Ο Χέλμουτ Νιούτον (1920 - 2004) ήταν Γερμανός φωτογράφος, που ασχολήθηκε κυρίως με τη φωτογραφία μόδας και τη γυμνή φωτογράφηση.
Ξεκίνησε φωτογραφίζοντας για το «Playboy». Μετά άρχισε να δουλεύει για τη βρετανική «Vogue». Ακολούθησαν η γαλλική «Vogue» και το «Harper’s Bazaar». Αργότερα το αμερικανικό «Vanity Fair». Από τον φακό του πέρασαν οι μεγαλύτερες διασημότητες, από τον Ντέιβιντ Μπάουι και τον Σαλβαδόρ Νταλί μέχρι τη Μαντόνα και τη νεαρή Αντζελίνα Τζολί.
Θεωρήθηκε από πολλούς κάτι παραπάνω από φωτογράφος μόδας. Ο τρόπος ζωής του επηρέασε την τεχνική και τη θεματογραφία του. Στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες του οι γυναίκες καταφέρνουν να εκπέμπουν απίστευτη δυναμικότητα: με άψογο μακιγιάζ, βαριά κοσμήματα και προκλητικά τακούνια στιλέτο.
«Στο λεξιλόγιό μου η λέξη “τέχνη” είναι μια πρόστυχη, βρώμικη λέξη» έχει δηλώσει.
Στην τέχνη του ο Νιούτον καταργεί την πραγματικότητα και εξυψώνει τον πόθο, χρησιμοποιεί το στοιχείο της βίας, του σαδομαζοχισμού. Πίσω από κάθε του λήψη υποβόσκει και μία μικρή ιστορία, συνήθως αμφιλεγόμενη, βίαιη, σεξουαλικά φορτισμένη.
Στην τέχνη του ο Νιούτον καταργεί την πραγματικότητα και εξυψώνει τον πόθο, χρησιμοποιεί το στοιχείο της βίας, του σαδομαζοχισμού. Πίσω από κάθε του λήψη υποβόσκει και μία μικρή ιστορία, συνήθως αμφιλεγόμενη, βίαιη, σεξουαλικά φορτισμένη.
Είναι αλήθεια ότι ο ίδιος έπασχε από αχρωματοψία. Το γεγονός αυτό τον ώθησε στην προτίμηση έντονων χρωματικών αντιθέσεων και στην εκτύπωση ζωηρών χρωμάτων στις μεταγενέστερες έγχρωμες φωτογραφίες του. Παρά το χαρακτηρισμό του καλλιτεχνικού του έργου ως πορνογραφικού, από κάποιους κριτικούς, η συνεισφορά του στην φωτογραφική τέχνη είναι πραγματικότητα.
Ο ίδιος δήλωνε φεμινιστής: «Οι γυναίκες που φωτογραφίζω είναι δυναμικές όπως και η μητέρα μου που με έσωσε από τους ναζί το 1938».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου