Προραφαηλίτες

Οι προραφαηλίτες, γνωστοί και ως η «αδελφότητα των Προραφαηλιτών», ήταν μία ομάδα κυρίως Άγγλων ζωγράφων (Ροσέτι, Χαντ, Μίλαι, Μπερν-Τζόουνς, Σπαρτάλη) που ιδρύθηκε το 1848 με αίτημα την ανανέωση της ζωγραφικής μέσω της μίμησης Ιταλών ζωγράφων, προγενέστερων του Ραφαήλ.

Η κίνησή τους γνώρισε μεγάλες αντιδράσεις από το κατεστημένο της εποχής.

Οι Προραφαηλίτες καλλιτέχνες, που αποτελούσαν μια ομάδα Άγγλων ζωγράφων, ίδρυσαν στο τέλος της δεκαετίας 1830 - 1840 την Προραφαηλιτική Αδελφότητα, με σκοπό να εξυγιάνουν την αγγλική ζωγραφική από το στείρο ακαδημαϊσμό της Βικτωριανής Αγγλίας. Οι βασικές αρχές τους ήταν η επιστροφή στη λιτότητα των μορφών του Τζιότο (Giotto), σε αντίθεση με την ψυχρή περιγραφικότητα της τεχνικής του Ραφαήλ (Raffaello). Ο Προραφαηλιτισμός συνδέθηκε με τον Αισθητισμό ως προς την αντίδρασή του στον κομφορμισμό της βικτωριανής εποχής με την πουριτανική ηθική και τις ωφελιμιστικές αντιλήψεις.

Οι προραφαηλίτες καλλιτέχνες διεκδικούσαν την ελευθερία της καλλιτεχνικής έκφρασης, διακηρύσσοντας ότι η τέχνη, ως αυτόνομη αξία άσχετη σε ωφελιμιστικές επιδιώξεις ή ηθικές κατευθύνσεις, έπρεπε να αναδεικνύει το καλλιτεχνικό έργο ως στοιχείο ομορφιάς. Όπως οι συγγραφείς αισθητιστές, υιοθετούν κι΄ αυτοί το δόγμα "Η Τέχνη για την Τέχνη", τονίζοντας ότι η τέχνη πρέπει να εκτιμάται για την αισθητική απόλαυσή της, αδιαφορώντας για το ηθικό νόημα του καλλιτεχνικού δημιουργήματος. Παράλληλα, πρόβαλαν ένα νέο Ελληνισμό (Hellenism) στην απεικόνιση της γυναικείας μορφής. Οι οπαδοί του Αισθητισμού επηρεάζονται από το κίνημα και τις απόψεις των Πραραφαηλιτών για το νόημα της τέχνης, η οποία πρέπει να αποσκοπεί στη διάδοση της αλήθειας και όχι να υπαγορεύει έναν τρόπο συμπεριφοράς απέναντι στα φαινόμενα της ζωής.

Ανάμεσα στους υποστηρικτές του κινήματος του Αισθητισμού περιλαμβάνονται και οι Τζαίημς Μακ Νηλ Γουίστλερ (James McNeil Whistler), Έντουαρντ Μπερν - Τζόουνς (Edward Burne - Jones) και Ντάντε Γκάμπριελ Ροσέτι (Dante Gabriel Rossetti). Το γεγονός ότι οι προραφαηλίτες αυτοί καλλιτέχνες χαρακτηρίστηκαν ως αισθητιστές, χωρίς να ταυτίζονται απόλυτα με τους καθορισμένους στόχους του Αισθητισμού, είναι επειδή οι απόψεις τους ως προς το περιεχόμενο της τέχνης συνέπεσαν. Το κίνημα ασκεί επίδραση και στον εσωτερικό σχεδιασμό χώρου. Ο σχεδιασμός του «αισθητικού» χαρακτηρίζεται από τη χρήση πραγμάτων, όπως φτερά παγονιού και μπλε και άσπρη πορσελάνη, τα οποία λέγεται ότι χρησιμοποιούνταν ως διακόσμηση από τον Όσκαρ Ουάιλντ, όταν ήταν νέος.