Βρισκόμαστε στην Αμερική του Μεσοπολέμου. Εκεί, ένας περιπλανώμενος άνεργος, ο Φρανκ, αναζητεί εργασία και τη βρίσκει στη δούλεψη ενός έλληνα μετανάστη, παντρεμένου με μια αισθησιακή νεαρή γυναίκα. Εκείνος κι εκείνη θα ερωτευθούν παθιασμένα και θα συνωμοτήσουν για να απελευθερωθεί η σύζυγος από τον ανέραστο γάμο της, καταλήγοντας στο έγκλημα.
Ήταν τέτοια η σαρωτική επίδραση του βιβλίου, τέτοια η αφηγηματική του δύναμη, που μεταφέρθηκε επτά φορές στον κινηματογράφο, δύο στο θέατρο και μία ως... όπερα. Η πρώτη, με τίτλο «Η τελευταία στροφή», γυρίστηκε στη Γαλλία το 1939 με πρωταγωνιστή τον Μισέλ Σιμόν και έμεινε στην ιστορία ως μία από τις πιο πιστές.
Η δεύτερη με τίτλο «Διαβολικοί εραστές» έφερε την υπογραφή του Λουκίνο Βισκόντι που τη γύρισε το 1942, εξοργίζοντας την Καθολική Εκκλησία αλλά και τη φασιστική εξουσία που εξαφάνισε το φιλμ για πολλά χρόνια - μάλιστα οι αφηνιασμένοι προστάτες της ηθικής κατέστρεψαν το αρνητικό του φιλμ, ο Βισκόντι όμως κατόρθωσε να διαφυλάξει ένα αντίγραφο για προσωπική του χρήση. Ολες οι κυκλοφορίες του φιλμ που ακολούθησαν προέκυψαν από αυτό.
Στην Αμερική το βιβλίο έγινε ταινία μόλις το 1946, με πρωταγωνιστές τους Λάνα Τάρνερ και Τζον Γκάρφιλντ. Θα περνούσαν πολλά χρόνια έως την τέταρτη, αυτήν του Μπομπ Ράφελσον, μόλις το 1981. Θα ακολουθούσαν το ουγγρικό «Szenvedély» το 1998, το γερμανικό «Jerichow» του Κρίστιαν Πέτζολντ και μια ελληνική εκδοχή, ο «Μαχαιροβγάλτης» του Γιάννη Οικονομίδη (που δίχως να είναι ακριβής μεταφορά, είναι ξεκάθαρα εμπνευσμένη από τον μύθο του Τζέιμς Μ. Κέιν).
1981. Ο Τζακ Νίκολσον και ο σκηνοθέτης Μπομπ Ράφελσον αναζητούν ιδέες για την επερχόμενη τέταρτη συνεργασία τους. Έχουν προηγηθεί τρεις εξαίσιες ταινίες, το «Head», το «Πέντε εύκολα κομμάτια» και ο «Βασιλιάς του Μάρβιν Γκάρντενς», ταινίες θρυλικές τόσο για το αμερικανικό σινεμά όσο και για τον ίδιο τον Νίκολσον. Πολλοί περίμεναν αυτή την τέταρτη συνάντησή τους (θα ακολουθήσουν μάλιστα άλλες δύο: «Ο προστάτης» του 1992 και το «Αίμα και κρασί» του 1996).
Μπορεί η κατά Ράφελσον εκδοχή του «Ταχυδρόμου» να μην είναι η κορυφαία (αν και παραμένει άδικη η επίθεση που δέχτηκε από την κριτική μετά την εκτός συναγωνισμού προβολή της στο Φεστιβάλ των Καννών εκείνη τη χρονιά), διαθέτει όμως το πιο παθιασμένο φιλμικό ζευγάρι απ' όλες: Τζακ Νίκολσον και Τζέσικα Λανγκ. Το παιχνίδι μεταξύ τους γεμάτο ηλεκτρισμό («Ελληνίδα είσαι;» τη ρωτά - «Γιατί, μοιάζω Ελληνίδα;» του λέει κοροϊδευτικά). Ώσπου αυτός τη στριμώχνει στην κουζίνα του έλληνα συζύγου και εστιάτορα, την ώρα που εκείνη ζυμώνει ψωμί.
Της ορμάει και αυτή τον απωθεί. Κοντοστέκεται για λίγο. Και αφού με μια κίνηση αδειάζει το τραπέζι, του λέει: «Come on, then». Σαν να του λέει, στα ελληνικά: «Ελα, για να σε δω!». Και αυτός έρχεται. Το βίαιο σμίξιμό τους που περνά στην οθόνη, καθώς οι δύο πανέμορφοι και εμφανώς παθιασμένοι ηθοποιοί ερωτοτροπούν πάνω στο αλευρωμένο τραπέζι, αποτελεί μέχρι σήμερα σημείο αναφοράς του κινηματογραφικού ερωτισμού.
Οι δύο πρωταγωνιστές μοιάζουν να απολαμβάνουν «ανησυχητικά» την ερωτική τους συνεύρεση, τόσο που μοιάζει αληθινή. Και η αλήθεια είναι ότι πολλοί θεατές εκείνα τα χρόνια θεώρησαν πως ο Τζακ Νίκολσον και η Τζέσικα Λανγκ κάνουν όντως έρωτα μπροστά στην κάμερα. Οι συνθήκες των γυρισμάτων της συγκεκριμένης σκηνής βοήθησαν ακόμη περισσότερο τη φημολογία, καθώς παρόντες στο σετ ήταν μονάχα οι δύο ηθοποιοί, ο σκηνοθέτης Μπομπ Ράφελσον και ο διευθυντής φωτογραφίας Σβεν Νίκβιστ, διάσημος για τη δουλειά του στις ταινίες του Ινγκμαρ Μπέργκμαν (και μετέπειτα του Γούντι Αλεν) - όλοι οι υπόλοιποι τεχνικοί πήραν «ανεπίσημα» ρεπό κατ' εντολή του Ράφελσον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου