Carlos Gardel

Ο Κάρλος Γαρδέλ (1890 – 1935) ήταν εξαιρετικά διάσημος Αργεντινός τραγουδιστής του τάγκο κατά το διάστημα του μεσοπολέμου. Ο θάνατός του σε αεροπορικό δυστύχημα στο απόγειο της καριέρας του δημιούργησε την εικόνα του τραγικού ήρωα και στις δύο πλευρές του Ρίο ντε λα Πλάτα. Για πολλούς θαυμαστές του, ο Γαρδέλ ήταν η προσωποποίηση της ψυχής του τάγκο, ένα μουσικό και χορευτικό είδος που αναπτύχθηκε στις γειτονιές του Μπουένος Άιρες γύρω στα τέλη του 19ου αιώνα.

Ο Γαρδέλ ήταν βαρύτονος, με αλάνθαστη μουσικότητα και δραματική έκφραση, και δημιούργησε μικρά αριστουργήματα μέσα από τις εκατοντάδες τρίλεπτων τανγκό που ηχογράφησε στη ζωή του. Μαζί με τον μακρόχρονο συνεργάτη του, τον στιχουργό Αλφρέδο Λε Πέρα, ο Γαρδέλ επίσης έγραψε αρκετά κλασικά τάγκο, όπως το Mi Buenos Aires querido, Amores de Estudiante, Soledad, Volver, Por una cabeza και El día que me quieras.

Ο Γαρδέλ ξεκίνησε την καριέρα του τραγουδώντας σε μπαρ και ιδιωτικές συγκεντρώσεις και το 1911 σχημάτισε ντουέτο με τον Φρανσίσκο Μαρτίνο, και αργότερα με τον Χοσέ Ρατσάνο (το οποίο κράτησε μέχρι το 1925), τραγουδώντας ένα ευρύ ρεπερτόριο. Ο Γαρδέλ εφηύρε το tango-canción το 1917 με το τραγούδι Mi Noche Triste, σύνθεση των Πασκουάλ Κοντούρσι και Σαμουέλ Καστριότα, το οποίο πούλησε 100.000 δίσκους και ήταν επιτυχία σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική.

Περιόδευσε σε Αργεντινή, Ουρουγουάη, Χιλή, Βραζιλία, Πουέρτο Ρίκο, Βενεζουέλα, Κολομβία και εμφανίστηκε στη Βαρκελώνη, τη Μαδρίτη, το Παρίσι και τη Νέα Υόρκη. Πούλησε 70.000 δίσκους τους πρώτους τρεις μήνες κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στο Παρίσι το 1928. Όταν η δημοτικότητά του αυξήθηκε, γύρισε και ταινίες με την Paramount στη Γαλλία και τις ΗΠΑ, οι οποίες ουσιαστικά συνέβαλαν στην εικόνα που είχε ως είδωλο.

Όταν ο Γαρδέλ και ο συνεργάτης του Λε Πέρα σκοτώθηκαν σε αεροπορικό δυστύχημα στο Μεδεγίν (Κολομβία) το 1935, εκατομμύρια θαυμαστές του σε όλη τη Λατινική Αμερική θρήνησαν. Πλήθη κόσμου προσήλθαν για να αποτίσουν φόρο τιμής καθώς η σορός του τραγουδιστή ταξίδεψε μέσω Κολομβίας, Νέας Υόρκης και Ρίο ντε Τζανέιρο στο Μοντεβιδέο (Ουρουγουάη) όπου ζούσε η μητέρα του. Εκεί τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα, όπου προσήλθαν χιλιάδες Ουρουγουανοί. Μετά από δύο μέρες η σορός μεταφέρθηκε στον τελικό της προορισμό, το κοιμητήριο La Chacarita στο Μπουένος Άιρες.

Ο Γαρδέλ μνημονεύεται ακόμη από το Μπουένος Άιρες μέχρι το Τόκιο, και πολλοί λένε ότι "τραγουδάει κάθε μέρα και καλύτερα". Μία από τις αγαπημένες φράσεις του Γαρδέλ, Veinte años no es nada (Είκοσι χρόνια δεν είναι τίποτα) έγινε πολύ γνωστή ρήση σε όλη τη Λατινική Αμερική.