Vito Acconci - Αυτό που πραγματικά θέλω είναι η επανάσταση

Αυτα ειναι τα λογια του σπουδαίου Vito Acconci (1940 - 2017) σε μια συνέντευξη του στην διαδικτυακή τηλεόραση του San Francisco Museum of Modern Art.


Η μοναξιά και η απώλεια στα έργα του Mark Morrisroe

Περπατώντας άγρια στις αίθουσες του Σχολείου Τέχνης με τα σκισμένα μπλουζάκια του, αποκαλώντας τον εαυτό του Mark Dirt, ήταν ο πρώτος πανκ...


Jacques Henri Lartigue Φωτογραφιζοντας την ευτυχια

Στην Ευρώπη κανένας κριτικός δεν θα τολμούσε να αποδώσει καλλιτεχνική εγκυρότητα σε έννοιες όπως «ελαφρότητα» και «ευτυχία»...


Η συλλογή Bennett
The Bennett Collection of Women Realists

Οι Elaine και Steven Bennett είναι αφοσιωμένο στην προώθηση της καριέρας των γυναικών καλλιτεχνών, αφού «οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται...».


Leoncavallo - Pagliacci - Herbert Von Karajan - Raina Kabaivanska



Οι Παλιάτσοι (στα ιταλικά I Pagliacci) είναι όπερα με πρόλογο και δύο πράξεις του Ρουτζέρο Λεονκαβάλο. Το λιμπρέτο είναι επίσης του Λεονκαβάλλο ο οποίος ισχυριζόταν ότι η πλοκή του μύθου βασιζόταν σε γεγονότα τα οποία συνέβησαν στην Καλαβρία όταν ήταν παιδί.

Ο Catulle Mendès κατηγόρησε τον Λεονκαβάλο για κλοπή της ιδέας από το θεατρικό του έργο "La Femme de Tabarin" που είχε πρεμιέρα στο Παρίσι το 1887 όταν ο συνθέτης ζούσε εκεί. 

Ο Λεονκαβάλο υπερασπίστηκε το έργο του λέγοντας πως όντως είχε γίνει ένα φονικό στην Καλαβρία. Η δολοφονία πραγματοποιήθηκε από έναν παλιάτσο που σκότωσε τη γυναίκα του, καθώς ισχυρίστηκε ότι βρήκε ένα σημείωμα από τον Scavello στα ρούχα της. 

Κατηγόρησε με τη σειρά του τον Mendès πως και το δικό του έργο θα μπορούσε να ήταν αποτέλεσμα κλοπής από το Ισπανικό θεατρικό έργο "Ένα καινούργιο δράμα" του Manuel Tamayo y Baus, που έκανε πρεμιέρα στη Μαδρίτη το 1867 και περιόδευε στην Ιταλία το 1868 και ξανά το 1891.

Τότε ο Mendès απέσυρε τις κατηγορίες.

Η πρώτη παρουσίαση της όπερας έγινε με επιτυχία στο θέατρο Dal Verme του Μιλάνου την 21η Μαΐου το 1892. Συχνά η όπερα ερμηνεύεται σε συνδυασμό με την Καβαλλερία Ρουστικάνα του Πιέτρο Μασκάνι. Η όπερα συμπεριλαμβάνει την άρια "Recitar!... Vesti la giubba" που είναι μία από τις γνωστότερες άριες και είναι από τις αγαπημένες των τενόρων, συμπεριλαμβανομένου και του μυθικού τενόρου Ενρίκο Καρούζο στις αρχές του 20ού αιώνα.

Οι κύριοι χαρακτήρες της όπερας είναι και αυτοί ηθοποιοί ενός περιοδεύοντος θιάσου που ερμηνεύουν μικρές θεατρικές παραγωγές παλαιού ιταλικού θεάτρου Commedia dell'Arte.

Κάνιο, αρχηγός του περιπλανώμενου θιάσου. Νέντα, η γυναίκα του Κάνιο.


Το 1978 ο Herbert von Karajan κάλεσε την Rajna Kabaivanska για τον ρόλο της Νέντα που παρουσιάστηκε στη La Scala.


Η Raina Kabaivanska (Βουλγαρικά: Райна Кабаиванска; γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου του 1934, είναι μία από τις κορυφαίες σοπράνο της γενιάς της, ιδιαίτερα συνδεδεμένη με τον Verdi και τον Puccini, αν και τραγούδησε ένα ευρύ φάσμα ρόλων. 

Στην ταινία Οι Αδιάφθοροι (The Untouchables), o Αλ Καπόνε (ερμηνεία από τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο), παρακολουθεί την όπερα κλαίγοντας όταν ένας μπράβος μπαίνει και του λέει ότι σκότωσε τον αστυνομικό Τζιμ Μαλόουν. Ο Καπόνε τότε σταματά το κλάμα και αρχίζει να γελάει σιγανά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου