Η Zoë Mozert δεν ήταν μόνο μια από τις πιο γνωστές ζωγράφους pinup της εποχής της, ήταν επίσης και η ίδια pinup και το έργο και οι εικόνες της έχουν εμφανιστεί σε εκατοντάδες περιοδικά και αφίσες ταινιών. Η Jane Geraldine Russell, (1921 - 2011) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός και από τα κορυφαία "σύμβολα του σεξ" του Χόλυγουντ των δεκαετιών του '40 και '50. Συνεργάστηκε με την Zoë Mozert όπως μαρτυρούν οι εικόνες των δύο γυναικών.
Στα τέλη του 19ου αιώνα οι ερμηνευτές και οι ηθοποιοί του μπουρλέσκ χρησιμοποιούσαν φωτογραφίες ως επαγγελματικές κάρτες για να προωθήσουν την δουλειά τους.
Αυτές οι επαγγελματικές κάρτες-φωτογραφίες βρίσκονταν σε κάθε green room των θεάτρων.
Κατανοώντας τον μεγάλο αντίκτυπο των φωτογραφιών, οι γυναίκες του μπουρλέσκ έχτιζαν από μόνες τους την ταυτότητά τους ώστε να γίνουν γνωστές.
Το να είναι αναγνωρίσιμες όχι μόνο στα πλαίσια του θεατρικού χώρου αλλά και εκτός αυτού, έθετε σε αμφισβήτηση τις υπάρχουσες συμβάσεις σχετικά με τη θέση των γυναικών στο δημόσιο χώρο.
«Για να κατανοήσουμε την πολυπλοκότητα της ταυτότητας αλλά και την ανατρεπτική φύση της ηθοποιού του 19ου αιώνα, θα πρέπει να καταστεί σαφές ότι η κυρίαρχη άποψη της εποχής σχετικά με τις δυνατότητες των γυναικών ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τη σεξουαλικότητά τους, η οποία με τη σειρά της συνδεόταν με το βαθμό της προβολής της σε δημόσια θέα: ανεξαιρέτως φυλής, κοινωνικής τάξης ή οικογενειακού υπόβαθρου ήταν γενικά αποδεκτή η άποψη, πως όσο περισσότερο ήταν εκτεθειμένη σε δημόσια θέα μια γυναίκα τόσο περισσότερο ήταν γυναίκα ελαφρών ηθών ή διαθέσιμη σεξουαλικά», σύμφωνα με την ιστορικό Maria Elena Buszek.
Η σεξουαλική φαντασίωση για τις διάσημες ηθοποιούς των αρχών του 20ου αιώνα, ζωγραφιζόταν και φωτογραφιζόταν ώστε να αποτυπωθεί σε αφίσες που θα πωλούνταν για την ιδιωτική ευχαρίστηση του καθενός.
Ανάμεσα στις διασημότητες που εκλαμβάνονταν ως σύμβολα του σεξ ήταν η Μπέτι Γκράμπλ που υπήρξε ένα από τα πιο δημοφιλή κορίτσια pin-up της εποχής, της οποίας οι αφίσες ήταν κολλημένες σε όλα τα ερμάρια των στρατιωτών του Δεύτερου Παγκοσμίου πολέμου.
Στην Ευρώπη, πριν τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο, τα έργα της Φερνάντε Μπάρεϊ (ή αλλιώς γνωστής ως Miss Fernande) ήταν αναμφισβήτητα τα πρώτα παγκοσμίως pinups όπως είναι γνωστά με τη σύγχρονη έννοια. Η Ντέξτερ έδειχνε άφθονο ντεκολτέ και εμπρόσθιο γυμνό. Οι φωτογραφίες της ήταν οι αγαπημένες των στρατιωτών και στα δύο πλευρές του μετώπου κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το 1932, το ανδρικό περιοδικό Esquire φιλοξένησε στις σελίδες του πολλά σχέδια με κοριτσίστικες εικονογραφήσεις και έγινε γνωστό για τα διάσημα Vargas girls. Πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο σχολιάζονταν περισσότερο για την ομορφιά τους παρά για την σεξουαλικότητά τους. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του πολέμου, τα σχέδια μεταμορφώθηκαν σε γυναίκες που έπαιζαν με το ντύσιμό τους με προκλητικό τρόπο.
Τα Vargas girls έγιναν τόσο δημοφιλή από την περίοδο 1942–46, εξαιτίας της μεγάλης ζήτησης, «9 εκατομμύρια αντίτυπα του περιοδικού- χωρίς διαφημίσεις και δωρεάν, εστάλησαν στα Αμερικανικά στρατεύματα στο εξωτερικό.»
Τα Vargas Girls υιοθετήθηκαν ως θέμα nose art σε πολλά βομβαρδιστικά και μαχητικά αεροσκάφη του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Γενικά, λειτουργούσαν εμψυχωτικά και δεν εκλαμβάνονταν ως πόρνες, αλλά σαν πατριώτισσες που ενέπνεαν και έδιναν καλοτυχία.
Ανάμεσα στους γνωστούς καλλιτέχνες που ειδικεύονταν στο θέμα ήταν οι Έρλ Κ. Μπέργκεϊ, Ίνοχ Μπόλες, Γκιλ Ελβγκρίν, Τζόρτζ Πέτι, Ρολφ Αρμστρονγκ, Ντουάν Βρίερς και ο Αρτ Φραχμ. Άξιοι αναφοράς από τους σύγχρονους καλλιτέχνες pin-up είναι ο Πωλ Τζον Μπάλαρντ, ο Ηλίας Χατζούδης, ο Αρμάντο Χουέτα, ο Κρις Ντελάρα και ο Τσακ Μπάουμαν. Μια ακόμα δημοφιλής καλλιτέχνης είναι η Ολίβια Ντε Μπεραρντίνις που είναι ευρέως γνωστή για την pin-up τέχνη της με την Μπέτι Πέιτζ και άλλα έργα της στο Playboy.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου