Ο μη συμβατικός χώρος της Edicola Radetzky στο Μιλάνο φιλοξενεί την πρώτη ατομική έκθεση του Matteo Vettorello (Βενετία, 1986). Το κεντρικό έργο, Sympathetic pressure self-indicator, είναι ένα μηχάνημα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί (και να ενεργοποιηθεί) από χρήστες, οι οποίοι πειραματίζονται τη λειτουργία του σε ζεύγη. Στην πραγματικότητα, η συσκευή, μέσω ενός βιομετρικού συστήματος, μετρά και επεξεργάζεται τους καρδιακούς παλμούς των ανθρώπων, αναγνωρίζοντας έτσι τον υποτιθέμενο βαθμό ενσυναίσθησης.
Όπως εξηγεί η επιμελήτρια Irene Sofia Comi στο κριτικό κείμενο: «συσχετίζοντας τους καρδιακούς ρυθμούς δύο χρηστών, το όργανο είναι σε θέση να ποσοτικοποιήσει το επίπεδο συντονισμού τους, δείχνοντάς το με μια ανάσα, ένα φύσημα, ένα πνεύμα που αντιπροσωπεύει τον κόσμο, τη φύση, τον άνθρωπο και την ψυχή του».
Ο όρος ενσυναίσθηση επινοήθηκε από τον Robert Vischer, έναν μελετητή εικαστικών τεχνών και αισθητικών ζητημάτων, στα τέλη του 19ου αιώνα. Αυτός ο όρος γεννιέται επομένως μέσα σε ένα πλαίσιο που συνδέεται με τον αισθητικό προβληματισμό, όπου η ενσυναίσθηση σημαίνει την ικανότητα της ανθρώπινης φαντασίας να συλλάβει τη συμβολική αξία της φύσης. Ο Vischer συνέλαβε αυτόν τον όρο ως την ικανότητα να αισθανόμαστε και να αντιλαμβανόμαστε την εξωτερική φύση, ως εσωτερική, ως κάτι δικό μας. Συνεπώς, αντιπροσωπεύει την ικανότητα να προβάλλουμε τα συναισθήματα μας στους άλλους και στα πράγματα που αντιλαμβανόμαστε.
Ο όρος ενσυναίσθηση θα χρησιμοποιηθεί από τον Theodor Lipps, ο οποίος θα τον τοποθετήσει στο κέντρο της αισθητικής και φιλοσοφικής του σύλληψης, θεωρώντας τον ως μια στάση να αισθανόμαστε σε αρμονία με τον άλλο, συλλαμβάνοντας τα συναισθήματα και τις διαθέσεις του, και ως εκ τούτου να ταυτιζόμαστε με αυτό που βιώνει και αισθάνεται ο ίδιος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου