Vito Acconci - Αυτό που πραγματικά θέλω είναι η επανάσταση

Αυτα ειναι τα λογια του σπουδαίου Vito Acconci (1940 - 2017) σε μια συνέντευξη του στην διαδικτυακή τηλεόραση του San Francisco Museum of Modern Art.


Η μοναξιά και η απώλεια στα έργα του Mark Morrisroe

Περπατώντας άγρια στις αίθουσες του Σχολείου Τέχνης με τα σκισμένα μπλουζάκια του, αποκαλώντας τον εαυτό του Mark Dirt, ήταν ο πρώτος πανκ...


Jacques Henri Lartigue Φωτογραφιζοντας την ευτυχια

Στην Ευρώπη κανένας κριτικός δεν θα τολμούσε να αποδώσει καλλιτεχνική εγκυρότητα σε έννοιες όπως «ελαφρότητα» και «ευτυχία»...


Η συλλογή Bennett
The Bennett Collection of Women Realists

Οι Elaine και Steven Bennett είναι αφοσιωμένο στην προώθηση της καριέρας των γυναικών καλλιτεχνών, αφού «οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται...».


Stephen Dwoskin - Chinese Checkers - Moment - Dirty

Προσοχή. Τα βίντεο που ακολουθούν έχουν γυμνό και σεξουαλικά προκλητικό περιεχόμενο







Ο Stephen Dwoskin  ήταν ένας σκηνοθέτης  του οποίου το έργο είχε καθοριστική επίδραση στους Βρετανούς θεωρητικούς του κινηματογράφου στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Γεννήθηκε το 1939 στη Νέα Υόρκη. Σπούδασε στο Parsons School of Design NYU και εργάστηκε επαγγελματικά ως σχεδιαστής στη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο. Ο Dwoskin αποτέλεσε την κεντρική φιγούρα του βρετανικού πρωτοποριακού κινηματογράφου. Ήταν συνιδρυτής του London Film-Makers' Co-op.

[Το London Film-Makers' Co-operative, ιδρύθηκε το 1966, στο Better Books, ένα counter-culture βιβλιοπωλείο στο Charing Cross Road, όπου μια ομάδα με επικεφαλής τον ποιητή Bob Cobbing και τους σκηνοθέτες Stephen Dwoskin και Jeff Keen συναντήθηκαν για προβολή ταινιών. Αρχικά εμπνευσμένο από τις δραστηριότητες του New American Cinema Group στη Νέα Υόρκη, το London Co-op εξελίχθηκε σε έναν πρωτοπόρο οργανισμό που ενσωμάτωσε ένα εργαστήριο κινηματογράφου, χώρο κινηματογράφου και ένα γραφείο διανομής. Κατά τη διάρκεια της τετραετούς ιστορίας του, το Co-op έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην καθιέρωση της ταινίας ως μορφής τέχνης στο Ηνωμένο Βασίλειο.]

Ο Stephen Dwoskin έγραψε δύο βιβλία: Το Film Is ... το 1975 και το Ha Ha! το 1993.

Το 1968 κέρδισε το Solvey Prize στο Knokke Experimental Film Festival στο Βέλγιο για μια σειρά ταινιών μικρού μήκους που καθιέρωσαν τη φήμη του. Οι ταινίες του έχουν προβληθεί σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των φεστιβάλ στις Κάννες, στο Βερολίνο, στο Ρότερνταμ, στο Τορόντο, στο Λουκάρνο, στο Πέζαρο, στο Σίδνεϊ, στη Μελβούρνη, στο Αμβούργο, στο Σαν Φρανσίσκο, στο Τορίνο, στη Ρίγα, στη Μαδρίτη, και στη Βαρκελώνη.

Ο Dwoskin έκανε επίσης ντοκιμαντέρ: '' Tod und Teufel '', '' Behindert '', '' Pain Is ... '', '' Age is ... '', "Ballet Black" και '' Face of Our Fear ".  Το «Face of Our Fear », μια ταινία που ασχολείται με την αναπηρία, μεταδόθηκε από το Channel Four του Ηνωμένου Βασιλείου το 1992.

Στα βραβεία του περιλαμβάνονται το βραβείο L'Âge d'or, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Βρυξελλών 1982, το διάσημο DAAD Fellowship (Βερολίνο) το 1974 και το Rockefeller Media Fellowship το 1994.

Ήταν σεβαστός δάσκαλος και λέκτορας, κατείχε θέσεις στο London College of Printing και το Royal College of Art στο Λονδίνο, στο Ινστιτούτο Τέχνης του Σαν Φρανσίσκο και στο Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο, στο  Πανεπιστήμιο της Γενεύης και στο l'École Supérieure d'Art Visuel στην Ελβετία.
Αναδρομικές εργασίες του πραγματοποιήθηκαν στη Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο, στη Μαδρίτη, στη Βαρκελώνη, στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες, στο Σαν Φρανσίσκο, στη Γενεύη, στη Λουκέρνη,  στο Βερολίνο, στη Μασσαλία (1995), στο Μπιλμπάο (1996), στο Στρασβούργο (2002), στο Ρότερνταμ (2006).

➤  Interview with Stephen Dwoskin: filmography commented by the author

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου