Vito Acconci - Αυτό που πραγματικά θέλω είναι η επανάσταση

Αυτα ειναι τα λογια του σπουδαίου Vito Acconci (1940 - 2017) σε μια συνέντευξη του στην διαδικτυακή τηλεόραση του San Francisco Museum of Modern Art.


Η μοναξιά και η απώλεια στα έργα του Mark Morrisroe

Περπατώντας άγρια στις αίθουσες του Σχολείου Τέχνης με τα σκισμένα μπλουζάκια του, αποκαλώντας τον εαυτό του Mark Dirt, ήταν ο πρώτος πανκ...


Jacques Henri Lartigue Φωτογραφιζοντας την ευτυχια

Στην Ευρώπη κανένας κριτικός δεν θα τολμούσε να αποδώσει καλλιτεχνική εγκυρότητα σε έννοιες όπως «ελαφρότητα» και «ευτυχία»...


Η συλλογή Bennett
The Bennett Collection of Women Realists

Οι Elaine και Steven Bennett είναι αφοσιωμένο στην προώθηση της καριέρας των γυναικών καλλιτεχνών, αφού «οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται...».


Annemarie Schwarzenbach

Ανάμεσα στα πολλά όμορφα πρόσωπα που φωτογράφησε η Breslauer ήταν η αγαπητή της φίλη, συγγραφέας, δημοσιογράφος και φωτογράφος Annemarie Schwarzenbach, την οποία χαρακτήρισε ως «ούτε άντρας ούτε γυναίκα, αλλά άγγελος, αρχάγγελος».

Ανδρόγυνη, λεσβία, μεγάλη ταξιδιώτρια, εθισμένη στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά (συγκεκριμένα στη μορφίνη), επαναστατική και αντιτιθέμενη, η Schwarzenbach είναι μια από τις αμφιλεγόμενες πρωταγωνίστριες της μποέμικης πολιτιστικής ζωής της Κεντρικής Ευρώπης μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου.



Ελεύθερη και επαναστάτρια, η Schwarzenbach αψήφησε την πλούσια, ναζιστική οικογένειά της, χρηματοδοτώντας αντιφασιστικές εκδόσεις και αργότερα στηρίζοντας αμερικανικά συνδικάτα.



Από το 1933 συμμετέχει σε αρχαιολογικές ανασκαφές στην Ανατολή. Παραμένει για μικρότερες ή μεγαλύτερες περιόδους στη Συρία και το Ιράν. Στις 25 Μαΐου του 1935 παντρεύτηκε τον Claude Clarac, έναν Γάλλο διπλωμάτη στην Τεχεράνη, χάνοντας την ελβετική της υπηκοότητα αλλά αποκτώντας  διπλωματικό διαβατήριο.



Ταξιδεύει εκτενώς στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου κάνει πολλά δημοσιογραφικά ρεπορτάζ που δημοσιεύονται σε διάφορες ελβετικές εφημερίδες. Το 1939, μαζί με την Ella Maillart από τη Γενεύη, σχεδίασε αυτό που πιθανώς παραμένει ένα από τα πιο συναρπαστικά κατορθώματά της να φτάσει στην ινδική ήπειρο με αυτοκίνητο. Για να γίνει αυτό, θα διασχίσουν, μεταξύ άλλων κρατών, το Ιράν και το Αφγανιστάν. Στο τέλος του δρομολογίου τους, το οποίο τις βρίσκει στην Καμπούλ, ακριβώς όταν ξεσπά ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος στην Ευρώπη, η Maillart θα γράψει ένα βιβλίο το The Cruel Way (1947) όπου η Schwarzenbach περιγράφεται με το ψευδώνυμο Christina.



Επιβιώνοντας από τα προβλήματα εθισμού και από μια απόπειρα αυτοκτονίας, η Schwarzenbach πέθανε σε νεαρή ηλικία 34 ετών μετά από πτώση από ποδήλατο, στις 6 Σεπτεμβρίου του 1942. 



Ξεχασμένη μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '80, μέχρι που ο Ελβετός εκδότης Huber άρχισε να αναδημοσιεύει τα έργα της. Ο Roger Perret επιμελήθηκε, για τον εκδότη Lenos στη Βασιλεία, την εκτύπωση ορισμένων μη δημοσιευμένων κειμένων, τα οποία έμειναν στα Ελβετικά Λογοτεχνικά Αρχεία στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελβετίας στη Βέρνη. Σε αυτήν τη συλλογή, εκτός από τα χειρόγραφα, την αλληλογραφία και τα δημοσιογραφικά της έργα, που επέζησαν από την καταστροφή από τη μητέρα και τη γιαγιά της, υπάρχουν περίπου 7.000 φωτογραφίες που τεκμηριώνουν τα διάφορα ταξίδια που πραγματοποίησε η Annemarie Schwarzenbach τα έτη 1933-1942.












Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου