Oταν οι καλλιτέχνες ζωγραφίζουν τις οικογένειές τους

Μητέρες και πατέρες, γιοι και κόρες, σύζυγοι: όταν οι καλλιτέχνες ζωγραφίζουν τις οικογένειές τους

Καθ 'όλη τη διάρκεια της ιστορίας, οι καλλιτέχνες ζωγράφιζαν και φωτογράφιζαν μέλη των οικογενειών τους για τους ίδιους λόγους που το κάνουμε και εμείς σήμερα. Προσπάθησαν να επιδείξουν ή να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους χρησιμοποιώντας ένα φτηνό και βολικό μοντέλο. Να συλλάβουν μια στιγμή στο χρόνο ή την ουσία ενός αντικειμένου της αγάπης τους. Και προσπάθησαν να κάνουν μια δήλωση ή να εξερευνήσουν την ταυτότητά τους. Εδώ βλέπουμε 9 καλλιτέχνες που, για μερικούς ή όλους αυτούς τους λόγους, έχουν στρέψει το βλέμμα τους πιο κοντά τους.

Sunday (2020) από τον Ludovic Nkoth

«Η ζωγραφική των μελών της οικογένειας μου μου επιτρέπει να καταγράφω τις ρίζες μας και το ταξίδι μας για την επόμενη γενιά», λέει ο καλλιτέχνης Ludovic Nkoth, γεννημένος στο Καμερούν, «για να τους εξηγήσω την θέση μας στις Ηνωμένες Πολιτείες ως μετανάστες και αφροαμερικάνοι πρώτης γενιάς . Πάντα έλεγα στον εαυτό μου, δεν θα ξέρεις ποτέ πού πηγαίνεις αν δεν ξέρεις από πού είσαι. "

Γεννημένος το 1994, ο Nkoth μετακόμισε στη Νότια Καρολίνα όταν ήταν 13 ετών και τώρα ζει στη Νέα Υόρκη, όπου πήρε MFA στο Hunter College. Αυτό το πορτρέτο της γιαγιάς του ζωγραφίστηκε ειδικά για την 1:54 ➤ εδώ (8-10 Οκτωβρίου 2020). «Φορά το αγαπημένο της φόρεμα και το καπέλο της Κυριακής», λέει. «Πάντα σιγουρευόταν ότι ήμουν στην εκκλησία κάθε Κυριακή για την ευχαριστία»

Ο μεγαλύτερος από τα τέσσερα αγόρια, ο Nkoth έχει ζωγραφίσει επίσης τα μικρότερα αδέλφια του «περισσότερες φορές από ό, τι μπορώ να μετρήσω». «Το να βλέπω να μεγαλώνουν σε αυτήν τη χώρα σε σύγκριση με τον τρόπο που μεγάλωσα εγώ στο Καμερούν είναι κάτι που μου αρέσει να καταγράφω», λέει.

Πορτρέτο του Πατέρα μου (1952) από τη Φρίντα Κάλο

Συμπεριλαμβάνεται στην πλούσια συλλογή πορτρέτων και αυτοπροσωπογραφιών που δημιούργησε η Frida Kahlo.
Η Kahlo ζωγράφισε το πορτρέτο 10 χρόνια μετά το θάνατο του πατέρα της, καθώς κοιτούσε τις φωτογραφίες του γάμου του. Στο κάτω μέρος του πίνακα αναφέρει: «Ζωγράφισα τον πατέρα μου Wilhelm Kahlo, ουγγρικής-γερμανικής καταγωγής, καλλιτέχνη-φωτογράφο στο επάγγελμα, με χαρακτήρα γενναιόδωρο, έξυπνο και ωραίο, γενναίο γιατί υπέφερε για εξήντα χρόνια από επιληψία, αλλά ποτέ δεν σταμάτησε να εργάζεται και πολέμησε εναντίον του Χίτλερ. Με λατρεία, η κόρη του Φρίντα Κάλο ».

Tadeusz de Lempicki (1928) από την Tamara de Lempicka

Η Tamara de Lempicka (1898-1980) είναι ίσως πιο γνωστή για την αυτοπροσωπογραφία της Tamara in a Green Bugatti (1929), και τα πορτρέτα των εραστών της Ira Perrot και Rafaela Fano.

Το στιλ Art Deco της αμφιφυλόφιλης  ζωγράφου - επηρεασμένο από τον Κυβισμό και τον Νεοκλασικισμό, ιδιαίτερα το Ingres - είναι άμεσα αναγνωρίσιμο στα πορτρέτα των ανδρών της, ιδίως του πρώτου συζύγου της, του Πολωνού δικηγόρου Tadeusz de Lempicki.

Το ζευγάρι είχε παντρευτεί το 1916 στο παρεκκλήσι των Ιπποτών της Μάλτας στην Αγία Πετρούπολη. Όταν ο Tadeusz συνελήφθη από τους Μπολσεβίκους, η Tamara εξασφάλισε την απελευθέρωσή του και το πέρασμα τους στην Ευρώπη.

Στο Παρίσι, ωστόσο - τώρα με μια κόρη, την Kizette - η σχέση χάλασε. Ενώ η Tamara είχε επιτυχία ως ζωγράφος και την έζησε με την κοινωνική ελίτ, ο Tadeusz ήταν ανίκανος ή απρόθυμος να εργαστεί - και γρήγορα κουράστηκε από τις απιστίες της συζύγου του.

Σε αυτό το πορτρέτο του 1928, ζωγραφισμένο τη χρονιά που το ζευγάρι χώρισε, φαίνεται σκοτεινός όμορφος και κομψός, αλλά και ανυπόμονος και αγανακτισμένος. Σημαντικό, ίσως, το δαχτυλίδι του γάμου του είναι ημιτελές.

Arrangement in Grey and Black, No. 1 (1871) του James Abbott McNeil Whistler

Γνωστότερο ως «Whistler’s Mother», αυτό το πορτραίτο της Άννα Μακ Νιλ Γουίστλερ έγινε για την Ημέρα της Μητέρας το 1934.

Για τον Whistler, ωστόσο, δεν ήταν τόσο οικογενειακό πορτρέτο όσο ένα αισθητικό πείραμα, ένα αντίστοιχο του έργου του του 1862 Symphony in White, No. 1: The White Girl, στο οποίο μοντέλο του ήταν η ερωμένη του Joanna Hiffernan.

Πράγματι, πιστεύεται ότι η θρησκευόμενη  Anna - η οποία ζούσε με τον γιο της στο Λονδίνο από το 1864 έως το 1875, - είναι στην εικόνα επειδή το  μοντέλο δεν εμφανίστηκε.

The Painter’s Daughters Chasing a Butterfly (γύρω στο 1756) του Thomas Gainsborough
Ο Τόμας Γκάινσμπορο ζωγράφισε περισσότερα πορτρέτα της οικογένειας και των φίλων του από οποιονδήποτε άλλο γνωστό ζωγράφο πριν από αυτόν.

Portrait of a Boy (1655-60) του Rembrandt van Rijn

Αρχικά αγοράστηκε με λιγότερο από ένα σελίνι, αυτό το αριστοτεχνικό πορτρέτο του Rembrandt. Πουλήθηκε για 760.000 guineas στο Christie's London το 1965. Το αγόρι, πιστεύεται ότι ήταν ο γιος του Rembrandt, Titus.

Ο Titus (γεννημένος το 1641) ήταν το μόνο επιζών παιδί από το γάμο του Rembrandt με τη Saskia van Uylenburgh, η οποία πέθανε από φυματίωση λίγους μήνες μετά τον τοκετό. Ο Rembrandt σχεδίασε και ζωγράφισε τον Titus πολλές φορές, όπως έκανε και με την Saskia , τη μητέρα του και, αργότερα, με την Hendrickje van Stoffels, τη μητέρα της μοναδικής κόρης του, Cornelia (γεννημένη το 1654).

Ο Titus , η Hendrickje και η Cornelia ήταν ακόμα μαζί με τον καλλιτέχνη όταν, το 1656, αναγκάστηκε να πουλήσει το μεγάλο του σπίτι στο Jodenbreestraat. Αλλά η Hendrickje πέθανε το 1663 και ο Titus ακολούθησε το 1668.

Head of Esther (1982-1983) από τον Lucian Freud

Ο Lucian Freud δεν ήταν συμβατικός πατέρας- ο σεξουαλικός του οπορτουνισμός οδήγησε τις συζύγους και ερωμένες μακριά του, παίρνοντας τα παιδιά τους μαζί τους. Αλλά τα θέματα των πορτρέτων του ήταν συνήθως οι άνθρωποι της  ζωής του, και περιλάμβαναν τα περισσότερα από τα 14 παιδιά που αναγνώρισε ως δικά του. «Ζωγραφίζω μόνο τους ανθρώπους που είναι κοντά μου» εξήγησε κάποτε.

Τον Φεβρουάριο του 2016, αυτό το μικρού μεγέθους πορτρέτο της Esther πουλήθηκε στο Christie's του  Λονδίνου για 5 εκατομμύρια λίρες περίπου.

Georgia O’Keeffe (1923) από τον Alfred Stieglitz

Ο Alfred Stieglitz το 1917, άρχισε να φωτογραφίζει την  Georgia O’Keeffe με αυτό που περιέγραψε ως «ένα είδος θερμότητας και ενθουσιασμού».

Ο ζωγράφος ήταν κατά 23 χρόνια μικρότερος της, και ήταν ενθουσιασμένος μαζί της, την περιέγραφε στον συνάδελφο ζωγράφο Arthur Dove ως «συνεχή πηγή θαυμασμού για μένα, όπως η ίδια η Φύση». Έγινε η μούσα του, η ερωμένη του και το 1924 η σύζυγός του.

Buste d'Annette VIII (1962) του Alberto Giacometti

«Η τέχνη είναι μόνο ένα μέσο όρασης. Ανεξάρτητα από το τι βλέπω, με εκπλήσσει και μου ξεφεύγει», είπε ο Alberto Giacometti, ο οποίος, προσπαθώντας να συλλάβει αυτό που είδε, ζωγράφισε τη σύζυγό του Annette - καθώς και τον αδερφό του Diego - αμέτρητες φορές.

Ο Giacometti είχε συναντηθεί με την Annette στην Ελβετία κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.