Βασιζόμενες στις
ιουδαϊκές εξηγητικές πηγές που αποδίδουν τη δημιουργία της μουσικής στον Ιουβάλ, οι ισλαμικές πηγές
αποδίδουν στον πατέρα του Λάμεχ τη δημιουργία του ουτιού (‘ūd)· μουσικό όργανο που κατέχει
κυρίαρχο και εμβληματικό ρόλο στην ιστορία της αραβικής μουσικής. Ο Amnon Shiloah συνοψίζει τον
μύθο του Λάμεχ :
[...] ο Λάμεχ, ο οποίος μακροημέρευσε, δεν είχε κανένα παιδί έως που έφτασε σε μεγάλη ηλικία. Δέκα χρόνια πριν πεθάνει, προς μεγάλη του ικανοποίηση απέκτησε έναν γιο. Το αγόρι όμως απεβίωσε στην ηλικία των πέντε ετών και ο Λάμεχ τον θρήνησε οδυνηρώς. Έτσι τον πήρε και τον κρέμασε σε ένα δέντρο και είπε: «Η μορφή του δεν θα απομακρυνθεί από τα μάτια μου έως ότου πέσει κάτω σε κομμάτια ή εγώ πεθάνω». Έπειτα, τα κόκαλα άρχισαν να απογυμνώνονται από τη σάρκα του παιδιού, έως ότου απέμειναν μόνο o μηρός, η κνήμη, το πόδι και τα δάκτυλα. Τότε, πήρε ένα κομμάτι ξύλο, το έσχισε στα δυο, το λέπτυνε και άρχισε να ταιριάζει το ένα κομμάτι με το άλλο. Έπειτα, έφτιαξε ένα ηχείο που αντιστοιχούσε στον μηρό, ένα μανίκι για την κνήμη, ένα καράουλο για το πόδι και στριφτάρια (malāwi) σαν δάκτυλα· και σε αυτό προσάρμοσε χορδές σαν νεύρα. Έπειτα άρχισε να παίζει, να κλαίει και να θρηνεί, έως ότου τυφλώθηκε. Έτσι, ο Λάμεχ ήταν ο πρώτος που τραγούδησε θρήνο. Αυτό που κατασκεύασε ονομάζονταν ‘ūd γιατί ήταν φτιαγμένο από ξύλο (αρ. ‘ūd).
(Shiloah, 1995, σσ. 36-37) ;
Ο Amnon Shiloah (1928-2014) ηταν ισραηλινος μουσικολογος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου