Léo Ferré

Ο Léo Albert Charles Antoine Ferré (1916 - 1993), ήταν τραγουδιστής-τραγουδοποιός, ποιητής, συγγραφέας και αναρχικός.

Γιος του Joseph Ferré,, διευθυντή προσωπικού του Καζίνο του Μόντε Κάρλο και της Marie Scotto, μοδίστρας ιταλικής καταγωγής,  ζει στο Μόναχο μέχρι την ηλικία των 8 ετών. Ο Ferré ανακαλύπτει την τέχνη του τραγουδιού ήδη απο την ηλικία των 7 ετών. Το 1925, μπαίνει στη χορωδία του καθεδρικού ναού του Μονακό ως σοπράνο, μαθαίνει solfeggio και ανακαλύπτει την πολυφωνία μετά την επαφή του με τα έργα του Giovanni Pierluigi da Palestrina και του Tomás Luis de Victoria. Στα εννέα του στάλθηκε από την οικογένειά του στην Ιταλία, στο καθολικό κολέγιο του San Carlo di Bordighera, όπου παρέμεινε μέχρι και την εφηβεία. Το 1930, ο Ferré ήταν 14 ετών όταν συνέθεσε το "Kyrie" για τρεις φωνές. Το 1935 πήγε στη Γαλλία, στο Παρίσι, για να σπουδάσει νομικά και, το 1939, αποφοίτησε με πτυχίο στις πολιτικές επιστήμες. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, τελειοποίησε την αυτοδίδακτη μάθησή του στο πιάνο και μελοποίησε ένα δεύτερο ποίημα του Paul Verlaine "Le piano que baise une main frêle". Μεταξύ του 1939 και 1940, αρχίζει η κινητοποίηση για τον πόλεμο στη Γαλλία και ο Ferré επιστρέφει στο Μονακό.

Το 1941, εμφανίστηκε, για πρώτη φορά δημόσια, στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μόντε Κάρλο. Το 1943 παντρεύτηκε την Odette Schunk. Η καριέρα του στο τραγούδι προχώρησε και, το 1946, μετακόμισε στο Παρίσι, όπου άρχισε να παρακολουθεί τα καμπαρέ του Saint-Germain ως τραγουδιστής.

Βρισκόμαστε στην μεταπολεμική περίοδο, και στη χώρα παρουσιάζονται νέοι τύποι τραγουδιών και νέοι τραγουδιστές μεταξύ των οποίων είναι και ο Léo Ferré που αρχίζει να εκθέτει τις αναρχικές του ιδέες μέσω των στίχων του. Κάνει φιλίες με ορισμένους Ισπανούς εξόριστους στους οποίους αφιερώνει τραγούδια όπως το Flamenco de Paris, το Le Bateau Espagnol και το Franco la Muerte, για τα οποία του απαγορεύεται να εισέλθει στην Ισπανία μέχρι την πτώση του καθεστώτος του Φράνκο. 

Συναναστρέφεται με τον Maurice Joyeux και την ομάδα Louise Michel. Γράφει το διάσημο τραγούδι Gli Anarchici και οι ιδέες του εμπνέουν τραγούδια όπως: Monsieur Tout Blanc εναντίον του Pio XII, Mon General εναντίον του De Gaulle, και Allende εναντίον του Pinochet. Γράφει μια τριλογία κατά της θανατικής ποινής και κάποιων φράσεων του ευαγγελίου: La Mort de Loups, Madame la Misère και Ni Dieu ni Maitre.



Το 1947 υπέγραψε το πρώτο του συμβόλαιο με την Le Chant du Monde για το τραγούδι Paris. Γράφει το Les amants de Paris, το οποίο αργότερα θα ερμηνευτεί από την Édith Piaf. Το 1948 συναντά την Catherine Sauvage, η οποία θα τραγουδήσει πολλά από τα τραγούδια του. Το 1950 χωρίζει. Βάζει στη μουσική του στίχους των «καταραμένων ποιητών» του δέκατου ένατου αιώνα. Το 1953 μελοποιεί το κείμενο του Apollinaire La chanson du mal-aimé. Την ίδια χρονιά παντρεύεται με τη Madeleine Rabereau. Το 1954 γράφει τη Interphompue Symphonie.

Το 1956 δημοσίευσε τη συλλογή των στίχων Poete, vos papiers! και γράφει το μυθιστόρημα, εμπνευσμένο από την καταπιεσμένη παιδική του ηλικία στο οικοτροφείο, Benoit Misère, που δημοσιεύτηκε το 1970 στη Γαλλία, πρώτα από τον Laffont και έπειτα από τον Gallimard. Τα επόμενα χρόνια έγραψε το Testament Phonographe σε διάφορες εκδόσεις εμπλουτισμένες με νέα κείμενα. Τα επόμενα χρόνια στηρίζει πρώτα το κίνημα Beatnik και μετά εκείνο του 68. Στο εξώφυλλο του "Le Monde Libertaire" του 1968 εμφανίζεται μια φωτογραφία του με τη χειρόγραφη επιγραφή: Ζήτω η Αναρχία!. Συνεργάζεται ενεργά και υποστηρίζει το Radio Libertaire.

Στη συνέχεια ηχογράφησε πολλούς δίσκους, έκανε διάφορες περιηγήσεις στην Ευρώπη και τον κόσμο και συμμετείχε σε πολλές εκπομπές στην τηλεόραση. Το 1983 έγραψε το L'Opera du Pauvre, ίσως το αποκορύφωμα της εκφραστικότητας του.

Το Avec le temps είναι αξέχαστο. Ένα μελαγχολικό και συναρπαστικό τραγούδι για τον χρόνο ως απλή ψευδαίσθηση, το οποίο τραγουδήθηκε με επιτυχία από τους Dalida, Celine Dion και πολλούς άλλους. Η έκδοση της Belinda Carlisle είναι από το 2007.

Πέθανε στις 14 Ιουλίου του 1993 στην Castellina στο Chianti, στην επαρχία της Σιένα, όπου ήδη ζούσε από το 1971 με τη σύντροφό του Maria και τα παιδιά τους Mathieu, Marie Cécile και Manuela.

➤  Τα δύο ρεύματα και η καταγωγή του αναρχισμού
➤  Καταραμένοι ποιητές
➤  Guillaume Apollinaire  (1880 – 1918) - Le Pont-Mirabeau 1913
➤  Guillaume Apollinaire - Calligrammes 
➤  Pierre Bourdieu - Εικόνες της Αλγερίας - Μια εκλεκτική συγγένεια