Vito Acconci - Αυτό που πραγματικά θέλω είναι η επανάσταση

Αυτα ειναι τα λογια του σπουδαίου Vito Acconci (1940 - 2017) σε μια συνέντευξη του στην διαδικτυακή τηλεόραση του San Francisco Museum of Modern Art.


Η μοναξιά και η απώλεια στα έργα του Mark Morrisroe

Περπατώντας άγρια στις αίθουσες του Σχολείου Τέχνης με τα σκισμένα μπλουζάκια του, αποκαλώντας τον εαυτό του Mark Dirt, ήταν ο πρώτος πανκ...


Jacques Henri Lartigue Φωτογραφιζοντας την ευτυχια

Στην Ευρώπη κανένας κριτικός δεν θα τολμούσε να αποδώσει καλλιτεχνική εγκυρότητα σε έννοιες όπως «ελαφρότητα» και «ευτυχία»...


Η συλλογή Bennett
The Bennett Collection of Women Realists

Οι Elaine και Steven Bennett είναι αφοσιωμένο στην προώθηση της καριέρας των γυναικών καλλιτεχνών, αφού «οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται...».


Οι πίνακες μέσα στις ταινίες



Οι σκηνογράφοι παίζουν έναν λιγότερο γνωστό αλλά θεμελιώδη ρόλο στην παραγωγή των ταινιών. Επιλέγουν τις τοποθεσίες, δημιουργούν το περιβάλλον, συναρμολογούν  τα φόντα, τακτοποιούν τα αντικείμενα, προσέχουν τις λεπτομέρειες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι χαρακτήρες μπορούν να επηρεαστούν έντονα - ακόμη και να αλλάξει ο συμβολικός  τους ρόλος  - από το  setting μέσα στο οποίο κινούνται.

Συχνά πίνακες ζωγραφικής, γλυπτά και καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις γίνονται μέρος των σκηνικών και σχεδόν πάντα με μη τυχαίο τρόπο. Τα έργα τέχνης μπορούν να ταιριάξουν με τη διάθεση των πρωταγωνιστών ή να συμβολίσουν την κοινωνική τάξη, την οικονομική κατάσταση, τη ματαιοδοξία ή απλά να μας δώσουν ενδείξεις για την εποχή στην οποία έχει γυριστεί η σκηνή.

Σε αυτό το σύντομο βίντεο, φτιαγμένο από την ηθοποιό και  videomaker Candice Drouet για τον ιστότοπο Fandor.com, βλέπουμε ένα μοντάζ ταινιών στις οποίες οι πίνακες είναι "συμπρωταγωνιστές". Μερικές φορές είναι πολύ διάσημοι, όπως η Guernica του Picasso στο Children of  Men (2006) και οι Water Lilies του Monet στο Titanic (1997), αλλά και ανώνυμοι πίνακες, οι οποίοι ωστόσο παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της ιστορίας, όπως συμβαίνει με τα πορτρέτα των ζώων που ζωντανεύουν στην Amélie (2001). Από τον Dürer στο Longo, περνώντας από τους Rothko, Magritte και Katz. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου