Η Ανιές Βαρντά (1928 - 2019) ήταν Γαλλίδα σκηνοθέτρια, σεναριογράφος, ηθοποιός, παραγωγός και φωτογράφος. Θεωρείτο πρωτοπόρος του κινηματογράφου και μία απο τις καλύτερες και πιο σημαντικές σκηνοθέτριες όλων των εποχών. Είναι γνωστή ως "Η Γιαγιά της Γαλλικής Νουβέλ Βαγκ".
Το έργο της είναι επίσης αξιόλογο για την σημαντικότητα του στο πεδίο του φεμινιστικού κινηματογράφου. Μαζί με τον σύζυγο της, ηταν μέλος της κινηματογραφικής ομάδας Left Bank (Rive Gauche), μια απο τις δυο ομάδες απο τις οποίες απαρτιζόταν το κίνημα της Νουβέλ Βαγκ.
Το έργο της είναι επίσης αξιόλογο για την σημαντικότητα του στο πεδίο του φεμινιστικού κινηματογράφου. Μαζί με τον σύζυγο της, ηταν μέλος της κινηματογραφικής ομάδας Left Bank (Rive Gauche), μια απο τις δυο ομάδες απο τις οποίες απαρτιζόταν το κίνημα της Νουβέλ Βαγκ.
Γεννήθηκε το 1928 στο Βέλγιο και έχει γαλλική και ελληνική καταγωγή. Πατερας της ήταν ο Ευγένιος Ιωάννης Βάρδας από τη Σμύρνη. Σπούδασε ιστορία και φωτογραφία στην Εθνική Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στη Γαλλία. Ήταν παντρεμένη με τον φημισμένο σκηνοθέτη Ζακ Ντεμί από το 1962 μέχρι τον θάνατό του το 1990 και οι δυο τους είχαν συνεργαστεί και επαγγελματικά. Ορισμένες απο τις ταινίες της είναι φόροι τιμής στον Ντεμί.
Πιθανότατα η πιο αναγνωρισμένη και σημαντική ταινία της είναι το Cléo de 5 a 7, μια εμβληματική ταινία για το κίνημα της Νουβέλ Βαγκ. Επιπλέον, η ταινία της Vagabond του 1985 κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα. To 2017, η Βαρντά -μαζι με τον αστικό καλλιτέχνη JR- σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στο ντοκιμαντέρ Faces Places, το οποίο απέσπασε υποψηφιότητα Όσκαρ για καλύτερο ντοκιμαντέρ, κάνοντας την το μεγαλύτερο σε ηλικία άτομο που να έχει ποτέ προταθέι για Όσκαρ.
Άλλες αξιοσημείωτες δουλείες της συμπεριλαμβάνουν τις ταινίες Le Bonheur, La Pointe Courte, Les Glaneurs et la Glaneuse, L'une chante, l'autre pas και το αυτοβιογραφικό ντοκιμαντέρ Les Plages d'Agnes.
Άλλες αξιοσημείωτες δουλείες της συμπεριλαμβάνουν τις ταινίες Le Bonheur, La Pointe Courte, Les Glaneurs et la Glaneuse, L'une chante, l'autre pas και το αυτοβιογραφικό ντοκιμαντέρ Les Plages d'Agnes.
Έχει τιμηθεί για τη συνολική προσφορά της στον κινηματογράφο, καθώς της έχει απονεμηθεί o Τιμητικός Χρυσός Φοίνικας, το Τιμητικό Βραβείο Σεζάρ, το βραβείο Επιτεύγματος στον Παγκόσμιο Κινηματογράφο από τα Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου και το Τιμητικό Όσκαρ (κάνοντάς την την πρώτη γυναίκα που να λάβει αυτό το βραβείο).
Η τελευταία της ταινία πρίν το θάνατό της ήταν το ντοκιμαντέρ Varda par Agnès, μια ανασκόπηση της κινηματογραφικής καριέρας της.
➤ «Με κομμένη την ανάσα» και η ιστορία της Nouvelle Vague
➤ «Με κομμένη την ανάσα» και η ιστορία της Nouvelle Vague
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου