Vito Acconci - Αυτό που πραγματικά θέλω είναι η επανάσταση

Αυτα ειναι τα λογια του σπουδαίου Vito Acconci (1940 - 2017) σε μια συνέντευξη του στην διαδικτυακή τηλεόραση του San Francisco Museum of Modern Art.


Η μοναξιά και η απώλεια στα έργα του Mark Morrisroe

Περπατώντας άγρια στις αίθουσες του Σχολείου Τέχνης με τα σκισμένα μπλουζάκια του, αποκαλώντας τον εαυτό του Mark Dirt, ήταν ο πρώτος πανκ...


Jacques Henri Lartigue Φωτογραφιζοντας την ευτυχια

Στην Ευρώπη κανένας κριτικός δεν θα τολμούσε να αποδώσει καλλιτεχνική εγκυρότητα σε έννοιες όπως «ελαφρότητα» και «ευτυχία»...


Η συλλογή Bennett
The Bennett Collection of Women Realists

Οι Elaine και Steven Bennett είναι αφοσιωμένο στην προώθηση της καριέρας των γυναικών καλλιτεχνών, αφού «οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται...».


Francesca Woodman


Η Francesca Woodman (Ντένβερ, 3 Απριλίου 1958 - Νέα Υόρκη, 19 Ιανουαρίου 1981) ήταν Αμερικανίδα φωτογράφος. Υπήρξε, παρά την σύντομη ζωή τους, μια σημαντική καλλιτέχνης των τελευταίων δεκαετιών του 20ού αιώνα.

Εμφανίζονταν σε πολλές από τις δικές της φωτογραφίες, και το έργο της επικεντρώνονταν κυρίως στο σώμα και στο περιβάλλοντα χώρο του, καταφέρνοντας συχνά να τα συνδυάζει δεξιοτεχνικά.


Πέρασε για μεγάλο χρονικό διάστημα στην Ιταλία. Με την κάμερα απεικόνισε γυναικεία γυμνά σε ασπρόμαυρο, μερικές φορές με το πρόσωπο σκοτεινό, επιτυγχάνοντας θολά εφέ χάρη στην κίνηση και τη μακρά περίοδο έκθεσης, τα οποία έδιναν το αποτέλεσμα μιας σύντηξης των σωμάτων με το περιβάλλον.

Οι κριτικοί βρίσκουν στις εικόνες της την επιρροή του σουρεαλισμού επειδή είναι εμφανής η επιθυμία της να σπάσει τον κώδικα αναπαράστασης σε αυτές.  Επιπλέον η καλλιτέχνης εκδήλωσε την προσκόλλησή της στην σουρεαλιστική παράδοση μέσω της πρακτικής της να μην δίνει εξηγήσεις για τα έργα της.


Πέρασε αρκετά χρόνια και πολλές καλοκαιρινές διακοπές της παιδικής της ηλικίας στη Φλωρεντία, όπου παρακολούθησε το δεύτερο έτος του δημοτικού και πήρε μαθήματα πιάνου. Ανακάλυψε τη φωτογραφία πολύ νέα, αναπτύσσοντας τις πρώτες της φωτογραφίες μόλις 13 ετών.

Μεταξύ του 1975 και 1979 παρακολούθησε το Rhode Island School of Design (RISD), όπου ανακάλυψε  τα έργα των Man Ray, Duane Michals και Arthur Fellig Weegee. Επέστρεψε στην Ιταλία, στη Ρώμη, για να παρακολουθήσει τα σεμινάρια RISD με τη φίλη και συνάδελφό της Sloan Rankin. Εκεί παθιάστηκε  με τα έργα του Max Klinger και συναντήθηκε μεταξύ άλλων με τη Sabina Mirri, Edith Schloss, Giuseppe Gallo, Enrico Luzzi και Suzanne Santoro.


Τον Ιανουάριο του 1981 δημοσίευσε την πρώτη συλλογή φωτογραφιών της, με τίτλο Some Disordered Interior Geometries. Τον ίδιο μήνα αυτοκτόνησε πηδώντας από ένα κτίριο της Νέας Υόρκης σε ηλικία 22 ετών.

"Έχω παραμέτρους και η ζωή μου σε αυτό το σημείο είναι συγκρίσιμη με τα ιζήματα ενός παλιού φλιτζανιού καφέ και θα προτιμούσα να πεθάνω νέα, διατηρώντας ό, τι έχει γίνει, αντί να σβήνω με σύγχυση χάνοντας όλα τα ευαίσθητα πράγματα" 




























Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου