Η λέξη tattoo, ή tattow στον 18ο αι., είναι δανεισμένη από την Πολυνησιακή λέξη tatau, που σημαίνει ορθός, έντεχνος. Το Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης δίνει την ετυμολογία της λέξης tattoo σαν «Στον 18ο αι. tattaow, tattow. Στα νησιά της Πολυνησίας (Ταϊτή, Σαμόα, Τόνγκα, κλπ) tatau. Στους Νήσους Μαρκέζα, Tatu.».
Πριν την εισαγωγή της Πολυνησιακής λέξης στο λεξιλόγιο, η πρακτική του τατουάζ περιγραφόταν στη Δύση ως τσιμπήματα, ζωγραφική ή χρώση. Οι ναυτικοί κατά τη διάρκεια των ταξιδιών τους λάνσαραν αργότερα, τόσο τη λέξη όσο την επαναφορά της ιδέας του τατουάζ στην Ευρώπη.
Η λέξη «tattoo» εισήχθη στην Ευρώπη από τον εξερευνητή Τζέιμς Κουκ, όταν επέστρεψε το 1769 από το πρώτο του ταξίδι στην Αϊτή και τη Νέα Ζηλανδία. Στη αφήγησή του για το ταξίδι, αναφέρεται σε μια δραστηριότητα που ονομάζεται «tattaw». Πρότερα αυτού περιγραφόταν σαν σημάδεμα, ζωγραφική, ή χρώση.
Οι θαυμαστές του τατουάζ μπορεί να αναφέρονται στα τατουάζ ως «μελάνι», «κομμάτια», «τέχνη του δέρματος» «τέχνη του τατουάζ», «τατς», ή «δουλειά», ενώ οι δημιουργοί ως «καλλιτέχνες του τατουάζ», «τατούερς», ή «τατούιστς» και τα μέρη όπου εργάζονται ως «καταστήματα τατουάζ», «στούντιο τατουάζ» ή «αίθουσες τατουάζ».
Σχέδια τατουάζ με πνευματικά δικαιώματα τα οποία παράγονται μαζικά και στέλνονται σε καλλιτέχνες τατουάζ είναι γνωστά σαν «φλας», ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα του βιομηχανικού σχεδίου. Οι σελίδες με τα σχέδια φλας είναι αναρτημένες σε εμφανή μέρη πλήθους αιθουσών τατουάζ για να παρέχουν τόσο έμπνευση όσο και έτοιμα τατουάζ για τους πελάτες.
Η Ιαπωνική λέξη Ιρεζούμι (入れ墨) σημαίνει «εισαγωγή του μελανιού» και μπορεί να αναφέρεται στα τατουάζ που προκύπτουν με τη χρήση tebori, με την παραδοσιακή Ιαπωνική μέθοδο με τα χέρια, με την Δυτικού-τύπου μηχανή, ή εν πάση περιπτώσει, με οποιαδήποτε μέθοδο τατουάζ που χρησιμοποιείται για την εισαγωγή του μελανιού. Η πιο συνηθισμένη ορολογία που χρησιμοποιείται για τα παραδοσιακά Ιαπωνικά τατουάζ είναι η Χοριμόνο (彫り物, 彫物).
Οι Ιάπωνες μπορεί να χρησιμοποιήσουν τον όρο «τατουάζ» αναφερόμενοι σε μη-Ιαπωνικού τύπου τρόπου τατουάζ. Ο ανθρωπολόγος Χένρυ Λινγκ Ροθ στα 1900 περιέγραψε τέσσερις μεθόδους σημαδέματος του δέρματος και πρότεινε να διακρίνονται σύμφωνα με τα ονόματα «tatu», «Tā moko», «cicatrix» και «keloid».
Διατηρημένα τατουάζ σε αρχαία μουμιοποιημμένα ανθρώπινα σώματα αποκαλύπτουν ότι η τεχνική του τατουάζ εξασκούνταν σε όλο τον κόσμο για πολλούς αιώνες.
Η χρήση τατουάζ ήταν συνηθισμένη τακτική ανάμεσα σε ορισμένα εθνικά φύλα στην Νότια Κίνα, στην Πολυνησία, στην Αφρική, στο Βόρνεο, στην Καμπότζη, στην Ευρώπη, στην Ιαπωνία, στα Νησιά Μενταβάι Ρίτζενσι (Mentawai Islands Regency), στην Μεσοαμερική, στην Νέα Ζηλανδία, στην Βόρεια Αμερική και στην Νότια Αμερική, στις Φιλιππίνες, στην Εποχή του Σιδήρου στην Βρετανία και στην Ταϊβάν.
Είναι μύθος πως η σύγχρονη αναβίωση του τατουάζ προέρχεται από τα τρία ταξίδια του καπετάνιου Τζέιμς Κουκ στον Νότιο Ειρηνικό στα τέλη του 1700. Βεβαίως, τα ταξίδια του Κούκ και η διάδοση των κειμένων και των εικόνων τους έφερε μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση σχετικά με τα τατουάζ (εισήγαγε τη λέξη «tattow» στις δυτικές γλώσσες), όμως οι Ευρωπαίοι είχαν τατουάζ καθόλη την διάρκεια της ιστορίας τους.
Ο Μπανγκς ήταν σημαίνον μέλος της Αγγλικής αριστοκρατίας και είχε αποκτήσει τη θέση του με τον Κουκ προσφέροντας το τότε αστρονομικό ποσό των δέκα χιλιάδων λιρών στην εκστρατεία. Με τη σειρά του, ο Κουκ έφερε πίσω μαζί του ένα άνδρα από την νήσο Ραϊάτε (Raiate) που είχε τατουάζ, τον Ομάι (Omai), τον οποίο παρουσίασε στον Βασιλέα Γεώργιο και την Βρετανική αυλή. Στα επόμενα δρομολόγια, άλλα μέλη του πληρώματος, από αξιωματικούς, όπως ο Αμερικανός Τζον Λεντιαρντ μέχρι απλούς ναύτες, απέκτησαν τατουάζ.
Ο πρώτος καταγεγραμμένα επαγγελματίας καλλιτέχνης τατουάζ στην Βρετανία εγκαταστάθηκε στο λιμάνι του Λίβερπουλ τη δεκαετία του 1870. Στην Βρετανία το τατουάζ ήταν ακόμα στενά συνδεδεμένο με τους ναύτες και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα ή ακόμα και την εγκληματική τάξη, όμως από τη δεκαετία του 1870 είχε γίνει μόδα ανάμεσα σε ορισμένα μέλη των ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων, συμπεριλαμβανομένου και της αριστοκρατίας και στην αριστοκρατική του μορφή μπορούσε να είναι μια δαπανηρή και μερικές φορές επώδυνη διαδικασία.
Μια έντονη ταξική διαίρεση σχετικά με την αποδοχή της πρακτικής συνεχίστηκε για κάποιο χρονικό διάστημα στη Βρετανία. Πρόσφατα μία τάση έχει εμφανιστεί με τον εμπορικό όρο «Στικ εντ Ποοκ» τατουάζ, όπου ο χρήστης αφού αποκτήσει το κουτί με τα σύνεργα «Κάντο μόνος σου» το οποίο περιέχει βελόνες, μελάνι και μια συλλογή από προτάσεις μάρκετινγκ, χαράσσει μόνιμα ο ίδιος βασικά σχέδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου