Vito Acconci - Αυτό που πραγματικά θέλω είναι η επανάσταση

Αυτα ειναι τα λογια του σπουδαίου Vito Acconci (1940 - 2017) σε μια συνέντευξη του στην διαδικτυακή τηλεόραση του San Francisco Museum of Modern Art.


Η μοναξιά και η απώλεια στα έργα του Mark Morrisroe

Περπατώντας άγρια στις αίθουσες του Σχολείου Τέχνης με τα σκισμένα μπλουζάκια του, αποκαλώντας τον εαυτό του Mark Dirt, ήταν ο πρώτος πανκ...


Jacques Henri Lartigue Φωτογραφιζοντας την ευτυχια

Στην Ευρώπη κανένας κριτικός δεν θα τολμούσε να αποδώσει καλλιτεχνική εγκυρότητα σε έννοιες όπως «ελαφρότητα» και «ευτυχία»...


Η συλλογή Bennett
The Bennett Collection of Women Realists

Οι Elaine και Steven Bennett είναι αφοσιωμένο στην προώθηση της καριέρας των γυναικών καλλιτεχνών, αφού «οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται...».


Γεώργιος Α. Μούρτος - ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ: Η αυριανή ημέρα!

Με αφορμή πρόσφατη διαδικτυακή ομιλία μου, τρίωρης διάρκειας, σε μεταπτυχιακούς σπουδαστές με θέμα «Κορωνοϊός: Μια προσέγγιση εφαρμοσμένης στρατηγικής σκέψης», σκέφτηκα να συνοψίσω τις σκέψεις μου και να τις κοινοποιήσω ευρύτερα, λόγω επικαιρότητας και ενδιαφέροντος του θέματος. Η προσέγγισή μου βασίστηκε στο αξίωμα της Φυσικής & Χημείας, την ΕΝΤΡΟΠΙΑ, ο όρος που αποδίδει την αταξία των μορίων σε κάθε σώμα, ο οποίος και υιοθετήθηκε στο παγκόσμιο διεθνολογικό λεξιλόγιο, για να αποδώσει την εγγενή αταξία που χαρακτηρίζει το παγκόσμιο σύστημα. Εντροπία=εν+τροπία από το τρέπω=μεταβάλλω, κάνω κάποιον να αλλάξει κατεύθυνση ή στάση.

Στη Φύση, αυτή η αταξία των μερών ρυθμίζεται από το κέντρο βάρους.

Στην Κοινωνία, οι άτακτες δυνάμεις ελέγχονται από το κράτος με τους μηχανισμούς του (αστυνομία, νόμοι/δικαστήρια) και εξημερώνονται από το έθνος που διαμορφώνει τη συλλογική ταυτότητα, απαραίτητο στοιχείο οργανωμένης κοινωνίας.

Στο Διεθνές Πολιτικό Σύστημα, οι φυγόκεντρες δυνάμεις βρίσκονται μονίμως σε άναρχη κατάσταση που ούτε τα στρατιωτικά μέσα της πιο ισχυρής χώρας μπορούν να τιθασεύσουν ούτε οι διεθνείς οργανισμοί και διακρατικές Ενώσεις, όπως η Ευρωπαϊκή, με τους πανίσχυρους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς και το ευρώ. Και τούτο, διότι αδυνατούν να δημιουργήσουν συλλογικότητα, μια προνομία του έθνους, γι΄ αυτό αυτές οι «ενώσεις» είναι εγγενώς αντιδημοκρατικές και αυταρχικές, κάνοντας χρήση όλων των μέσων άνωθεν επιβολής, όπως είναι οι ντιρεκτίβες, οι νόμοι, οι κανονισμοί και τα μνημόνια. Απομένει, ως ο αποτελεσματικότερος τρόπος τιθάσευσης των δυνάμεων της εντροπίας, η αναπτυγμένη Στρατηγική Σκέψη. Δηλαδή, η ικανότητα να διακρίνει κάποιος, πρωτίστως οι ηγεσίες και οι παντοειδείς ελίτ, όχι το δένδρο αλλά το δάσος στις λεπτομέρειές του, ακόμα και τις αόρατες. Και ανάλογα με τον βαθμό ικανότητάς τους, θα μπορούν να αντιμετωπίζουν τις δυνάμεις που προκαλούν την αναρχία.

Στην περίπτωση του κορωνοϊού, το δάσος είναι ο ιός και το δένδρο είναι τα επιμέρους στοιχεία που το χαρακτηρίζουν. Τα στοιχεία αυτά ενεργοποίησε ο ιός, προκαλώντας τη δαιμονιώδη επιτάχυνσή τους με συνέπεια να αποσυντονιστεί πλήρως το διεθνές σύστημα. Ο εστιασμός του θέματος στο ιατρικό του σκέλος περιορίζει το οπτικό μας πεδίο στο δένδρο, με συνέπεια να αδυνατούμε να δούμε το δάσος στην ολότητά του, δηλαδή με όλα τα χαρακτηριστικά του.

Σταχυολογώ τα κυριότερα:

ΙΑΤΡΙΚΟ: εδώ τα μόρια πολυδιασπάστηκαν υπό τη μορφή πολυγνωμίας –κοινωνικός αποκλεισμός (lockdown), σουηδικό μοντέλο, αποχρώσεις των δύο.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, η εντροπία χτύπησε κόκκινο με 26 εκ. ανέργους λόγω κορωνοϊού. Στην ΕΕ, τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν στο επίσημο όργανό της, το “Eurofound”, δίνουν μια εικόνα τριτοκοσμιοποίησης με όλους τους κρατικούς και ευρωπαϊκούς θεσμούς να είναι σε πλήρη λαϊκή ανυποληψία, εκτός των υπηρεσιών υγείας και της αστυνομίας.

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ: ο δρόμος άνοιξε διάπλατα στον ψηφιακό δεσποτισμό. Ο «τηλε-πολιτισμός» είναι γεγονός (τηλε-εργασία, τηλε-εκπαίδευση, τηλε-διάσκεψη, τηλε-ιατρική, τηλε-“delivery”, τηλε-εκκλησιασμός και, οσονούπω, τηλε-νόμισμα). Η τεχνολογία δεν είναι πλέον ουδέτερη αλλά συμμάχησε με το νεοφιλελεύθερο ανθρωπολογικό μοντέλο, που προϋποθέτει απομονωμένα άτομα· γι΄ αυτό, στο στόχαστρο μπήκε για τα καλά η εκκλησία και η οικογένεια, οι δύο πυλώνες του συλλογικού βίου. Χωρίς τις δύο αυτές συλλογικότητες, οι δυνάμεις της εντροπίας ενεργοποιούνται με φρενήρεις ρυθμούς. Στην επιτάχυνση των δυνάμεων αυτών συμβάλλουν επιλεκτικές αλλά εξόχως συμβολικές ενέργειες των διοικούντων όπως, λόγου χάρη, αυτή της ΠτΔ να τιμήσει με ανακοίνωσή της, την 17η Μαΐου, την καθιερωμένη από τον ΟΗΕ ημέρα εναντίον της “homophobia”, ενώ αγνόησε την 15η Μαΐου που, από το 1993, καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ ως Διεθνής Ημέρα της Οικογένειας. Η παράλειψη αυτή, σε μια προσεκτικότερη ανάγνωση, δεν είναι και τόσο αθώα, εάν συνδυαστεί με πολιτικές όλων των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης, όπως είναι η υπερφορολόγηση των οικογενειών με παιδιά στη χώρα μας, η δεύτερη υψηλότερη μεταξύ των 36 χωρών-μελών του ΟΟΣΑ, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του πλέον έγκυρου φορέα για τα φορολογικά στον κόσμο, του αμερικανικού Tax Foundation. Και τα αποτελέσματα είναι γνωστά· η Ελλάδα πρωταγωνιστεί στην υπογεννητικότητα με το δημογραφικό να αναδεικνύεται ύψιστο ζήτημα εθνικής ασφαλείας.

ΕΚΚΛΗΣΙΑ: Η μετα-χριστοδουλική Εκκλησία παρακολουθεί την περιθωριοποίησή της με ψυχραιμία και... συσκέπτεται! Την ίδια στιγμή, μια ομάδα υψηλόβαθμων καθολικών ιερωμένων και επιστημόνων απ΄ όλο τον κόσμο, διακινούν ένα συγκλονιστικό 3σέλιδο Υπόμνημα που περιγράφει την υπό οικοδόμηση “tech tyranny” με μπροστάρηδες τους «ειδικούς» και καλεί τους πιστούς και τις κοινωνίες σε εγρήγορση.

ΔΙΕΘΝΟΛΟΓΙΚΟ: Το αμερικανικό ιμπέριουμ υποχωρεί με ραγδαίους ρυθμούς. Στο κενό που έχει δημιουργηθεί, αναπτύσσονται τέσσερις κυρίαρχες τάσεις:

·Δυτική (ΗΠΑ, ΕΕ): Οι ΗΠΑ έχουν εισέλθει σε ελλειπτική τροχιά με συνέπεια να έχουν αποκτήσει μεγάλη ελευθερία κινήσεων φιλόδοξες χώρες που ανήκουν στη σφαίρα επιρροής τους, όπως η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία. Στην ΕΕ οι δυνάμεις της εντροπίας έχουν αναπτύξει δαιμονιώδη επιτάχυνση. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας που αμφισβήτησε ευθέως την ουσία της ΕΕ, την προβλεπόμενη από τις συμβάσεις αποκλειστικότητα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να χαράσσει νομισματική πολιτική.

·Κινεζική: Η Κίνα, λόγω όγκου, πολιτισμικής επιρροής και τεχνο-οικονομίας αποτελεί αφεαυτής πόλο ισχύος. ΄Οχι, ωστόσο, τόσο ισχυρό που να δημιουργεί ιμπέριουμ (Pax Sinica).

·Ανατολικο-ευρωπαϊκή: Ρωσία και χώρες Ανατολικής Ευρώπης (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία κ.ά.) με ένα ιδιαίτερο καπιταλιστικό και δημοκρατικό σύστημα, γνωστό ως “illiberal”, και με κοινό γνώρισμα την πρόταξη της ξεχωριστής πολιτισμικής και εθνικής τους ταυτότητας.

·Των προηγμένων μικρομεσαίων: «ασιατικές τίγρεις» (Ν. Κορέα, Ταϊβάν, Σιγκαπούρη) + Ισραήλ, με κύρια γνωρίσματα τον μικρό δημόσιο τομέα, το ισχυρό κράτος (δημόσια υγεία, εκπαίδευση, ΕΔ), καλλιέργεια εθνικής συνείδησης, αξιοκρατία (meritocracy). Πρόκειται για τον ορισμό του έθνους-κράτους.

ΕΛΛΑΔΑ: Εκ των ανωτέρω συνάγονται δύο συμπεράσματα που αφορούν άμεσα τη χώρα μας. Πρώτον, το έθνος-κράτος παραμένει κυρίαρχο και, δεύτερον, όλες οι προβλέψεις των εγκυρότερων οργανισμών (ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, World Economic Forum/Νταβός, Economist, αμερικανικών δεξαμενών σκέψης) για τα επόμενα τριάντα χρόνια, συμπίπτουν στη διαπίστωση της οικονομικής κυριαρχίας ασιατικών χωρών στις τέσσερις από τις έξι πρώτες θέσεις, με πρώτη την Κίνα και τελευταίες τη Γερμανία και τη Βρετανία. Αξιοπρόσεκτο γεγονός είναι οι εκτιμήσεις του ΟΟΣΑ, που τοποθετούν την Τουρκία στην πρώτη εξάδα της παγκόσμιας κατάταξης.

Το μεγάλο μειονέκτημα της Ελλάδας είναι το τεράστιο έλλειμμα στρατηγικής κουλτούρας που έχει αναπτυχθεί στους φορείς των θεσμών του κράτους, της Εκκλησίας συμπεριλαμβανομένης. Και τούτο, διότι ανήγαγε σε μονόδρομο και καθιέρωσε σε πολιτική ορθότητα τη μεταπρατική αντίληψη σε προϊόντα, υπηρεσίες, ιδέες και πολιτική, αποδεχόμενη a priori την έξωθεν, όχι απλώς επιρροή, αλλά επιβολή: Βρυξέλλες στην πολιτική και οικονομία, Ουάσιγκτον στην κουλτούρα, Φανάρι στα εκκλησιαστικά. Πρόσφατο παράδειγμα, που ενισχύει τη διαπίστωση αυτή, προέρχεται από νεοσύστατο κυβερνητικό φορέα επιφορτισμένο με την «εθνική ασφάλεια», που τα διευθυντικά του στελέχη επικροτούν την ιδέα τής συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο και υπερθεματίζουν στην προοπτική μετεξέλιξης της ήδη υπερ-συγκεντρωτικής και σε πλήρη ανυποληψία γερμανικής ΕΕ, σε «κράτος-έθνος».

Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι, η αποδοχή των ρυθμίσεων «συν-» στα ενεργειακά του Αιγαίου θα επιφέρει «συν-» και στα επιχειρησιακά, δηλαδή στην εθνική κυριαρχία, που ισοδυναμεί με υπαγωγή της χώρας στο νεο-οθωμανικό ιμπέριουμ. Πρόκειται για την πλήρη κατάργηση των νόμων της γεωπολιτικής και την καλλιέργεια ενός φαντασιακού προτύπου που δεν είναι συμβατό με καμία από τις προαναφερόμενες τέσσερις κυρίαρχες τάσεις. Αυτό αντιβαίνει και στους νόμους της Φυσικής, αφού καθιστά ανεξέλεγκτες τις δυνάμεις εντροπίας στη χώρα μας, γι΄ αυτό η τιμωρία για τους παραβάτες των φυσικών νόμων είναι δεδομένη και αυστηρή. Μόνο που η τιμωρία αυτή θα είναι συλλογική, του Ελληνισμού, και όχι των ενόχων!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου