Vito Acconci - Αυτό που πραγματικά θέλω είναι η επανάσταση

Αυτα ειναι τα λογια του σπουδαίου Vito Acconci (1940 - 2017) σε μια συνέντευξη του στην διαδικτυακή τηλεόραση του San Francisco Museum of Modern Art.


Η μοναξιά και η απώλεια στα έργα του Mark Morrisroe

Περπατώντας άγρια στις αίθουσες του Σχολείου Τέχνης με τα σκισμένα μπλουζάκια του, αποκαλώντας τον εαυτό του Mark Dirt, ήταν ο πρώτος πανκ...


Jacques Henri Lartigue Φωτογραφιζοντας την ευτυχια

Στην Ευρώπη κανένας κριτικός δεν θα τολμούσε να αποδώσει καλλιτεχνική εγκυρότητα σε έννοιες όπως «ελαφρότητα» και «ευτυχία»...


Η συλλογή Bennett
The Bennett Collection of Women Realists

Οι Elaine και Steven Bennett είναι αφοσιωμένο στην προώθηση της καριέρας των γυναικών καλλιτεχνών, αφού «οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται...».


"Camera Work", το καινοτόμο περιοδικό του Alfred Stiglitz, το οποίο βοήθησε στην εισαγωγή της φωτογραφίας στον κόσμο της τέχνης.


Ο Mark Katzman, φωτογράφος με έδρα το Σεντ Λούις, εδώ και 15 χρόνια συνεργάζεται με έναν άλλο φωτογράφο, τον Pierre Vreyen, για να αντιγράψει επαρκώς την πλήρη συλλογή του Camera Work. Το "Camera Work", στο οποίο η Γερτρούδη Στάιν δημοσίευσε το πρώτο της δοκίμιο, ήταν ένα σημείο καμπής για τη σύγχρονη τέχνη. Ιδρύθηκε το 1902 και κυκλοφόρησε το 1903 ως προϊόν του κινήματος Photo-Secession. Το περιοδικό περιελάμβανε εκδόσεις αφιερωμένες σε εξαιρετικούς καλλιτέχνες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που δεν ήταν γνωστοί την εποχή εκείνη , όπως ο Πικάσο.

Χάρη στη φήμη του Stieglitz, οι συνδρομητές στο πρώτο τεύχος ήταν 687. Στα δεκαπέντε χρόνια της έκδοσής του, το Camera Work παρουσίασε το έργο των μεγαλύτερων φωτογράφων της εποχής, από τον Robert Demachy έως τον Paul Strand . Το περιοδικό από τα πρώτα τεύχη, και στη συνέχεια όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια, δεν περιορίστηκε μόνο στη δημοσίευση του έργου των φωτογράφων, αλλά και του έργου πολλών Ευρωπαίων γλυπτών και ζωγράφων όπως ο Auguste Rodin και ο Henri Matisse. 

Η φροντίδα με την οποία τυπώνονταν είναι θρυλική.  Ακόμη και οι διαφημίσεις στο περιοδικό, για να γίνουν αποδεκτές, έπρεπε να συμμορφώνονται με τα εκλεπτυσμένα γραφικά.  Η Kodak, η οποία διαφημιζόταν  σε σχεδόν κάθε τεύχος, συμφώνησε να χρησιμοποιεί την ίδια γραμματοσειρά με το περιοδικό. Η αρτ νουβό γραμματοσειρά σχεδιάστηκε από τον Edward Steichen.

Το περιοδικό, λόγω του υψηλού κόστους παραγωγής, δεν θα δώσει ποτέ κέρδη, και στα χρόνια του πολέμου, τόσο λόγω του μειωμένου ενδιαφέροντος του κοινού για τις καλές τέχνες όσο και για τις δυσκολίες εύρεσης των πρώτων υλών, δεν δημοσιεύονταν τακτικά. Στο τελευταίο τεύχος του, τον Ιούνιο του 1917, υπάρχουν φωτογραφίες ενός φωτογράφου πολύ διαφορετικού από εκείνους που παρουσιάζονταν μαζικά στα πρώτα τεύχη. Είναι ο Paul Strand. Είναι το τέλος μιας εποχής και η γέννηση μιας από τις ομορφότερες εποχές στην ιστορία της φωτογραφίας, της Straight Photography. 



Καθίσματα καταστρώματος, 1907. Από το τεύχος 36



Χειμώνας στην 5η Λεωφόρο, 1892. Από το τεύχος 12.



Λευκό πανί, από το τεύχος 13.





Καθηγητής John Young του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης, από το τεύχος 8.



Πορτρέτο της δεσποινίδας Μαίρη Έβερετ, από το τεύχος 23.



Δανέζα, από το τεύχος 26.



Πορτρέτο του Άλβιν Λάνγκτον Κόμπερν, από το τεύχος 15.



Πορτρέτο, Miss De C.

➤  Alfred Stieglitz

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου