ψυχρώ
➤ Τρούμαν Καπότε - Εν Ψυχρώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου