Το 1950 ο Akira Kurosawa σκηνοθέτησε τον Rashomon.
Το σενάριο γράφτηκε από τον ίδιο τον σκηνοθέτη, σε συνεργασία με τον Σινόμπου Χασιμότο. Αν και η ταινία πήρε τον τίτλο της από το διήγημα Ρασομόν, του Ρυουνοσούκε Ακουταγκάβα, το σενάριο βασίστηκε σε ένα άλλο διήγημα του Ακουταγκάβα, το Yabu no Naka.
Η πλοκή της ταινίας τοποθετείται στο 15ο αιώνα, στην Ιαπωνία, όπου ένας ληστής, ακινητοποιεί έναν σαμουράι, για χάρη της όμορφης γυναίκας του, την οποία θέλει να κάνει δική του. Ο σύζυγος τελικά βρίσκεται νεκρός, κι από εκεί κι έπειτα η ταινία αφηγείται τέσσερις διαφορετικές και αντικρουόμενες ιστορίες, για το πώς εξελίχθηκε και κατέληξε το όλο συμβάν.
Η ταινία κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα, το 1951, κι συνέβαλε στην παγκόσμια αναγνωρισιμότητα του Κουροσάβα, και μαζί με αυτόν, έφερε και στο προσκήνιο όλον τον ιαπωνικό κινηματογράφο. Πέρα από τον Χρυσό Λέοντα, το 1952, πήρε και Τιμητικό Όσκαρ, από την Αμερικανική Ακαδημία, μεταξύ άλλων διακρίσεων. Σήμερα η ταινία θεωρείται, όχι μόνο μία από τις καλύτερες ταινίες του Ιάπωνα σκηνοθέτη, αλλά και μία από τις σπουδαιότερες ταινίες όλων των εποχών.
Η δομή της ιστορίας, με επίκεντρο τον πολλαπλασιασμό των απόψεων, οδηγεί τον θεατή να προβληματιστεί για την ίδια τη φύση της έννοιας της αλήθειας, καθώς και για την αναπόφευκτη υποκειμενικότητα των ανθρώπινων αναμνήσεων.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ορισμένοι μίλησαν για το «φαινόμενο Rashomon» για να περιγράψουν μια κατάσταση στην οποία τα εμπλεκόμενα άτομα δίνουν αντιφατικές, ακόμη και αν είναι εύλογες, ερμηνείες ή περιγραφές, του ίδιου γεγονότος.
Σε αυτό το σύντομο βίντεο από τη σειρά βίντεο TED-Ed σε σκηνοθεσία του Jeremiah Dickey, το εφέ Rashomon εξηγείται λεπτομερώς από τη Sheila Marie Orfano.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου