Clovis Trouille

Ο Camille Clovis Trouille (1889 - 1975) ήταν Γάλλος ζωγράφος.

Αντικληρικός και αντιμιλιταριστής αυτοαποκαλούνταν αναρχικός και περιφρονούσε τα μεγάλα ρεύματα. Ζωγράφιζε θρησκευτικούς ηγέτες, αστυνομικούς και κυβερνητικούς αξιωματούχους σε βρώμικες σκηνές γεμάτες ακολασίες. Αγνοήθηκε τραγικά κατά τη διάρκεια της ζωής του. Η τέχνη του έχει συγκεντρωθεί σε λίγα βιβλία, το "Parcours à Travers l'oeuvre de Clovis Trouille, 1889-1975" και "Clovis Trouille. Un Peintre Libre et Iconoclaste."

Παρακολούθησε το Amiens School of Fine Arts από το 1905 έως το 1910. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το 1907, του απονεμήθηκε το πρώτο βραβείο Καλών Τεχνών της πόλης Amiens για την όπερα του La Jeune Fille. Στο τέλος άρχισε να εργάζεται ως εικονογράφος για το σπίτι μόδας της Draeger. Πολέμησε στο μέτωπο το 1914. Το 1920 παντρεύτηκε την Jeanne Vallaud, με την οποία είχε δύο παιδιά. Το 1925 στο Παρίσι άρχισε να εργάζεται ως συντηρητής και διακοσμητής μανεκέν βιτρίνας. Στον ελεύθερο χρόνο του ζωγράφιζε καμβάδες, με τους οποίους γελοιοποιούσε την εξουσία. Το 1930 γνωρίζει τον André Breton και τον Louis Aragon, και γίνεται φίλος της σουρεαλιστικής ομάδας, δηλώνοντας τον εαυτό του ανεξάρτητο από όλα τα κινήματα και  σχολές,  διακηρύσσοντας ότι θα ακολουθούσε μόνο τη δική του προσωπικότητα. Οι σουρεαλιστές δεν του αρνήθηκαν αυτό το δικαίωμα και συνέχισαν να τον υποστηρίζουν. Ο Breton, συγκεκριμένα, τον ονόμασε «μεγάλο αφέντη τελετών όλων των επιτρεπόμενων». Το 1930 ένας από τους πίνακες του Trouille, το Remembrance, εκτέθηκε στο σαλόνι των επαναστατικών καλλιτεχνών και συγγραφέων και αναπαράχθηκε τον Δεκέμβριο του 1931 στο τρίτο τεύχος του περιοδικού Le Surréalisme au service de la révolution. Τη δεκαετία του τριάντα το όνομα του Trouille, μαζί με το όνομα του Jeanne Besnard-Fortin, Julio González και Emmanuel Mané-Katz, συσχετίστηκε με την αντίδραση κατά των επίσημων Salon και ο καλλιτέχνης ήταν μεταξύ των εμπνευστών των εκθέσεων Surindépendants. Μεταξύ του 1933 και 1952 ο καλλιτέχνης παρουσίαζε τακτικά τα έργα του στο Salon des surindépendants και στο Salon des Indépendants. Στις 12 Οκτωβρίου του 1951 ο Trouille υπέγραψε την «Προκαταρκτική Διακήρυξη» του μανιφέστου «Σουρεαλισμός και αναρχισμός» που δημοσιεύτηκε στο Le Libertaire. Μεγάλος θαυμαστής των Tiziano και Giorgione, με την πάροδο του χρόνου ο Trouille επηρεάστηκε από την Αναγέννηση και απομακρύνθηκε από τον σουρεαλισμό. Το έργο του συνδέθηκε επίσης με τη μαζική κουλτούρα, και ιδίως με τα κόμικς και το κιτς. Ο Trouille ήταν απρόθυμος να πουλήσει τα καμβά του: ακόμη και όταν το έκανε, προσπαθούσε συχνά να τα ανακτήσει για να προσθέσει λεπτομέρειες. Ο καλλιτέχνης δεν είχε κανένα ενδιαφέρον για τη δόξα, και αυτός ήταν ο λόγος της μικρής του φήμης. Ο ίδιος δήλωσε: "Ποτέ δεν δούλεψα με σκοπό να κερδίσω ένα μεγάλο βραβείο σε ένα οποιαδήποτε Μπιενάλε της Βενετίας, αλλά μάλλον για να αξίζω δέκα χρόνια φυλάκισης και αυτό φαινόταν πιο ενδιαφέρον για μένα".