Jeanne Mammen

Η Jeanne Mammen (21 Νοεμβρίου 1890 - 22 Απριλίου 1976) ήταν Γερμανίδα ζωγράφος. Η δουλειά της σχετίζεται με τα κινήματα της  New Objectivity και του Συμβολισμού. Είναι πιο γνωστή για τις απεικονίσεις αισθησιακών γυναικών  και της ζωής του Βερολίνου της περιόδου της Βαϊμάρης

Η οικογένεια της Jeanne Mammen μετακόμισε από το Βερολίνο στο Παρίσι όταν αυτή ήταν πέντε ετών. Βυθίστηκε στη γαλλική λογοτεχνία - ειδικά εκείνη του μεγάλου ρομαντικού μυθιστοριογράφου Βίκτωρ Ουγκώ και του ποιητή Μπωντλαίρ. Το 1907, σε ηλικία 17 ετών, η Mammen μαζί με την  αδερφή της Adeline παρακολούθησαν την Académie Julian. Η Académie Julian ήταν ένα καλλιτεχνικό καταφύγιο, ειδικά για τις γυναίκες που είχαν τη δυνατότητα να εγγραφούν. Αυτό ήταν σημαντικό καθώς άλλες σχολές τέχνης  δεν δεχόταν γυναίκες στα ιδρύματά τους. Εάν το έκαναν, δεν επέτρεπαν στις γυναίκες να συμμετέχουν στα μαθήματα ζωγραφικής και να συναναστρέφονται με τους άνδρες ομολόγους τους.

Η Jeanne και η Adeline πήγαν αργότερα στις Βρυξέλλες για να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Στη συνέχεια, στη Ρώμη, όπου παρακολούθησαν τόσο το Accademia di Belle Arti di Roma όσο και το Scuola Libera del Nudo dell'Accademia di Belle Arti di Roma. Οι αδελφές θα επέστρεφαν στο Παρίσι το 1912 μόνο και μόνο για να φύγουν απο την πόλη με την οικογένειά τους. Δυστυχώς, ο επιτυχημένος έμπορος πατέρας τους, Gustav Oskar Mammen, χαρακτηρίστηκε «foreign enemy» και όλα τα υπάρχοντα της οικογένειας, συμπεριλαμβανομένου του σπιτιού τους, κατασχέθηκαν. 

Μέχρι το 1916, η οικογένεια Mammen ζούσε στο Βερολίνο κάνοντας κάθε είδους δουλειά για να σταθεί  οικονομικά. Μετά από λίγο καιρό, η Jeanne και η αδερφή της νοικιάσανε ένα στούντιο. Στο μικρό διαμέρισμα η Jeanne έκανε τα πρώτα της έργα που δημοσιεύθηκαν ευρέως σε διάφορα περιοδικά. Αυτό της έλυσε πολλά από τα οικονομικά της προβλήματα. Όμως, έφτασε το 1933. Εδώ είναι ένα απόσπασμα από μια συνέντευξη της Mammen σχετικά με το πώς κατάφερε να συνεχίσει να δημιουργεί παρά τις προσπάθειες των Ναζί να σταματήσουν την ίδια και άλλους καλλιτέχνες τους οποίους χαρακτήρισαν ως «εκφυλισμένους»:

“With the advent of the Hitler era, a ban on, or ‘Gleichschaltung’ of, all the magazines I was working for. The end of my ‘realistic’ period. Transition to an aggressive painting style, of fragmenting the object (in contrast to the official art world). World War II: no oil paints, no canvas—all pictures from this period are painted with gouache on cardboard. Ration cards, unemployment registration, hard labor, bombing, forced training as a fireman.”

Επηρεασμένη από καλλιτέχνες όπως ο Henri Toulouse-Lautrec και ο Edgar Degas, η Mammen αγκάλιασε το Figuratism  ζωγραφίζοντας σε αυτό το στυλ για περίπου έξι χρόνια πριν το έργο της ευθυγραμμιστεί περισσότερο με τον συμβολισμό. Οι μούσες της Mammen περιλάμβαναν μέλη της queer κοινότητας του Βερολίνου. Μετά το τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, η Mammen φέρεται να λέει στον παλιό της φίλο, βραβευμένο με Νόμπελ βιοφυσικό Max Delbrück, ότι «τα ερείπια της Jeanne βρίσκονται στα ερείπια του Βερολίνου». 

Μετά από επτά δεκαετίες δημιουργίας έργων τέχνης που εξακολουθούν να αρνούνται να προσδιοριστούν με μια μοναδική καλλιτεχνική περιγραφή, η Mammen θα πεθάνει στο Βερολίνο σε ηλικία 86 ετών. Η μακρά καριέρα και το έργο τέχνης της «καλλιτεχνικά προικισμένης» Mammen αποτέλεσαν αντικείμενο μερικών βιβλίων, όπως το  Jeanne Mammen: Paris Bruxelles - Berlin (2017), και το Jeanne Mammen The Observer: Retrospective, 1910–1975 (2018). Η δουλειά της εμφανίζεται επίσης στο Splendor and Misery in the Weimar Republic: From Otto Dix to Jeanne Mammen (2018).